အသက္ ၃၀ ျပည့္ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ဆာယိုခိုမွာ ကိုယ္၀န္ရွိလာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူမက ဘြဲ႕လြန္အတြက္ ႀကိဳးစားရင္း က်ဴတာျပန္လုပ္ေနၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ သမီးေလးကို ေမြးဖို႔ ခြင့္ယူလိုက္တယ္။ သံုးေယာက္သား ကေလးအတြက္ နာမည္အမ်ဳိးမ်ဳိးစဥ္းစားၾကၿပီး၊ အဆံုးမွာေတာ့ ဂ်န္ပိုင္းေပးတဲ့ နာမည္ေတြထဲက ဆာလာဆိုတဲ့ နာမည္ေလးကို ေရြးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ "ဒီနာမည္ေလးကို အသံထြက္ေခၚရတာ ႀကိဳက္တယ္" လို႔ ဆာယိုခိုက သူ႔ကိုေျပာတယ္။ ကေလးကို အခက္အခဲမရွိ ေမြးဖြားႏိုင္ခဲ့ၿပီး၊ အဲဒီညမွာေတာ့ ဂ်န္ပိုင္းနဲ႔ တာကာသွ်ဴကီတို႔ႏွစ္ေယာက္သား၊ ဆာယိုခိုမပါဘဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ အိမ္မွာ အတူဆံုမိၾကတယ္။ ဂ်န္ပိုင္းက ေအာင္ပြဲခံဖို႔အတြက္ ဆင္ဂယ္ေမာ့တစ္လံုးယူလာတယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္စားပြဲမွာ ထိုင္ၿပီး တစ္လံုးလံုးကို ႏွစ္ေယာက္သား အေျပာင္ရွင္းလိုက္ၾကတယ္။ "အခ်ိန္ေတြကုန္တာ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ျမန္လြန္းတာလဲ" လို႔ တာကာသွ်ဴကီ ရုတ္တရက္ ေမးလိုက္တယ္။ ဒီလိုေလးနက္တဲ့ ခံစားခ်က္မ်ဳိး သူ႔ဆီမွာ ျမင္ရတာ ရွားရွားပါးပါးပဲ။ "တကၠသိုလ္စတက္တယ္၊ မင္းနဲ႔ေတြ႕တယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ဆာယိုခိုနဲ႔ေတြ႕တယ္၊ ဒါေတြအားလံုး မေန႔တစ္ေန႔ကလိုပဲ။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္
လရောင်ဖြန့်ကြက်ထားသော လမ်းထက်က ခြေလှမ်းငယ်များ။