ယေန႔အခ်ိန္ထိ ရွက္ရြံ႕စိတ္ ခံစားေနရမည့္ အရာတစ္ခုကို လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေက်ာ္က ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ခဲ့မိသည္။ လူတစ္ေယာက္အား ကတိစကားတစ္ခု ဖ်က္မိခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ယင္းက သူမကို အႀကီးအက်ယ္ ထိခုိက္နာက်င္ေစခဲ့သည္။ အစကတည္းက အဆိုပါကတိအား ေပးရန္ မရည္ရြယ္ခဲ့ဟု မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ေျခကန္ေသာ္လည္း ဖိအားတစ္ခုအျဖစ္ တည္ရွိေနခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္မွ လူအမ်ားအျပားက အေၾကာင္းျပခ်က္ကိုယ္စီျဖင့္ ဖ်က္သင့္ေသာကတိသာ ျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျဖာင္းျဖကာ ေျဖသာေသာ စကားလံုးအမ်ဳိးမ်ဳိးသံုးစြဲ၍ ထိုအေျခအေနအား လက္သင့္ခံႏိုင္ဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ္တမ္းတြင္ ထိုကိစၥအတြက္ ကၽြန္ေတာ္မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့။ ကတိသည္ ကတိသာျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ၾကည့္ၿပီး ဖ်က္သိမ္းခဲ့ျခင္းမွာ မည္သို႔မွ် ဆီေလွ်ာ္မႈမရွိဟုေသာ အသိမွ ကၽြန္ေတာ္ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ခဲ့။
တကယ္ေတာ့ ကတိဖ်က္ခဲ့သူမွာ ကၽြန္ေတာ္သာ ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာစကားျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ တဏွာႏြံထဲ နစ္၀င္မိၿပီး အ၀ိဇၨာအေမွာင္ဖံုးကာ ထိုအခ်ိန္အခါက အျခားအရာမ်ားအားလံုးထက္ ကၽြန္ေတာ္ပိုအလိုရွိေသာ အရာတစ္ခုကိုရလိုေသာ ဆႏၵေနာက္သို႔ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္မိခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ (ဤသို႔ေျပာရသည္မွာလည္း ဆင္ေျခေပးျခင္းမဟုတ္ဘဲ ရွင္းလင္းခ်က္တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္) သို႔ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အဆိုးထဲက အေကာင္းဟုပင္ ေျပာရမည္။ အဆိုပါ ကတိဖ်က္မိသည့္ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ပင္ အေမွာင္ထဲ ပိတ္မိေနသည့္အျဖစ္မွ ရုန္းထြက္ရန္ ကၽြန္ေတာ္ သတိရခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ လိုအင္ဆႏၵမ်ားက ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ မည္မွ်ထိ ဂုတ္ခြစီးထားေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္ သတိျပဳမိခဲ့ေစသည္။ ထိုမွတစ္ဖန္ ၿပီးခဲ့သည့္လုပ္ရပ္အေပၚ ေနာင္တရျခင္း၊ ေနာက္တစ္ႀကိမ္မျပဳလုပ္ေတာ့ဟု ပိုင္းျဖတ္ျခင္းႏွင့္ လံုေလာက္သည့္ ကိုယ္ပိုင္ထိန္းခ်ဳပ္မႈကိုလည္း ျပန္လည္ရရွိေစခဲ့သည္။ (ကၽြန္ေတာ္၏ ၀န္ခ်ျခင္းသည္ မ်ားစြာေနာက္က်ခဲ့သည္။ ဆက္ဆံေရးမွာမူ ပ်က္ျပားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္)
အျပစ္မကင္းစိတ္ျဖင့္ ကာလၾကာျမင့္စြာ ကၽြန္ေတာ္ေနထိုင္ခဲ့ရသည္။ ၀န္ခ်ျခင္းေၾကာင့္ အဆိုပါအျပစ္မကင္းစိတ္မွ ကၽြန္ေတာ္ ခ်မ္းသာရာမရခဲ့ဘဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အျပစ္တင္ေနမိသည့္ သံသရာထဲတြင္ပင္ က်င္လည္ေနခဲ့ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ အျပစ္အား မည္သို႔ ေဆးေၾကာရမည္လဲဟု ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္မိပါသည္။
အျပစ္ေဆးျခင္း
ဆိုးရြားသည့္ ရာဇ၀တ္မႈသတင္းတစ္ပုဒ္အား ဖတ္ရတိုင္း မည္သို႔မည္ပံု အျပစ္ေဆးရန္ ျဖစ္ႏိုင္မည္လဲဟု ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္မိတတ္သည္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္အေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့သည့္ လွ်ဳိ႕၀ွက္အျပစ္တစ္ခုအား မည္သူမွ် ထမ္းပိုးထားမည္မဟုတ္ေသာ္လည္း၊ ထိုအေၾကာင္းအရာအေပၚ ေတြးေတြးဆဆ လုပ္မိသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ မိမိကိုယ္တိုင္၏ ေကာင္းျမတ္မႈအေပၚ ယံုၾကည္မႈလြင့္ပါးျခင္းႏွင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ေလးစားမႈအား ထိခိုက္ေစႏိုင္သည့္ အႏၱရာယ္ ရွိေနပါသည္။ အတိတ္တေစၧ အေျခာက္ခံေနရၿပီး၊ ထာ၀ရ အမဲစက္စြန္းထင္း ခံေနရသူမ်ားအတြက္ ကၽြန္ေတာ္က ေအာက္ပါအတိုင္း အၾကံျပဳလိုပါသည္။
၁) သေဘာထားသည္ လုပ္ရပ္တစ္ခု၏ အေရးအႀကီးဆံုးေသာ အစိတ္အပိုင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္ခဲ့သည္မ်ားကို အဘယ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္ခဲ့ပါသလဲ။ မိမိကိုယ္က်ဳိးအတြက္ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္ရာကို လုပ္ျခင္းသာျဖစ္ၿပီး ယင္းအတြက္ အျခားသူမ်ားအား ထိခိုက္နစ္နာေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္မပါဘဲ ျပဳလုပ္ျခင္း ျဖစ္ပါသလား။ ဒုတိယအခ်က္အရဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ သေဘာထားသည္ ေကာင္းမြန္သည္ႏွင့္ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ အလြန္ သင့္ေလ်ာ္ေလ်ာက္ပတ္ဟန္ရွိသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားသည္လည္း ရံဖန္ရံခါ အျခားသူမ်ားအား နာက်င္ေစတတ္သည္ဟုေသာ အခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ခံရေပမည္။ ဥပမာ နာက်င္ေစေသာ၊ သို႔ေသာ္ လိုအပ္ေသာ ေဆးပညာခြဲစိတ္ကုသမႈတစ္ခုကို စဥ္းစားၾကည့္ႏိုင္သည္။ ထိုေတြးေခၚပံုမ်ဳိးရရွိရန္ ႀကိဳးစားရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနျဖင့္ လုပ္ရပ္တစ္ခုအတြက္ မည္မွ်အထိ စိတ္သေဘာထားသန္႔ရွင္းခဲ့သနည္း၊ လိပ္ျပာလံုခဲ့သနည္း ဟူသည့္ ႐ႈပ္ေထြးမႈကို ခလုတ္တိုက္မိတတ္ျပန္သည္။ သို႔ရာတြင္ လုပ္ရပ္တစ္ခု၏ (ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲေသာ) `ရလဒ္´ အစား `သေဘာထား´ အေပၚတြင္သာ အေလးေပးစဥ္းစားျခင္းအားျဖင့္ ေနာင္တရစရာမရွိဟူေသာ ခံစားခ်က္တစ္ရပ္အား ေမြးျမဴႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
၂ ) လူသည္ ပင္ကိုယ္သဘာ၀အရ ေကာင္းသည္၊ ဆိုးသည္ဟု ကပ္ပါလာျခင္းမဟုတ္ဘဲ အေကာင္းအဆိုး ႏွစ္ရပ္စလံုးအတြက္ တူညီေသာ စြမ္းေဆာင္ရည္ ရွိေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တြင္ အျခားသူမ်ားအား အေလးထားေသာ တြန္းအားမ်ား ရွိေနတတ္ၾကသည့္ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ၎တို႔အား နာက်င္ထိခိုက္မႈလည္း ရွိေစတတ္ၾကသည္။ လူတိုင္း တစ္ခ်ိန္မဟုတ္တစ္ခ်ိန္တြင္ ယင္းႏွစ္မ်ဳိးအား တစ္ၿပိဳင္နက္ ျပဳလုပ္မိတတ္ၾကသည္။ မႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ပုဂိၢဳလ္မ်ား (ဥပမာ- ဟစ္တလာ) ကိုေသာ္မွ အဆိုးခ်ည္းသက္သက္ဟု တံဆိပ္ကပ္ရန္ႀကိဳးစားမႈမွာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ လွည့္စားျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ (သမိုင္းတြင္ ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ရာဇ၀တ္မႈမ်ားအတြက္ ေျဖရွင္းခ်က္အျဖစ္ ထိုသို႔ တံဆိပ္ကပ္မိျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါသည္) သို႔ရာတြင္ တစ္ခ်ဳိ႕ေသာလူမ်ားတြင္ ေကာင္းျမတ္ျခင္းတရားသည္ ပင္ကိုယ္သေဘာသဖြယ္ကပ္ပါလာသည္ဟု ျငင္းခ်က္ထုတ္ႏိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ (အမ်ားလက္ခံ) မေကာင္းမႈျပဳလုပ္သူ အမ်ားစုသည္လည္း မိမိကိုယ္ကို အျပစ္ေဆးေၾကာျခင္းမရွိဘဲ ေသဆံုးသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ယူဆသူမ်ား ရွိႏိုင္သည္။ သို႔တိုင္ ကၽြန္ေတာ့္ လူနာမ်ားထဲမွ ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္သူမ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ့္တိုက္တြန္းခ်က္ေၾကာင့္ ေဆးလိပ္ျပတ္သြားသူ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ မမွတ္မိပါ။ ဆိုလိုရင္းမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းသည္ မေကာင္းမႈျဖစ္ၿပီး၊ ေဆးလိပ္ျဖတ္လိုက္ သူမ်ားသာ အျပစ္ေဆးေၾကာၿပီးျဖစ္သည္ဟု ယူဆလွ်င္ အျပစ္ေဆးေၾကာႏိုင္သူ ပမာဏသည္ အလြန္နည္းပါး ပါလိမ့္မည္။ ယေန႔ အသက္ရွင္ေနေသာ လူဆိုးလူမိုက္ဆိုသူမ်ားသည္ ၎တို႔၏ လုပ္ရပ္မ်ားအတြက္ ညအိပ္မေပ်ာ္မီအခ်ိန္တြင္ စိုးရြံ႕မႈ၊ သို႔မဟုတ္ အျပစ္မကင္းေသာ ခံစားခ်က္မ်ား မခံစားရဟူ၍ မည္သူမွ် မေျပာႏိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ အျပစ္ေဆးေၾကာျခင္းအမႈသည္ မည္သူ႔အတြက္မဆို ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိေသာ အရာတစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္။
၃ ) အျပစ္ေဆးေၾကာျခင္းသို႔ သြားရာလမ္းသည္ ခက္ခဲသည္။ သို႔တိုင္ မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခက္ခဲေသာ အရာတစ္ခု မဟုတ္ပါ။ အမွားတစ္ခု က်ဴးလြန္ခဲ့မိေၾကာင္း အျပည့္အ၀ နားလည္ၿပီး ၿပီးခဲ့သမွ်အတြက္ တာ၀န္ယူရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ရပါမည္။ ေနာက္တစ္ဖန္ မျဖစ္ရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ရမည္။ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္သင့္ပါက ေတာင္းပန္ရမည္။ ေကာင္းျမတ္ျခင္းတရားဆီသို႔ ေရွး႐ႈႏိုင္ရန္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ျပဳျပင္ရပါမည္။ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းသည္မွာ ထိုသို႔ (အျပည့္အ၀မျဖစ္ႏိုင္မွန္း သိေသာ္လည္း) အေကာင္းခ်ည္းသီးသန္႔သာ လုပ္ႏိုင္ရန္ႀကိဳးစားေတာ့မည္ဟု မိမိကိုယ္ကိုယ္ သတိေပးျခင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္စြမ္းရွိလာၿပီး အျပစ္ေဆးေၾကာျခင္းအား သိျမင္လာႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶဘာသာတြင္ `ယေန႔မွစ၍....´ အစခ်ီေသာ အေရးႀကီးသည့္ သေဘာတရားတစ္ခု ရွိသည္။ ျပဳျပင္၍မရေတာ့သည့္ အတိတ္တြင္ နစ္မြမ္းမေနဘဲ အနာဂတ္တြင္ ပိုေကာင္းေအာင္ မိမိကိုယ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏိုင္သည္ဟူေသာ အေတြးအေခၚ ျဖစ္ပါသည္။ အတိတ္၏ အက်ဳိးဆက္မ်ားမွ မလြတ္ကင္းႏိုင္သည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ၎တို႔မွ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အသြင္ေျပာင္းႏိုင္ၿပီး ကိုယ့္တြင္ရွိေသာ ေကာင္းျမတ္ျခင္းတရားကို သန္စြမ္းလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါသည္။
မိစၧာႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ရေသာ္မွ ၎သည္ တကယ္တမ္းတြင္ လမ္းလြဲေနေသာ သားတစ္ေယာက္မွ်သာ ျဖစ္သည္ဟု ဗုဒၶက သိျမင္သည္။ ၎အေနျဖင့္ မိမိ၏ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအား အျခားသူမ်ား၏ ေဘးဒုကၡအေပၚတြင္ အေျခခံတည္ေဆာက္ႏိုင္မည္ဟု ထင္ျမင္မွားေနသူမွ်သာ ျဖစ္သည္။ ကေလးမ်ား၏ မဖြံ႕ၿဖိဳး၊ မရင့္က်က္ေသးေသာ စိတ္ျဖစ္စဥ္မ်ားအား လူႀကီးမ်ားက အလြယ္တကူ သိသကဲ့သို႔ မိစၧာတရား၏ ရင္းျမစ္ျဖစ္ေသာ အဆိုပါ ထင္ျမင္မွားမႈအား ဗုဒၶက သိျမင္သည္။ ဘ၀၏ စစ္မွန္ေသာ သဘာ၀ႏွင့္ ဂုဏ္ရည္တို႔ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ထင္ျမင္လႊဲမွားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဗုဒၶအေနျဖင့္ မေကာင္းမႈတစ္ရပ္အား က်ဴးလြန္သူကိုေသာ္မွ ဆက္လက္ေမတၱာထားကာ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ေပသည္။ ပင္ကိုယ္သဘာ၀အရ ဆိုးယုတ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ မသိမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ရျခင္းဟု အေသအခ်ာ နားလည္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ လူတစ္ေယာက္၏ ဘ၀သည္ မည္မွ်ပင္ ႐ႈပ္ေထြးေကြ႕ေကာက္လွသည္ျဖစ္ေစ၊ ထြက္ေျမာက္ရာလမ္းသည္ အျမဲတေစ လက္၀ယ္ရွိေနပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္သာ `အျပစ္ေဆးျခင္း´ ဟူေသာ ေ၀ါဟာရ ေပၚေပါက္လာျခင္း မဟုတ္လား။
ေတဇာ (လေရာင္လမ္း)
Ref: Redemption By Dr. Alex Lickerman
လူတစ္ေယာက္၏ ဘ၀သည္ မည္မွ်ပင္ ႐ႈပ္ေထြးေကြ႕ေကာက္လွသည္ျဖစ္ေစ၊ ထြက္ေျမာက္ရာလမ္းသည္ အျမဲတေစ လက္၀ယ္ရွိေနပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္သာ `အျပစ္ေဆးျခင္း´ ဟူေသာ ေ၀ါဟာရ ေပၚေပါက္လာျခင္း မဟုတ္လား။
ReplyDeleteဒီပို႔စ္ရဲ့ အဆံုးသတ္ကိုၾကိဳက္တယ္ အစ္ကို႕စာေတြက ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ကို စိတ္ရွည္ရွည္ နဲ႔ ဆြဲေခၚသြားတဲ့ စာမ်ိဳးေတြပဲ က်ေနာ္ေတာ့ၾကိဳက္တယ္ အၾကိဳက္ဆံုးက “ က်ဳပ္ ” ဆိုတဲ့ ပို႔စ္ း)
လုပ္ခဲ့မိရင္ေတာ့ ေဆးေၾကာရမွာေပါ့ေလ..
ReplyDeleteအေကာင္းဆံုးကေတာ့ အျပစ္ေတြ မလုပ္မိေအာင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေစာင့္ထိန္းခ်င္ပါတယ္။
ေဆး လို႕ ရႏိုင္ေသးတဲ့ အျပစ္ေတြ ဆိုရင္ ေတာ္ေသးတာေပါ့ေနာ္.. ခင္ပြန္းၾကီး ဆယ္ပါး ျပစ္မွား မိတာမ်ိဳး ဆိုရင္ေတာ့ ေက်ႏိုင္ဖို႕ရာ ခဲယဥ္းပါတယ္...
ReplyDeleteအရမ္းေကာင္းတဲ. ပို.စ္ေလးပါ။ ကူးယူသြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း သူမ်ားပစၥည္းကို ခြင့္မေတာင္းပဲ ၂ ခါၾကည္.ခဲ.ဘူးပါတယ္။ အဲဒါ ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အဲဒီ အခ်ိန္က အရမ္းကို အေရးၾကီးတဲ. သူတို.ဘယ္လိုေရးၾကလဲဆိုတဲ. စာေတြပါ။ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ ခြင့္ေတာင္းျပီးမွ ၾကည္.သင့္တာပါ။ တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ငါခြင့္မေတာင္းပဲ ၾကည္.ခဲ.မိတယ္လို. ၀င္ခ် ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ စာကေတာ့ တစ္ေနရာမွာေတြ.တာနဲ.နဲနဲပဲၾကည္.လုိက္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ့စာကို လည္း သူတို.ကို မျပခ်င္ပါဘူး။ ဒါဆို သူတို. ဟာကိုလဲ မၾကည္.သင့္ဘူးေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္မမွ်တဘူးျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္မျဖစ္ေအာင္လည္း အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစားသြား ပါ့မယ္လို.။ ဒီပို.စ္ေလး ထဲကလို ပိုျပီး မွ်တမွဳေတြဆီသို.............
ReplyDelete