အတိုအထြာ (၁)

ဘားနဒ္ေရွာ ျပဇာတ္

ေထာင္မွဴးရဲ႕ ရံုးခန္းထဲကို ႀကိဳးဆြဲခ် အသတ္ခံရမယ့္ အက်ဥ္းသားတစ္ဦးကို ေထာင္၀န္ထမ္းမ်ားက ေခၚေဆာင္လာပါတယ္။

ေထာင္၀န္ထမ္း - ဒီမွာ ဒီေန႔ ႀကိဳးေပးရမယ့္ အက်ဥ္းသားပါ။
ေထာင္မွဴး- ဒါဆိုလည္း သတ္လိုက္ေတာ့ေလကြာ။ ဒီကိုဘာလို႔ ေခၚလာတာလဲ။
၀န္ထမ္း- ႀကိဳးစင္ကို ေဆာက္လို႔  မၿပီးေသးလို႔ပါ။
ေထာင္မွဴး - မင္းတို႔ေတြကို မေန႔ကတည္းက ၿပီးေအာင္ေဆာက္ခိုင္းထားတာ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။
၀န္ထမ္း - ဒီလိုပါ။ သစ္သား…။
ေထာင္မွဴး - ထားပါေတာ့ကြာ။ အခု ျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္ေဆာက္ၾက။ အက်ဥ္းသားကို ဒီမွာခဏ ထိုင္ခိုင္းထား။

ခဏအၾကာ ေထာင္မွဴးက

မွဴး - ေဟ့ေကာင္ေတြ ျမန္ျမန္ေဆာက္ၾကကြာ။ ဒီမွာ ေသရမယ့္လူက ေစာင့္ေနရတာ အားနာစရာႀကီး။
--------------------
မွဴး - ေအးဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားလည္း ေစာင့္ရတာ အားနာစရာႀကီးဗ်ာ။ အပ်င္းေျပ သတင္းစာေလးဘာေလး ဖတ္ပါဦး။

အေတြးအျမင္ စာစဥ္ (၁၇၁) ပါ ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း၏ `ျပဇာတ္ပညာ´ ေဆာင္းပါးမွ။
မူရင္း - ေဂ်ာ့ဘားနဒ္ေရွာ

ကိုယ္ေတြ႕

ဆရာ။ ေနဟာ ကမၻာႀကီးရဲ႕ အထက္ကေနျဖတ္ၿပီး အေရွ႕မွအေနာက္သို႔ သြားေလ့ရွိတယ္။ ထူးျခားတာကေတာ့  ေန႔အခါမွာသာ ျဖတ္သြားေလ့ရွိၿပီး ညအခါ လံုး၀ ျဖတ္မသြားတာပဲ။

တပည့္။ အဲလိုမဟုတ္ဘူး ဆရာ။ ကမၻာႀကီးက မိမိရဲ႕ ၀င္ရိုးေပၚမွာ ၂၃ ဒီဂရီတိမ္းေစာင္းၿပီး ၂၄ နာရီလွ်င္ တစ္ပတ္ႏႈန္းနဲ႔ လည္ပတ္…

ဆရာ။ တိတ္စမ္း။ မင္းေျပာတာက စာအုပ္ထဲကဟာေတြ၊ ဆရာအားလံုးသိတယ္။ ခု ဆရာေျပာတာက စာေတြ႕မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ေတြ႕ကြ . . . ကိုယ္ေတြ႕။

ကိုထူး။ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၃၊ စတိုင္သစ္မဂၢဇင္းမွ။