“နားလည္ရန္ခက္ခဲေသာ အမွားမ်ား”

I cross the stream ...

I have a dream ...

စမ္းေခ်ာင္းေလးကို ျဖတ္...

အိပ္မက္တစ္ခု ငါ့မွာ ရွိတယ္...

<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>

တစ္ေန႔ေန႔တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ မဟာဘြဲ႕မရမခ်င္း ဆံပင္ရွည္ထားမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရန္... သူ၏ ဆံပင္ခပ္ပါးပါး ဦးေခါင္းအားပြတ္၍ မေန႔ညက သူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့သည္။ ဖီဒယ္ကတ္စထရို သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနပါေသးသည္။ ထိုေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီးသည္ အရပ္ရွည္သေလာက္ အသက္လည္း ရွည္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မႈသည္ က်ဴးဘားေတာ္လွန္ေရး မေအာင္ျမင္မခ်င္း မုတ္ဆိတ္မရိတ္ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ေသာ ဖီဒယ္ကတ္စထရိုႏွင့္ မသက္ဆိုင္ပါ။ သူရဲေကာင္း ကိုးကြယ္မႈ၀ါဒသည္ သူ၏ေနာက္ေက်ာရွိ မႈန္၀ါး၀ါးႏွစ္ကာလမ်ား၌ အခ်ိန္အတန္ၾကာထဲက က်က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ အိပ္မေပ်ာ္ေသာ ညမ်ား၏ ေျခာက္အိပ္မက္တစ္ခုကို ယာယီကုစားရန္အတြက္သာ ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္အား ေဆးလံုးတစ္လံုးလို သူ မ်ဳိခ်ခဲ့မိျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေပမည္။

<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>

လူအမ်ားႏွင့္ ထိစပ္မႈမရွိဘဲ စာအုပ္ပံုထဲ၌သာ ေခါင္းျမဳပ္ေနေသာ သူ႔ကို သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေခါင္းတယမ္းယမ္းျဖင့္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနသည္။ သူက စုတ္တသပ္သပ္ျဖင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို မတုန္႔ျပန္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ ပညာသည္ စာအုပ္ထဲမွာ ရွိသေလာ၊ လူထုၾကားထဲတြင္ ရွိသေလာ... ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ျငင္းခုန္မႈမ်ား သူမလုပ္လိုပါ။ ၿမိဳ႕ျပတစ္ခြင္လံုး အိုင္ဒီယာမ်ား ညစ္ႏြမ္းအေမွာင္ဖံုး ေနခ်ိန္တြင္ ေလထုညစ္ညမ္းျခင္းကိစၥ ေပထက္အကၡရာတင္ေနၾကသူမ်ားကိုသာ နားမလည္ႏိုင္သည့္မ်က္၀န္းအစံုျဖင့္ သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွ သူ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေနေရာင္ျခည္ဒဏ္ကာကြယ္ေသာ ဆပ္ျပာကို သူအသံုးမျပဳခဲ့ပါ။ ေဆာင္းဦးနံနက္ခင္း ေစာေစာမ်ားတြင္ ေနေရာင္ျခည္သည္ ေက်ာသားရင္သားမခြဲျခားဘဲ သူ႔အေပၚသို႔ ေႏြးေထြးေစခဲ့သည္သာ ျဖစ္သည္။ နာဂစ္ဆိုေသာ ပန္းတစ္ပြင့္သည္ စစ္ေလ်ာ္ေၾကးမေပးဘဲ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားခဲ့ေလၿပီ။ ဒီေရက ေျခတံအနိမ့္ဆံုး အိမ္ငယ္ကေလးမ်ားကို စတင္၀ါးမ်ဳိပါသည္။ ေတာင္ထိပ္တြင္ ေအာင္ေသေအာင္သားစားေနၾကသူမ်ားကို မိုးႀကိဳးပစ္ရန္ မိုးနတ္သား၌ တာ၀န္မရွိပါ။

<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>

ယမမင္း၏ အလွဆံုးသမီးေတာ္တစ္ပါးႏွင့္ လက္ဆက္ထိမ္းျမားရန္ သူ ဘယ္တုန္းကမွ အိပ္မက္မမက္ဖူးခဲ့။ ငရဲကို ေဖာက္ထြက္ႏိုင္သည္ဟု ကေလးဆန္ဆန္ ယံုၾကည္ခဲ့ဖူးေသာလူတစ္ေယာက္သည္ သမိုင္း၏ နင့္နင့္နဲနဲ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးမ်ားကို ေျမနီလမ္းထက္ ပစ္ခ်ခဲ့ရန္ မသင့္ေတာ္ပါ။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ငရဲျပည္တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပန္းမ်ား ပြင့္လန္းၿပီး ခ်ဳိးငွက္မ်ား လူးလာပ်ံသန္းေနၾကလိမ့္မည္ဟု သူ ရူးရူးမိုက္မိုက္ ယံုၾကည္ေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခါ ဆီပူအိုးထဲတြင္ ငရဲသားမ်ား ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းျဖင့္ မိမိတို႔၏ အျပစ္ဒဏ္မ်ားကို ေဆးေၾကာေပးဆပ္ႏိုင္ၾကပါလိမ့္မည္။ ယမမင္း၏ သမီးေတာ္ေလးက လွမ္းမ်က္စပစ္သည္ကို သူ မသိက်ဳိးကၽြံျပဳလုိက္သည္။ သူ၏ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္သံသည္ ဟိမ၀ႏၱာတစ္ေတာလံုး ပ်ံ႕ႏွံ႔ပဲတင့္ မထပ္ခဲ့ပါ။ သူ၏ စိတ္သႏၱာန္တြင္သာ ဆတ္ဆတ္ခါ ျမည္ဟီးေနေလသည္။ ထိုအသံမ်ားကို သူကိုယ္တိုင္သာ ၾကားရသည္။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် ၾကားႏိုင္မည္ မဟုတ္သလို... ၾကားရန္လည္း လိုအပ္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ....။

◄ ေတဇာ ► စက္တင္ဘာ (၁၄) ၂၀၀၉