“လက္သည္းၾကားတြင္ အပ္စိုက္၍ တူႏွင့္ရိုက္ကာ စမ္းသပ္၏။ ေနာက္မတြန္႔သူကိုသာ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္၏” ငယ္စဥ္ဘ၀က ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ဒီလို သင္ၾကားခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ဒါကို ျမန္မာ့ရာဇ၀င္သူရဲေကာင္း ဘုရင့္ေနာင္...လို႔ ကာလအေတာ္ၾကာကထဲက ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္မွားေနခဲ့မိပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ေ၀ဖန္မယ္လုပ္ေတာ့ မေသခ်ာတာနဲ႔ ေမးစမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း အေျဖမွန္မရခဲ့ဘူး။ ျမန္မာ၀ီကီကိုလည္း ေမ့ေနခဲ့တယ္။ အမွန္က ဒီလိုစမ္းသပ္တဲ့ ျမန္မာဘုရင္ဟာ “တပင္ေရႊထီး” ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကို ျမန္မာ၀ီကီမွ တစ္ဆင့္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။
နန္းတက္ျပီး ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္အၾကာ၊ အသက္ ၁၇ ႏွစ္အရြယ္ေရာက္လွ်င္ တပင္ေရႊထီးမွာ နားထြင္းျခင္း၊ေသွ်ာင္ထံုးျခင္း အမႈတို႕ကို ျပဳခ်ိန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ထိုသို႕ေသာအခ်ိန္တြင္ တပင္ေရႊထီးမွာ ထူးဆန္းေသာ အၾကံတို႕ျဖစ္လာသည္။ အျခားမဟုတ္၊ ရန္သူဟံသာဝတီ မင္း သုရွင္တကာရြတ္ပိ၏ ပိုင္နတ္ေနျပည္ေတာ္အနီးတြင္ရွိသည့္ ေရႊေမာေဓာ ဘုရားရင္ျပင္တြင္ ထိုနားထြင္းျခင္း၊ ေသွ်ာင္ထံုးျခင္း တို႕ကို ျပဳလုပ္လိုျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာမွဴးမတ္တို႕က အလြန္ရန္မ်ားလွသည္ေၾကာင့္ မလိုအပ္ပဲ မစြန္႕စားရန္ ေလွ်ာက္တင္ေသာ္လည္း၊ ေယာက္ဖေတာ္ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာက ဆႏၵရွိလွ်င္ သြားေရာက္ႏိုင္ရန္ ေထာက္ခံျပီး၊ ရဲရင့္သန္မာသည့္ သူရဲေကာင္းမ်ား ျခံရံလ်က္ သြားသင့္ေၾကာင္းေလွ်ာက္ရာ လက္ခံျပီး သူရဲေကာင္းေရြးေစသည္။ သူရဲေကာင္းေရြးပံုမွာ လက္မကို ေထာင္ေစလ်က္ လက္သည္းၾကားတြင္ အပ္စိုက္ျပီး တူႏွင့္ထုေစသည္။ လက္မတြန္႕သူ၊ မ်က္ႏွာမပ်က္သူကိုသာ ေရြးခ်ယ္သည္။ ထိုသို႕စမ္းသပ္ရာတြင္ တပင္ေရႊထီး၏ သူရဲေကာင္း ဗလရဲထင္မွာ မ်က္ႏွာပ်က္၊ လက္တြန္႕သျဖင့္ အေရြးမခံရပဲ ရွက္လွရာ ဗိုက္ကို ကိုယ္တိုင္ခြဲသည္။ ေနာက္ အူစကိုဆြဲထုတ္ျပီး ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ လက္သို႕ေပးကာ ေျပးရာ အူဆံုုးလွ်င္ေသေလသည္။ထိုအရာကိုျမင္ျပီး တပင္ေရႊထီးခ်သည့္ မွတ္ခ်က္မွာ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္သည့္ စကားပင္။ “ငါ့ကြၽန္ ဗလရဲထင္မွာ မိုက္ကားမိုက္၏။သို႕ေသာ္သတိၱမူမရွိ..။” ဟုျဖစ္ေလသည္။
Source: ျမန္မာ၀ီကီ
ဤစမ္းသပ္ပံုႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးစရာေတြ ရွိေနပါသည္။
အပ္စိုက္တဲ့နာက်င္မႈကို ေတာင့္ခံႏိုင္ေသာလူကို တပင္ေရႊထီးက သူရဲေကာင္းအျဖစ္သတ္မွတ္ခဲ့ပါသည္။ ဤေနရာတြင္ ေဆးပညာသတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုကို ထည့္ေျပာရပါမည္။ ခံစားမႈ (Sensory) နဲ႔ နာတာကို တုန္႔ျပန္ျခင္း (Motor) ဆိုၿပီး ေဆးပညာမွာ ႏွစ္မ်ဳိးခြဲျခားႏိုင္ပါတယ္။ ဆူးစူးလို႔ ေျခေထာက္ရုတ္လိုက္တယ္။ ဆူးစူးလို႔ နာသြားတာကို သိျခင္းက Sensory ။ ေျခေထာက္ ဆတ္ခနဲ ရုတ္လိုက္တာက Motor ။ ျဖစ္ရပ္ႏွစ္ခုဟာ အရမ္းျမန္လြန္းလို႔ တစ္ဆက္ထဲ ျဖစ္သြားတာလို႔ပဲ ထင္ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္မ်ဳိး လက္ေပၚ ေဆးလိပ္မီးပြားက်လို႔ ဆတ္ခနဲရုတ္လိုက္တာကို Involuntary/ Reflex စသည္ျဖင့္ “အလိုအေလ်ာက္တုန္႔ျပန္ခ်က္မ်ား” ဟု ေခၚသည္။ စက္လိုမ်ဳိး တုန္႔ျပန္ျခင္းမ်ဳိးကို ဆိုလိုသည္။ အစာေျခစနစ္ကို နမူနာ ၾကည့္ႏိုင္သည္။ မိမိကိုယ္ခႏၶာျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိထိန္းခ်ဳပ္ေနေသာ ျဖစ္စဥ္မဟုတ္ပါ။ အလိုအေလ်ာက္ ဦးေႏွာက္မွ တိုက္ရိုက္ထိန္းခ်ဳပ္ေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဤတုန္႔ျပန္ခ်က္မ်ဳိးတြင္ ဦးေႏွာက္၏ ေတြးေခၚဆံုးျဖတ္မႈႏွင့္ ဆင္ျခင္တံုတရားစသည္တို႔ မပါ၀င္ပါ။ ေဆးလိပ္မီးနဲ႔လိုက္တို႔လို႔ ထြက္ေျပးရသည္ဆိုမွသာ ဦးေႏွာက္၏ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္မႈ ပါ၀င္လာေသာ အဆင့္ျဖစ္ပါသည္။
တပင္ေရႊထီး၏ အပ္စိုက္စမ္းသပ္သည့္ကိစၥကို ျပန္သြားရလွ်င္ အပ္ကေလးနဲ႔ေတ့ၿပီး တူျဖင့္ရိုက္လိုက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ နာက်င္မႈကို တုန္႔ျပန္ျခင္းမွာ Motor သာ ျဖစ္ပါသည္။ အလိုအေလ်ာက္ တုန္႔ျပန္ျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ စက္ပစၥည္းတစ္ခုလို တုန္႔ျပန္ခ်က္သာ ျဖစ္ပါသည္။ မည္မွ်သတၱိရွိသူျဖစ္ျဖစ္ Motor ရွိမည္သာျဖစ္သည္။ သူရသတၱိကို ဤ Motor ၾကည့္ၿပီး အကဲျဖတ္မည္ဆိုလွ်င္ တပင္ေရႊထီး အလြဲႀကီးလြဲပါလိမ့္မည္။ သူရဲေကာင္းဟု သတ္မွတ္ခံရသူမ်ားလည္း စစ္တိုက္ရာတြင္ လက္မက အနာရင္းၿပီး ဓားပင္ ကိုင္ႏိုင္ပါမည္လား စဥ္းစားမိသည္။ ယုတၱိကင္းမဲ့လွေသာ စမ္းသပ္ေရြးခ်ယ္မႈသာ ျဖစ္ပါသည္။
ဤအခ်က္အလက္မ်ားမွာ “တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ျဖစ္ရပ္” မ်ား ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္ပါလိမ့္မည္။ သမိုင္းဆရာတို႔၏ ျမန္မာ့သတၱိကို ဇြတ္အတင္းအထင္ႀကီးေစလိုျခင္း ေစတနာေၾကာင့္သာ ေရးသားထားျခင္းမ်ား ျဖစ္မည္။ သူတို႔ေရးခ်င္ရာ ေရးသည္က အေၾကာင္း မဟုတ္ပါ။ အေျခခံပညာသင္ယူၾကရေသာ ႏုငယ္သည့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားမွာ ဤသို႔ေသာ အခ်က္အလက္မွား၊ ဇြတ္အတင္း၀ါဒျဖန္႔ျခင္းမ်ားကို ခံယူၾကရျခင္းက ျပႆနာျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ပါ၀င္ခဲ့ရပါသည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘ၀ အစြဲအလမ္းမ်ားသည္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ရန္ ခက္ပါသည္။ ဤသို႔ေသာ ေလွနံဓားထစ္ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕မ်ားျဖင့္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ကို လွည့္စားေမြးျမဴေပးရန္၊ ဇာတိေသြးဇာတိမာန္အား လက္တစ္လံုးျခားပြားယူရန္ မျဖစ္ႏိုင္သလို၊ ရယ္စရာလည္း ေကာင္းပါသည္။ သာဓကတစ္ခုအေနျဖင့္ “လူသားအစ ျမန္မာက” ဟူသည့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ပ်က္လံုးထုတ္ခဲ့ဖူးေသာ စစ္ဗိုလ္တစ္ေယာက္အေၾကာင္း ဖတ္ရဖူးသည္။ ပံုေတာင္ပံုညာက ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္းမ်ား ႏွစ္ေပါင္းဘယ္ႏွစ္သန္းရွိခဲ့ရွိခဲ့ အရွင္လတ္လတ္ ျမန္မာလူထုကေတာ့ ဖြတ္ျဖစ္ေနသည္သာ ျဖစ္သည္။ ဤေနရာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို ေ၀ဖန္လိုျခင္းမဟုတ္ပါ။ (မေ၀ဖန္လိုရျခင္းမွာ Keyboard ပါးမည္ စိုးေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါသည္) လူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒ၊ သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္စနစ္အၾကြင္းအက်န္အစအနမ်ားအား ၾကံဖန္ဂုဏ္ယူစရာလုပ္ ေျပာဆိုျခင္းမ်ားကို ႐ႈတ္ခ်လိုျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
ယေန႔အခါတြင္ ေလထုညစ္ညမ္းလာသလို အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆမ်ားလည္း ညစ္ညမ္းလာေနသည္ ထင္ပါသည္။ ေလထုညစ္ညမ္းျခင္းသည္ ျပႆနာတစ္ရပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း အေတြးအေခၚညစ္ညမ္းျခင္းကေတာ့ ထိုထက္ပိုဆိုးေသာ အႀကီးစားျပႆနာရပ္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ငယ္ရြယ္သူတို႔၏ ဦးေႏွာက္သည္ ပံုသြင္း၍ရေအာင္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသည္ဆိုလွ်င္ ထိုသို႔ ညစ္စုတ္သည့္ အေတြးအေခၚမ်ား၏ ပံုသြင္းျပဳျပင္ျခင္းခံရမယ္ဆိုလွ်င္ အနာဂတ္အလားအလာ မေကာင္းႏိုင္ပါ။ ထိထိေရာက္ေရာက္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္ထားဦး တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ဆန္႔က်င္ရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
(မွတ္ခ်က္။ ေ၀ဖန္သံုးသပ္ခ်က္ ေရးသားရာတြင္ မျဖစ္သင့္ေသာ သမိုင္းဆိုင္ရာအခ်က္အလက္မွားမ်ားအေပၚ အေျခခံထားျခင္းကို ေထာက္ျပျပင္ဆင္ေပးေသာ ကိုေက်ာ္စိုးလႈိင္ႏွင့္ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးေသာ ကိုအာကာ၊ ကိုခ်မ္းေျမ့တို႔ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားလိုပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္မွာ အမွားမပါေအာင္ ဂရုစိုက္ပါ့မယ္)
◄ ေတဇာ ► စက္တင္ဘာ (၁၇) ၂၀၀၉
နန္းတက္ျပီး ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္အၾကာ၊ အသက္ ၁၇ ႏွစ္အရြယ္ေရာက္လွ်င္ တပင္ေရႊထီးမွာ နားထြင္းျခင္း၊ေသွ်ာင္ထံုးျခင္း အမႈတို႕ကို ျပဳခ်ိန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ထိုသို႕ေသာအခ်ိန္တြင္ တပင္ေရႊထီးမွာ ထူးဆန္းေသာ အၾကံတို႕ျဖစ္လာသည္။ အျခားမဟုတ္၊ ရန္သူဟံသာဝတီ မင္း သုရွင္တကာရြတ္ပိ၏ ပိုင္နတ္ေနျပည္ေတာ္အနီးတြင္ရွိသည့္ ေရႊေမာေဓာ ဘုရားရင္ျပင္တြင္ ထိုနားထြင္းျခင္း၊ ေသွ်ာင္ထံုးျခင္း တို႕ကို ျပဳလုပ္လိုျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာမွဴးမတ္တို႕က အလြန္ရန္မ်ားလွသည္ေၾကာင့္ မလိုအပ္ပဲ မစြန္႕စားရန္ ေလွ်ာက္တင္ေသာ္လည္း၊ ေယာက္ဖေတာ္ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာက ဆႏၵရွိလွ်င္ သြားေရာက္ႏိုင္ရန္ ေထာက္ခံျပီး၊ ရဲရင့္သန္မာသည့္ သူရဲေကာင္းမ်ား ျခံရံလ်က္ သြားသင့္ေၾကာင္းေလွ်ာက္ရာ လက္ခံျပီး သူရဲေကာင္းေရြးေစသည္။ သူရဲေကာင္းေရြးပံုမွာ လက္မကို ေထာင္ေစလ်က္ လက္သည္းၾကားတြင္ အပ္စိုက္ျပီး တူႏွင့္ထုေစသည္။ လက္မတြန္႕သူ၊ မ်က္ႏွာမပ်က္သူကိုသာ ေရြးခ်ယ္သည္။ ထိုသို႕စမ္းသပ္ရာတြင္ တပင္ေရႊထီး၏ သူရဲေကာင္း ဗလရဲထင္မွာ မ်က္ႏွာပ်က္၊ လက္တြန္႕သျဖင့္ အေရြးမခံရပဲ ရွက္လွရာ ဗိုက္ကို ကိုယ္တိုင္ခြဲသည္။ ေနာက္ အူစကိုဆြဲထုတ္ျပီး ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ လက္သို႕ေပးကာ ေျပးရာ အူဆံုုးလွ်င္ေသေလသည္။ထိုအရာကိုျမင္ျပီး တပင္ေရႊထီးခ်သည့္ မွတ္ခ်က္မွာ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္သည့္ စကားပင္။ “ငါ့ကြၽန္ ဗလရဲထင္မွာ မိုက္ကားမိုက္၏။သို႕ေသာ္သတိၱမူမရွိ..။” ဟုျဖစ္ေလသည္။
Source: ျမန္မာ၀ီကီ
ဤစမ္းသပ္ပံုႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးစရာေတြ ရွိေနပါသည္။
အပ္စိုက္တဲ့နာက်င္မႈကို ေတာင့္ခံႏိုင္ေသာလူကို တပင္ေရႊထီးက သူရဲေကာင္းအျဖစ္သတ္မွတ္ခဲ့ပါသည္။ ဤေနရာတြင္ ေဆးပညာသတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုကို ထည့္ေျပာရပါမည္။ ခံစားမႈ (Sensory) နဲ႔ နာတာကို တုန္႔ျပန္ျခင္း (Motor) ဆိုၿပီး ေဆးပညာမွာ ႏွစ္မ်ဳိးခြဲျခားႏိုင္ပါတယ္။ ဆူးစူးလို႔ ေျခေထာက္ရုတ္လိုက္တယ္။ ဆူးစူးလို႔ နာသြားတာကို သိျခင္းက Sensory ။ ေျခေထာက္ ဆတ္ခနဲ ရုတ္လိုက္တာက Motor ။ ျဖစ္ရပ္ႏွစ္ခုဟာ အရမ္းျမန္လြန္းလို႔ တစ္ဆက္ထဲ ျဖစ္သြားတာလို႔ပဲ ထင္ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္မ်ဳိး လက္ေပၚ ေဆးလိပ္မီးပြားက်လို႔ ဆတ္ခနဲရုတ္လိုက္တာကို Involuntary/ Reflex စသည္ျဖင့္ “အလိုအေလ်ာက္တုန္႔ျပန္ခ်က္မ်ား” ဟု ေခၚသည္။ စက္လိုမ်ဳိး တုန္႔ျပန္ျခင္းမ်ဳိးကို ဆိုလိုသည္။ အစာေျခစနစ္ကို နမူနာ ၾကည့္ႏိုင္သည္။ မိမိကိုယ္ခႏၶာျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိထိန္းခ်ဳပ္ေနေသာ ျဖစ္စဥ္မဟုတ္ပါ။ အလိုအေလ်ာက္ ဦးေႏွာက္မွ တိုက္ရိုက္ထိန္းခ်ဳပ္ေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဤတုန္႔ျပန္ခ်က္မ်ဳိးတြင္ ဦးေႏွာက္၏ ေတြးေခၚဆံုးျဖတ္မႈႏွင့္ ဆင္ျခင္တံုတရားစသည္တို႔ မပါ၀င္ပါ။ ေဆးလိပ္မီးနဲ႔လိုက္တို႔လို႔ ထြက္ေျပးရသည္ဆိုမွသာ ဦးေႏွာက္၏ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္မႈ ပါ၀င္လာေသာ အဆင့္ျဖစ္ပါသည္။
<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>
သူရသတၱိကို ဤ Motor ၾကည့္ၿပီး အကဲျဖတ္မည္ဆိုလွ်င္ တပင္ေရႊထီး အလြဲႀကီးလြဲပါလိမ့္မည္။
သူရဲေကာင္းဟု သတ္မွတ္ခံရသူမ်ားလည္း စစ္တိုက္ရာတြင္ လက္မက အနာရင္းၿပီး ဓားပင္
ကိုင္ႏိုင္ပါမည္လား စဥ္းစားမိသည္။
<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>
သူရသတၱိကို ဤ Motor ၾကည့္ၿပီး အကဲျဖတ္မည္ဆိုလွ်င္ တပင္ေရႊထီး အလြဲႀကီးလြဲပါလိမ့္မည္။
သူရဲေကာင္းဟု သတ္မွတ္ခံရသူမ်ားလည္း စစ္တိုက္ရာတြင္ လက္မက အနာရင္းၿပီး ဓားပင္
ကိုင္ႏိုင္ပါမည္လား စဥ္းစားမိသည္။
<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>
တပင္ေရႊထီး၏ အပ္စိုက္စမ္းသပ္သည့္ကိစၥကို ျပန္သြားရလွ်င္ အပ္ကေလးနဲ႔ေတ့ၿပီး တူျဖင့္ရိုက္လိုက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ နာက်င္မႈကို တုန္႔ျပန္ျခင္းမွာ Motor သာ ျဖစ္ပါသည္။ အလိုအေလ်ာက္ တုန္႔ျပန္ျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ စက္ပစၥည္းတစ္ခုလို တုန္႔ျပန္ခ်က္သာ ျဖစ္ပါသည္။ မည္မွ်သတၱိရွိသူျဖစ္ျဖစ္ Motor ရွိမည္သာျဖစ္သည္။ သူရသတၱိကို ဤ Motor ၾကည့္ၿပီး အကဲျဖတ္မည္ဆိုလွ်င္ တပင္ေရႊထီး အလြဲႀကီးလြဲပါလိမ့္မည္။ သူရဲေကာင္းဟု သတ္မွတ္ခံရသူမ်ားလည္း စစ္တိုက္ရာတြင္ လက္မက အနာရင္းၿပီး ဓားပင္ ကိုင္ႏိုင္ပါမည္လား စဥ္းစားမိသည္။ ယုတၱိကင္းမဲ့လွေသာ စမ္းသပ္ေရြးခ်ယ္မႈသာ ျဖစ္ပါသည္။
ဤအခ်က္အလက္မ်ားမွာ “တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ျဖစ္ရပ္” မ်ား ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္ပါလိမ့္မည္။ သမိုင္းဆရာတို႔၏ ျမန္မာ့သတၱိကို ဇြတ္အတင္းအထင္ႀကီးေစလိုျခင္း ေစတနာေၾကာင့္သာ ေရးသားထားျခင္းမ်ား ျဖစ္မည္။ သူတို႔ေရးခ်င္ရာ ေရးသည္က အေၾကာင္း မဟုတ္ပါ။ အေျခခံပညာသင္ယူၾကရေသာ ႏုငယ္သည့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားမွာ ဤသို႔ေသာ အခ်က္အလက္မွား၊ ဇြတ္အတင္း၀ါဒျဖန္႔ျခင္းမ်ားကို ခံယူၾကရျခင္းက ျပႆနာျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ပါ၀င္ခဲ့ရပါသည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘ၀ အစြဲအလမ္းမ်ားသည္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ရန္ ခက္ပါသည္။ ဤသို႔ေသာ ေလွနံဓားထစ္ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕မ်ားျဖင့္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ကို လွည့္စားေမြးျမဴေပးရန္၊ ဇာတိေသြးဇာတိမာန္အား လက္တစ္လံုးျခားပြားယူရန္ မျဖစ္ႏိုင္သလို၊ ရယ္စရာလည္း ေကာင္းပါသည္။ သာဓကတစ္ခုအေနျဖင့္ “လူသားအစ ျမန္မာက” ဟူသည့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ပ်က္လံုးထုတ္ခဲ့ဖူးေသာ စစ္ဗိုလ္တစ္ေယာက္အေၾကာင္း ဖတ္ရဖူးသည္။ ပံုေတာင္ပံုညာက ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္းမ်ား ႏွစ္ေပါင္းဘယ္ႏွစ္သန္းရွိခဲ့ရွိခဲ့ အရွင္လတ္လတ္ ျမန္မာလူထုကေတာ့ ဖြတ္ျဖစ္ေနသည္သာ ျဖစ္သည္။ ဤေနရာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို ေ၀ဖန္လိုျခင္းမဟုတ္ပါ။ (မေ၀ဖန္လိုရျခင္းမွာ Keyboard ပါးမည္ စိုးေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါသည္) လူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒ၊ သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္စနစ္အၾကြင္းအက်န္အစအနမ်ားအား ၾကံဖန္ဂုဏ္ယူစရာလုပ္ ေျပာဆိုျခင္းမ်ားကို ႐ႈတ္ခ်လိုျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
ယေန႔အခါတြင္ ေလထုညစ္ညမ္းလာသလို အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆမ်ားလည္း ညစ္ညမ္းလာေနသည္ ထင္ပါသည္။ ေလထုညစ္ညမ္းျခင္းသည္ ျပႆနာတစ္ရပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း အေတြးအေခၚညစ္ညမ္းျခင္းကေတာ့ ထိုထက္ပိုဆိုးေသာ အႀကီးစားျပႆနာရပ္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ငယ္ရြယ္သူတို႔၏ ဦးေႏွာက္သည္ ပံုသြင္း၍ရေအာင္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသည္ဆိုလွ်င္ ထိုသို႔ ညစ္စုတ္သည့္ အေတြးအေခၚမ်ား၏ ပံုသြင္းျပဳျပင္ျခင္းခံရမယ္ဆိုလွ်င္ အနာဂတ္အလားအလာ မေကာင္းႏိုင္ပါ။ ထိထိေရာက္ေရာက္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္ထားဦး တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ဆန္႔က်င္ရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
(မွတ္ခ်က္။ ေ၀ဖန္သံုးသပ္ခ်က္ ေရးသားရာတြင္ မျဖစ္သင့္ေသာ သမိုင္းဆိုင္ရာအခ်က္အလက္မွားမ်ားအေပၚ အေျခခံထားျခင္းကို ေထာက္ျပျပင္ဆင္ေပးေသာ ကိုေက်ာ္စိုးလႈိင္ႏွင့္ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးေသာ ကိုအာကာ၊ ကိုခ်မ္းေျမ့တို႔ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားလိုပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္မွာ အမွားမပါေအာင္ ဂရုစိုက္ပါ့မယ္)
◄ ေတဇာ ► စက္တင္ဘာ (၁၇) ၂၀၀၉
Comments
Post a Comment