Skip to main content

အတိုးဆံုး ကဗ်ာမ်ား (၁)


“သႏၷိ႒ာန္”

စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာသူပီပီ
စိတ္ကူးနဲ႔ တိုက္အိမ္ေဆာက္မယ္
မယိုင္မလဲ။
ငလ်င္ေတြကိုယ္တိုင္ ၿပိဳက်တဲ့အထိ။

“ေပ်ာ္ရႊင္မႈ”

ကဲ ကေလးေတြ
မ်က္လံုးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ရွာၾကပါဦး
ဘာေပ်ာက္တာပါလိမ့္
ေပ်ာ္ရႊင္မႈတဲ့
“ေမေမက်န္းမာေနပါတယ္”

“ဖွေလာ္ေဆာ္ဖွာ”

အလုပ္မဲ့အကိုင္မဲ့ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ
ေပြးကြက္တစ္ကြက္ ရထားလို႔သာ
ေတာ္ေတာ့တယ္။
ကုတ္ရင္းကုတ္ရင္း
ဘ၀ဟာ
က်ယ္ျပန္႔လာလိုက္တာမ်ား။

“ရွာေဖြေတြ႕ရွိမႈ”

၀ီစကီဆိုတာ
ဆင္ျခင္တံုတရားေဖာင္းပြမႈကို
ထိန္းညွိေပးတဲ့
လူမႈေရးသီအိုရီ တစ္ခုေပါ့။
ရင့္က်က္မႈသို႔ သြားရာလမ္းမွာ
ျဖတ္လမ္းမ်ားဟာ ပိုေ၀းျမဲ။

“ေမတၱာဘြဲ႕”

ေစတနာအမွားဆိုတာ
မွားယြင္းခြင့္ရ လိုင္စင္တစ္မ်ဳိးလား
သတ္မွတ္မိုင္ႏႈန္း ပိုေနေသာ
လူနာတင္ယာဥ္မွ
ဒဏ္ရာမ်ား ဖိတ္စင္က် က်န္ရစ္။

◄ ေတဇာ ►

Comments

  1. အဟားဟား .. ခင္ဗ်ား .. ျပန္လာတာ(ခဏတျဖဳတ္ဆိုရင္ေတာင္) က်ေနာ့္အတြက္ေစာသဗ်ာ။ ဘာလို႕ဆို ခင္ဗ်ာ့အရင္စာေတြကို ေျပာထားၿပီးရက္နဲ႕ စိတ္ေအးလက္ေအး မဖတ္အားေသးလို႕ပဲ ။ သိပ္ေတြေတြေငးေငးျဖစ္ေစတာမ်ိဳးေတြမဟုတ္ေပမဲ့ ခင္ဗ်ာ့စာေတြကို ေၾကေၾကေအးေအး မျဖစ္ေသးတာအမွန္ပဲ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပန္လာတာ ဝမ္းသာသဗ်ာ။ ျပန္ထြက္သြားဦးမယ္ဆိုလည္း ဝမ္းမနည္းေပါင္ဗ်ာ။ ကိုယ့္သေဘၤာနဲ႕ကိုယ္၊ ကိုယ့္မုန္တိုင္းနဲ႕ ကိုယ္ပဲကိုး...ေနာ့။ ခု အတိုးဆံုးကဗ်ာေတြက မုန္တိုင္းၾကားက ေလခၽြန္သံေတြမ်ားလားရယ္လို႕ စူးစမ္းမိေသးေတာ့တယ္ ။ အတိုဆံုးကဗ်ာေတြကို အတိုဆံုးမွတ္ခ်က္ေရးဖို႕ေတာင္ လက္တြန္႕မိပါရဲ႕။ ခုေတာင္ အေတာ္ရွည္လ်ားေနေရာ့ၿပီ ။ ဒီေလာက္ပဲ ဘရားသားေရ ။ ေနာက္ရက္မ်ားလည္း ေမွ်ာ္မိပါဦးမယ္ ။ ေက်းဇူးဗ်ာ ... ။

    ReplyDelete
  2. အေနာ္နီးမတ္စ္ေျပာတာအမွန္ပဲ။ မွန္တယ္ဆုိတာ စာေတြ မေၾကေသးတာေျပာပါတယ္။
    အတုိးဆုံးကဗ်ာေတြက မုန္တုိင္းၾကားက ေလခၽြန္သံေတြမ်ားလားရယ္လုိ႔ ... (ႀကိဳက္တယ္)
    ဟာကြာ ျဖစ္ေသးပါဘူးးး ေကာ္မန္႔ကုိပုိသေဘာက်ေနတဲ့အထာနဲ႔
    သူလာပါေစ အေနာ္နီးမတ္စ္ေရ ...
    မုန္တုိင္းက အၿမဲတုိက္မွာ မပူနဲ႔
    ေနတတ္ဖုိ႔ လုိတယ္

    UU@!

    ReplyDelete
  3. ဂြတ္တယ္ဗ်ိဳ႕..။

    ReplyDelete
  4. " ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ " ကို " ရွာေဖြေတြ႕ရွိ" သါားပါတယ္ရွင္..။

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

ဂမၻီရၾကက္ေျခ

ဤကမၻာေျမကို ေနာက္သို႔လွည့္ခိုင္းၿပီး အရာရာအသစ္ကျပန္စခြင့္ရွိရင္ အရင္လိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ရွင္သန္အားေမြးလိုက္ခ်င္… ။ (ေက်ာ္ဟိန္း) အ၀တ္အထည္ ကိုယ္တစ္ခုဟူေသာ စကားမွ (ေသးေသးေကြးေကြး) ကိုယ္ခႏၶာတစ္ခုသာ အက်ဳံး၀င္ၿပီး အ၀တ္အစားမွ်ပင္ မကပ္ဘဲ ေမြးဖြားလာခဲ့ရၿပီးသည့္ေနာက္ မိမိ၏ ပိုင္ဆိုင္မႈစစ္စစ္တစ္ခုအျဖစ္ ဤကမၻာေျမႀကီးတြင္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ျပစရာဟူ၍ လက္သီးဆုပ္လိုက္သည့္အခါတိုင္း လက္ဖ၀ါးထဲတြင္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္မိေနေသာ ဂမၻီရၾကက္ေျခတစ္ခုသာ သူ႔ တြင္ရွိသည္။ လက္ဖ၀ါးျပင္တြင္ နက္႐ႈိင္းထင္ရွားစြာ ေနရာယူထားေသာ ၾကက္ေျခခတ္တစ္ခု။ လက္သီးဆုပ္လိုက္ခ်ိန္တိုင္း ထိုအရာအား ဆုပ္ကိုင္ေနမိေၾကာင္း သူ အစဥ္အျမဲ သတိျပဳေနခဲ့မိသည္။ ထိုအရာသည္ သူ၏ ပိုင္ဆိုင္မႈစစ္စစ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ သူ၏ ေမြးရာပါ ဥစၥာဓန ျဖစ္သည္။ စင္စစ္ သူက ေရြးခ်ယ္ ရယူထားခဲ့ျခင္းမဟုတ္ဘဲ အလိုလိုရရွိခဲ့ေသာ စြမ္းအင္တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္။ ၎သည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေရးျခစ္ထားေသာ သာမန္ၾကက္ေျခခတ္တစ္ခုမွ် မဟုတ္ဘဲ စြမ္းအင္တစ္မ်ဳိး ကိန္းေအာင္းေနသည့္ ေမွာ္ဆန္ဆန္အမွတ္အသားတစ္ခုသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သူ ေကာင္းစြာ သိရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ထိုစြမ္းအင္သည္ သူကိုယ္တိုင္ ေရေရရာရာ မသိရသည့္ အရပ္တစ္ခ

အ႐ူးေရာဂါႏွင့္ မ႐ူးတ႐ူးျပႆနာ

အဂၤလိပ္စကားတြင္ “ရူး” သည့္အေၾကာင္း ရည္ညႊန္းလိုသည့္အခါ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ႏွစ္ခါျပန္ မစဥ္းစားဘဲ ပါးစပ္သင့္ရာ အလြယ္တကူ ေျပာဆိုသံုးႏႈန္းတတ္သည့္ စကားလံုး ႏွစ္လံုးရွိပါသည္။ Psychotic ႏွင့္ Neurotic တို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ျမန္မာစကားတြင္မူ ႐ူးသည္၊ စိတ္မႏွံ႔ျဖစ္သည္၊ က်ပ္မျပည့္ျဖစ္သည္၊ ေဂါက္သည္ မွအစ အခုေနာက္ပိုင္းတြင္ လူငယ္ အသံုးအျဖစ္ ဆိုက္ကို၀င္သည္ ဟုပါ ကျပားအသံုးအႏႈန္းမ်ား က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သံုးစြဲလာၾကသည္။ Psychotic ကို “အျပင္းစား စိတ္ေရာဂါ”၊ Neurosis ကို “အႏုစား စိတ္ေရာဂါ” ဟု ေက်ာင္းတုန္းက အလြယ္ မွတ္ခဲ့ရဖူးသည္။ “ကုမရသည့္ အရူး“ ႏွင့္ “ကု၍ရသည့္ အရူး” ဟုလည္း မွတ္သားဖူးသည္။ စိတ္ပညာအရ “အရူးေရာဂါ” Psychosis ႏွင့္ “မရူးတရူး ျပႆနာ” Neurosis  တို႔၏ ကြဲျပားပံုကို ေလ့လာၾကည့္ပါမည္။ Psychosis (အ႐ူးေရာဂါ) စိတ္ပညာရပ္ ေဘာင္အတြင္း အက်ံဳး၀င္သည့္ ေ၀ါဟာရတစ္ခုျဖစ္ေသာ Psychosis သည္ ပံုမွန္ လူမႈေရး လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ဆိုးဆိုးရြားရြား ျဖစ္လာေစသည့္ အရွိတရားႏွင့္ ဆက္သြယ္ခ်က္ ဆံုး႐ႈံးသြားေသာ စိတ္အေျခအေနကို ေခၚညႊန္းသည့္ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ေ၀ါဟာရတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ စကားလံုးကို Ernst Von Reuchtersleben   ဆိုသူက “ရူးသြပ္မႈ”

“တပင္ေရႊထီး၏ အပ္စိုက္စမ္းသပ္မႈ”

“လက္သည္းၾကားတြင္ အပ္စိုက္၍ တူႏွင့္ရိုက္ကာ စမ္းသပ္၏။ ေနာက္မတြန္႔သူကိုသာ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္၏” ငယ္စဥ္ဘ၀က ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ဒီလို သင္ၾကားခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ဒါကို ျမန္မာ့ရာဇ၀င္သူရဲေကာင္း ဘုရင့္ေနာင္...လို႔ ကာလအေတာ္ၾကာကထဲက ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္မွားေနခဲ့မိပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ေ၀ဖန္မယ္လုပ္ေတာ့ မေသခ်ာတာနဲ႔ ေမးစမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း အေျဖမွန္မရခဲ့ဘူး။ ျမန္မာ၀ီကီကိုလည္း ေမ့ေနခဲ့တယ္။ အမွန္က ဒီလိုစမ္းသပ္တဲ့ ျမန္မာဘုရင္ဟာ “တပင္ေရႊထီး” ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကို ျမန္မာ၀ီကီမွ တစ္ဆင့္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ နန္းတက္ျပီး ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္အၾကာ၊ အသက္ ၁၇ ႏွစ္အရြယ္ေရာက္လွ်င္ တပင္ေရႊထီးမွာ နားထြင္းျခင္း၊ေသွ်ာင္ထံုးျခင္း အမႈတို႕ကို ျပဳခ်ိန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ထိုသို႕ေသာအခ်ိန္တြင္ တပင္ေရႊထီးမွာ ထူးဆန္းေသာ အၾကံတို႕ျဖစ္လာသည္။ အျခားမဟုတ္၊ ရန္သူဟံသာဝတီ မင္း သုရွင္တကာရြတ္ပိ၏ ပိုင္နတ္ေနျပည္ေတာ္အနီးတြင္ရွိသည့္ ေရႊေမာေဓာ ဘုရားရင္ျပင္တြင္ ထိုနားထြင္းျခင္း၊ ေသွ်ာင္ထံုးျခင္း တို႕ကို ျပဳလုပ္လိုျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာမွဴးမတ္တို႕က အလြန္ရန္မ်ားလွသည္ေၾကာင့္ မလိုအပ္ပဲ မစြန္႕စားရန္ ေလွ်ာက္တင္ေသာ္လည္း၊ ေယာက္ဖေတာ္ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာက ဆႏၵရွိလွ်င္ သြ