လရောင်လမ်း

ဘုန္းႀကီး (ဘစ္ရွပ္) ဟာ ေနာက္နားက်က် ဒီဆဲလ္တစ္ကြက္တည္းမွာပဲ အၾကာႀကီး ရပ္ေနခဲ့တာ အေၾကာင္းမဲ့ေတာ့ မဟုတ္တန္ရာဘူး။ ထားပါေတာ့ အေကာင္ေတြ ေသၿပီး အခ်ိန္ေတြ ေျပာင္းသြားတယ္ သူကေတာ့ သူ႔ေနရာမွာသူ ေနျမဲအတိုင္းေနတယ္။ စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတာ တစ္ခုက ေနာက္ဆံုးမွာ ကြင္းလယ္ကို စိုးမိုးတဲ့ အေကာင္ဟာ ဘုရင္မ မဟုတ္တာ မ်ားတယ္ ဖွီအန္ခက္တို အဖြင့္မွာ။ ေတဇာ (လေရာင္လမ္း) ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၂

[ ၁ ] `ေဖႀကီး´ လို႔ သူမက ေခၚလိုက္တယ္။ `ကိုယ္ ဆိုေနတဲ့ သီခ်င္းစာသားေတြ သတိမရေတာ့ဘူး´ သူမက ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္။ ဆိုဖာအစြန္းမွာ ထိုင္ရင္း ဒူးေပၚ သူမရဲ႕ ေဟာ္လိုဂစ္တာေဟာင္းေလးကို တင္ထားတယ္။ ၄၇ ႏွစ္ၾကာေပါင္းလာတဲ့ သူမရဲ႕ ခင္ပြန္းက မီးဖိုေခ်ာင္ကေန ဧည့္ခန္းထဲ ေလွ်ာက္လာတယ္။ `ဘာလဲ ေမႀကီး´ လို႔ သူက ေမးလိုက္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ တတိယကေလး ရၿပီးကတည္းက သူက သူမကို ေမႀကီးလို႔ စေခၚတယ္။ သူမကလည္း အျပန္အလွန္ သူ႔ကို ေဖႀကီးေပါ့။ အခုဆိုရင္ ဆယ္စုႏွစ္ေတြေတာင္ ၾကာခဲ့ၿပီ။ `ဒုတိယအပိုဒ္ ဘယ္ကစတယ္ဆိုတာကို ကိုယ္ ေမ့ေနၿပီ´ `အင္း ေမႀကီးက ဘယ္သီခ်င္းကို ဆိုေနတာလဲ´ `ၾကည့္ ကိုယ့္ကို ဂ႐ုမစိုက္ဘူးမဟုတ္လား။ ဒီမွာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္တည္းကို ဆိုမလို႔လုပ္ေနတာ ၂၅ မိနစ္ေလာက္ရွိၿပီေလ´ သူမ ခင္ပြန္း ေဂ်ာ့က မ်က္ႏွာၾကက္ကို ေမာ့ၾကည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ မုတ္ဆိတ္ေတြကို ပြတ္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ `အင္း..ဘာျဖစ္မလဲ။ မိုးေရထဲ ပန္းေကာက္ျခင္းလား´ `ကံေကာင္းၿပီး မွန္သြားတယ္´ သူမက ျပံဳးၿပီး ဂစ္တာကို ဟန္ပါပါခတ္လိုက္တယ္။ `ဒုတိယအပိုဒ္က မိုးစရြာတဲ့အခ်ိန္ေလ။ ပြင့္ဖတ္ေတြေပၚက မိုးေရစက္ေတြေၾကာင္း.. တစ္ခုခုပဲ၊ ေသခ်ာပါတယ္´ `ဟုတ္ပါ့။

အေမ့ရဲ႕စာဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ငိုင္က်သြားသည္။ အေမက စာတြင္ ေၾကာင္ကေလး ေနမေကာင္းသည့္အေၾကာင္း အသိေပးရင္း စိတ္မေကာင္းစရာျဖင့္ စ,ထားသည္။ မိုးမိကတည္းက ေၾကာင္ကေလး အသည္းအသန္ ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီး ဂုန္တီအိတ္ေပၚ လဲေနသည္ ဆို၏။ သားေၾကာင္ကေလး ေသေတာ့မယ္၊ အေမလည္း စိတ္မေကာင္းဘူးဟု စာတြင္ ေရးထားသည္။ ထို႔ေနာက္ မိသားစုအေၾကာင္းမ်ား ေရာက္တတ္ရာရာ ေရးရင္း စာဆံုးခါနီးေလာက္တြင္ အခုစာေရးေနရင္း အေမသြားၾကည့္ေတာ့ ေၾကာင္ကေလး ေသသြားၿပီဟု ထပ္ျဖည့္ထားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္စံုတရာကို ခံစားလိုက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအရာသည္ မည္သည့္အရာမွန္း ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ မေသခ်ာ။ ထို႔ေနာက္တြင္ ေၾကာင္ကေလးအေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ေဘးက ခံုကေလးမွာ သူထိုင္ေနက် အခုေတာ့ လြတ္ေနတယ္ သူ မရွိေတာ့ဘူး အဲဒီေနရာမွာ ေလဟာနယ္ ဟာေနတဲ့ ကြက္လပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစား ျဖည့္ဆည္းၾကည့္မိတယ္ ဒီကေန႔ မနက္ထုတ္ သတင္းစာနဲ႔။ ေတဇာ (လေရာင္လမ္း) ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၁

ထိုးေဖာက္တယ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးကိုၾကားတိုင္း ဦးေႏွာက္မွာ ပဲပင္ေပါက္ေတြကုိ ေျပးေျပးျမင္မိတယ္ မာေက်ာထက္ျမမႈေတြေတာ့ ရွိခ်င္မွ ရွိလိမ့္မယ္ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ျဖဴစင္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ရွင္သန္ေနတယ္ ဆိုပါစို႔ က်ည္တစ္ေတာင့္လို ႏုနယ္တဲ့ အေသြးအသားကို ထိုးေဖာက္ပံုမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ဘူး ဘယ္လိုေျပာမလဲ က်ရာေနရာက ကမၻာေျမကို။ ေတဇာ (လေရာင္လမ္း) ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၂

[ ၁ ] မေန႔ညက ကၽြန္ေတာ့္အခန္းေဖာ္ အိပ္မက္ဆိုးမက္တယ္ သူက ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးနဲ႔ ေအာ္ေနတယ္ သူ႔အိပ္မက္က သိပ္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္ သူဖတ္ဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေတြထဲက မိစၧာေတြ သူ႔ေနာက္လိုက္လာၾကတယ္တဲ့ ေအးေလ ဒါဆိုလည္းေျပးေပါ့၊ ေမာမွမေမာတာ တကယ္ေတာ့ ဒီေလာက္မလြယ္ပါဘူး သူ႔ ေျခေထာက္နဲ႔ ေျမႀကီး ကပ္ေနတာ ခြာမရေတာ့ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ အေတြ႕အၾကံဳအရ သိလိုက္တယ္ ေျပးမရလည္း ဒီတိုင္းေစာင့္ေနလိုက္ အိပ္မက္ထဲမွာ ဘယ္သူမွမေသဘူး၊ သက္သက္ေၾကာက္ေအာင္လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာက ခ်ဳိင္းေထာက္နဲ႔ ေထာ့က်ဳိးေထာ့က်ဳိးေျပးရတယ္၊ သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္တဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္ျပံဳးမိတယ္ အခန္းေဖာ္အတြက္ စိတ္မေကာင္းဘူး အင္း အိပ္မက္ေတြဟာ မမွ်တတာ မ်ားတယ္ အမွန္ဆို ဆိုင္ကယ္တစ္စီး ထည့္မက္ေပးလို႔ေရာ ဘယ္သူ ဘာထိခိုက္သြားမွာလဲ ေျပးေစခ်င္ရင္ ေျပးမယ္ ဟုတ္တယ္ေလ၊ သူျပံဳးတယ္ ကၽြန္ေတာ္ မမွ်တမႈအတြက္ စိတ္မေကာင္းဘူး ေနာက္ေတာ့ အျပစ္မကင္းစိတ္ နည္းနည္း (နည္းနည္းေလးပဲ) ၀င္လာတယ္ ငါလည္း ခ်မ္းလို႔ မင္းေျခေထာက္ကို ဖိထားမိတယ္လို႔ စိတ္ထဲကပဲ ေျပာလိုက္တယ္၊ သူမၾကားဘူး [ ၂ ] မေန႔ညက တစ္ညလံုး ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မရဘူး၊ အခန္းေဖာ္က ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးေယာင္ေနတယ္ သိပ္အားက်ဖိ

ကြန္ျပဴတာကိုပဲ စိုက္ၾကည့္ေနတုန္း ေခါင္မိုးေပၚက အသံတစ္ခု ၾကားရတယ္။ ပိုးမႊားတစ္ေကာင္ေကာင္ ကုပ္ေနတာျဖစ္မယ္ ေတြးလိုက္မိလို႔ စာကိုပဲ ဆက္ဖတ္ေနလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အသံက ပိုပိုက်ယ္လာတယ္။ ပိုစိပ္လာတယ္။ ေခါင္းေထာင္ၿပီးေတာ့ ကြန္ကရစ္အမိုးက ေလ၀င္ေပါက္ အကြက္ကေလးကို စိုက္ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ အိပ္ယာတည့္တည့္မွာပဲ။ အုပ္ထားလို႔ အေပၚကိုေတာ့ ဘာမွ မျမင္ရဘူး။ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ လာကုပ္ေနတာ ျဖစ္မလား။ အိမ္ေရွ႕တံခါးဖြင့္ၿပီး အျပင္ကို ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးရြာေနတာကို မထင္မွတ္ဘဲ ျမင္လိုက္ရတယ္။ ေၾသာ မိုးေပါက္က်သံကိုး။ သြပ္မိုးဆို သိပ္ေကာင္းမွာ။ ေခါင္းေပၚကို မိုးဖြဲတခ်ဳိ႕ က်လာတယ္။ ညက ေမွာင္ေနတယ္။ အားေတာ့နာတယ္၊ ညကို ေမွာင္ေနတယ္လို႔ ေျပာရတာ။ ညပဲ ေမွာင္မွာေပါ့လို႔ ျပန္ေတြးရတယ္။ ကံေကာင္းတာက အိမ္ေရွ႕ မီးတိုင္က လင္းေနလို႔ လမ္းကိုျမင္ေနရတယ္။ ကံမေကာင္းတာက လမ္းေပၚမွာ လူသူတစ္ေယာက္မွ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒီအတြက္လည္း လမ္းကို အျပစ္တင္လို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ အခ်ိန္က မနက္ (၁) နာရီ ထုိးေနၿပီ။ လမ္းေပၚမွာ လူမရွိတာနဲ႔ ဘာလို႔ ကံမေကာင္းျဖစ္ရတာလဲလို႔ ေမးခ်င္ေမးမွာ။ အမွန္ေတာ့ လူသူအရိပ္အေယာင္ကို ျမင္ခ်င္႐ံုသက္သက္ပဲ။ သိတယ္ မဟုတ္လား။ လမ္းေပၚမွာ ျဖတ

ေမး႐ိုးကို ခပ္ျပင္းျပင္းအထိုးခံရရင္ ၾကယ္ေတြလေတြ ျမင္တယ္ဆိုတဲ့ အဆိုကို အေတြ႕အၾကံဳအဓိက၀ါဒီက အၾကားနဲ႔ လက္ခံတယ္။ ဒါဆို ဆင္ျခင္တံုသမားအေနနဲ႔ေရာ အခ်စ္ကို...။ ေတဇာ (လေရာင္လမ္း) ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၂

ကိုယ္စိုက္ခဲ့တာပဲကိုယ္ ျပန္ရိတ္သိမ္းရတယ္ဆိုတာ သရက္ပင္ကိစၥမွာ သိပ္မမွန္ဘူး ေျမျမွဳပ္လိုက္တယ္၊ အရွင္လတ္လတ္ ေျမျမွဳပ္လိုက္တယ္၊ သၿဂဳႋဟ္ျခင္းခံလိုက္ရတယ္၊ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ေျမႀကီးေအာက္ ေရာက္သြားတယ္၊ ဒါ သဲလြန္စေဖ်ာက္မႈပဲ၊ ဒါဟာ ညစ္ညမ္းတဲ့ကိစၥပဲ၊ ဒါဟာ ေကာင္းတယ္၊ ဒါဟာ အေစ့ပဲ၊ ဒါဟာ သရက္ေစ့ပဲ၊ ဒါဟာ အရွက္မရွိ သရက္ေစ့ပဲ၊ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ အစုပ္ခံရၿပီး အေမႊးစုတ္ဖြား က်န္ရစ္ခဲ့တ့ဲအရာပဲ၊ သရက္ပင္ကေလး ပ်ဳိးထားတယ္၊ ဒါဟာ ေနာက္လူ ေကာင္းစားဖို႔ပဲ၊ ေနာက္လူ ေခါင္းစားဖို႔ပဲ၊ ေရာင္းစားဖို႔ပဲ၊ လူေနာက္ပဲ၊ ေနာက္ငွက္ေတြ ကိုက္ဖို႔ပဲ၊ ဒီေနရာကေလးကို ဂရုစိုက္ပါ၊ ဒီေနရာကေလးကို ဆုပ္ကိုင္/ထိေတြ႕/ပြတ္သပ္ကစားရင္း ဒီေနရာကို လိုတာခ်ည္း ခံခ်င္ေနေတာ့တယ္၊ ဒါဟာ ညစ္ညမ္းမႈပဲ၊  ဒါ ေကာင္းတဲ့ကိစၥပဲ။ ဒီေနရာကို အသိအမွတ္ျပဳပါ၊ ဒါ ျဖားေယာင္းမႈမဟုတ္ဘူး၊ အေစ့ရွိတဲ့ေနရာကို ရွင္တို႔ေတြ လိုပါ၊ ဒါရွင္တို႔ေတြ ေကာင္းစားဖို႔ပဲ၊ စားေကာင္းဖို႔ပဲ၊ သၿဂဳႋဟ္ျခင္းခံလိုက္ရတယ္၊ အရွက္မရွိဘူး၊ ေျမျမွဳပ္လိုက္တယ္၊ အေစ့ရွပ္တယ္၊ အရွင္လတ္လတ္ ေျမျမွဳပ္လိုက္တယ္၊ အစုပ္ခံရၿပီး အေမႊးစုတ္ဖြား က်န္ရစ္ခဲ့တယ္၊ ေနာက္လူ ေကာင္းစားဖို႔ပဲ၊ ဒါ ညစ္ညမ္းမႈပဲ၊ ဒါ ေက