လရောင်လမ်း

ငါကေတာ့ ေသမွာပဲ ဒါေပမဲ့ ေသျခင္းတရားအတြက္ ငါလုပ္စရာရွိတာ အကုန္ဟာ ဒါပဲ။ ျမင္းကိုဆြဲရင္း တင္းကုပ္က သူထြက္လာသံ ငါၾကားရ စပါးက်ီၾကမ္းျပင္ဆီက တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ျမည္သံ ငါၾကားရ သူက ေလာေနတယ္၊ က်ဴးဘားမွာ သူ႔လုပ္ငန္း ရွိတယ္ ေဘာ္ကန္ေဒသမွာ ရွိတယ္၊ ဒီမနက္ခင္း လုပ္ရမယ့္ ကိစၥအမ်ားအျပား ရွိတယ္ ဒါေပမဲ့ သူ ကုန္းႏွီးထက္ အခန္႔သားထိုင္ေနခ်ိန္မွာ ငါက ဇက္ႀကိဳးကို ကိုင္မွာမဟုတ္။ သူ႔ဘာသာ ခြစီးခ်င္စီးလိမ့္မယ္ ငါကေတာ့ ေျခတစ္ဖက္မွ် ေပးၾကြမွာမဟုတ္။ သူက ငါ့ပုခံုးေတြကို က်ာပြတ္နဲ႔ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခတ္ေသာ္ျငား ေျမေခြးကေလး ေျပးသြားခဲ့ရာလမ္းကို ငါသူ႔ကို ေျပာမွာမဟုတ္ သူ႔ဖိနပ္ခြာက ငါ့ရင္၀ဆီ ေရာက္ေနလည္း၊ လူမည္းကေလးေလး ညႊံအိုင္ဘယ္နား ေျပးပုန္းေနလဲ ငါသူ႔ကို ေျပာမွာမဟုတ္ ငါကေတာ့ ေသမွာပဲ ဒါေပမဲ့ ေသျခင္းတရားအတြက္ ငါလုပ္စရာရွိတာ အကုန္ဟာ ဒါပဲ၊ သူ႔ရဲ႕ လခစားစာရင္းထဲမွာလည္း ငါမပါ။ ငါ့မိတ္ေဆြေတြ ရွိေနရာကို ငါသူ႔ကို ေျပာမွာမဟုတ္ ၿပီးေတာ့ ရန္သူေတြရွိတဲ့ အရပ္ေရာ။ သူက ငါ့ကို ကတိအထပ္ထပ္ေပးလည္း ဘယ္သူ႔တံခါး၀ဆီ ဦးတည္တဲ့ ခရီးလမ္းကိုမွ ငါသူ႔ကို လမ္းညႊန္ျပမွာမဟုတ္။  လူေတြဆီ ေသျခင္းတရား ေပးပို႔ရေအာင္ ငါက ...

ဒီေတာ့ ဒါဟာ ဦးေႏွာက္ေတြ ျဖစ္တတ္တဲ့အရာပဲ လမ္းမေပၚ တစဆီျပန္႔က်ဲသြားတယ္ ဒါဟာ ကိုယ္ခႏၶာရဲ႕ အဆံုးသတ္နိဂံုးပဲ အခန္းတစ္ခန္းအတြင္းက စက္တစ္လံုးထဲ ပစ္ထည့္ခံလိုက္ရတယ္ ၿပီးေတာ့ ဒါဟာ အသက္ရွင္ေနဆဲနဲ႔ ယံုရခက္ခက္ အသက္ရွင္ေနဆဲ ဒီကိုယ္ခႏၶာ ေရာက္တတ္ခဲ့တဲ့ ေနရာပဲ ဦးေႏွာက္ကို လႊာခ်ထားတဲ့ပံုစံ အေဆာက္အဦတစ္ခုရဲ႕ အ၀ါေရာင္ အခန္းရွည္ေတြထဲ၊ ၀ါေနတဲ့ ေသြးလႊတ္ေၾကာေတြထဲ အျခားေသာ ကိုယ္ခႏၶာမ်ားနဲ႔အတူ ၿပီးေတာ့ ဒီလူေတြဟာ ကိုယ္ခႏၶာေတြကို ၾကပ္မတ္ၾကရသူေတြ လူ႔ဂြစာတစ္ေယာက္၊ စိတ္ၾကြေဆးတစ္လံုးနဲ႔ နတ္ဘုရားမတစ္ပါး ေတာင္ကုန္းတစ္ခုေပၚက အ၀ါေရာင္ အခန္းရွည္ေတြထဲမွာ ၿပီးေတာ့ ဒီမွာ ဒုကၡိတလူနာရဲ႕ လူေတြ၊ အေဖာ္အေပါင္းေတြ ဒါဟာ ကာလရွည္ သတိလစ္ေမ့ေျမာေနတဲ့ ကေလးငယ္ သူ႔အေမက သူ႔ကို ငါးႏွစ္တိုင္တိုင္ နံနက္တိုင္း တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ေခၚေလ့ရွိခဲ့တယ္ ေပါင္းေခ်ာင္ထဲက ကေလးငယ္ ၿပီးေတာ့ ေျခမရွိ၊ လက္မရွိ၊ အသံမရွိ၊ ဦးေႏွာက္မရွိ ဒါမွမဟုတ္ ပကတိဦးေႏွာက္ မရွိ အိပ္ယာေပၚက ကိုယ္ခႏၶာတစ္ခု၊ ၿပီးေတာ့ အနံ႔အသက္ ဘာနံ႔ႀကီးလဲဟလို႔ တစ္ေန႔ေတာ့ ငါေမးမိခဲ့ ဒါဟာ အိမ္သာနံ႔၊ က်င္ငယ္၊ တံေတြးနဲ႔ ပုပ္အက္မႈ ၿပီးေတာ့ ဒါဟာ စိတ္ရဲ႕ ျပန္လာတတ္ပံုပဲ အခုန္အပ်ံမရွိ အေက်ာ္အလႊားမရွိ ေဆး၀ါ...

ဒီဇင္ဘာကုန္ၿပီဆို အားလံုးအစက ျပန္စရေတာ့တာပဲ ေအးခဲေနတယ္၊ မေပ်ာ္ဘူး တစ္ေယာက္တည္း တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ခိုက္ခိုက္တုန္တယ္။ စြတ္စိုထိုင္းမႈိင္းမႈက အသက္အႏၱရာယ္ကို ၿခိမ္းေျခာက္တတ္ပါတယ္ အထူးသျဖင့္ တစ္ေယာက္တည္းရွိတဲ့အခါ အေႏြးဓာတ္ေလးတစ္ခုဟာလည္း လိုအပ္မႈပါပဲ။ အခုလို ႐ုတ္တရက္ ေႏြ(ဦး) ေရာက္လာတဲ့အေပၚ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္၀င္သြားမိတဲ့အေၾကာင္း ထင္ရွားၾကည့္႐ံုပါ။ ေတဇာ (လေရာင္လမ္း)

စြန္လႊတ္ျခင္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေက်နပ္ဖို႔ေကာင္းတာတစ္ခုက အခ်ိန္အေတာ္မ်ားမ်ား ေခါင္းေမာ့ထားရတဲ့အခ်က္ပဲ မျပတ္ေသးဘူး။ ေတဇာ (လေရာင္လမ္း)

ဘိုင္ရြန္ဆန္တယ္*ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ မိုးသည္းသည္းညနဲ႔ သြပ္မိုးတစ္စံုပဲ။ အမိုးေအာက္ေလးပဲ ေရာက္ခြင့္ေပး ကၽြန္ေတာ္ ေအးေအးေဆးေဆး ေၾကကြဲေတာ့မွာ။ ေတဇာ (လေရာင္လမ္း) Byronic* • (of a man) alluringly dark, mysterious, and moody. (Oxford)