Skip to main content

Posts

Showing posts from March, 2015

#‎deactivate‬ (Rubber Birds on the Plastic Horizon)

ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မသိဘူး၊ ေနာက္က ဒိုင္ႏိုေဆာႀကီးလိုက္လာေတာ့ ကားကို မင္း အျပင္းအထန္ ေမာင္းေျပးမယ္၊ ၾကက္သီးေမႊးညွင္းထမယ္၊ ေၾကာက္မယ္၊ ဆံပင္ေတြ ေထာင္လာမယ္ ခဏေနေတာ့ ကားေမာင္းစြမ္းရည္ျပခ်င္လာမယ္ လြယ္လြယ္မေသမွန္း သိလာမယ္ လြတ္ေျမာက္ဖို႔လည္း ယံုၾကည္ခ်က္ရွိလာတယ္ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ၾကာလာတယ္၊ ဘယ္လိုႀကီးလဲ မင္း စိတ္ပ်က္လာမယ္ သံသယဝင္လာတယ္ ကားကို လမ္းေဘးထိုးခ်ရပ္ မ်က္စိမွိတ္ထားလိုက္မယ္ အရာရာကို လက္ခံလိုက္ေတာ့မယ္ ခဏေန ဒိုင္ႏိုေဆာႀကီး မင္းကိုအမႈမထားပဲ ပရိုဂရမ္တက် ပတ္လမ္းအတိုင္း ေက်ာ္တက္ေျပးလႊားသြားေတာ့ မင္း တကယ္ရူးသြားတယ္၊ ေတြေဝတယ္၊ ပီးဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်တယ္ ကားစက္ႏႈိးပီး အသံထြက္ပီးမီးပဲပြင့္တဲ့ေသနတ္နဲ႔ ေနာက္ကလိုက္ပစ္မယ္ အဲဒီေတာ့ မင္းေပ်ာ္လာမယ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သူရဲေကာင္းလို႔ ထင္လာမယ္ မင္းနာမည္က ရမ္ဘိုလို႔ မွတ္မိလာမယ္၊ ေခ်မႈန္းသုတ္သင္ေရးစိတ္၀င္လာမယ္ စစ္ေသြးၾကြလာတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒါလည္း အခ်ိန္ၾကာလာတယ္၊ မင္းပ်င္းလာမယ္ စိတ္ကုန္သြားတယ္ ကားကို လမ္းေဘးထိုးခ်ရပ္ မ်က္စိမွိတ္ထားလိုက္မယ္ အရာရာကို လက္ခံလိုက္ေတာ့မယ္ ဒိုင္ႏိုေဆာအသစ္ေတြ ရမ္ဘိုအသစ္ေတြ မင္းေဘးက တလွည့္စီျဖတ္ေျပးသြားၾကမယ္ ရမ္ဘိုအႀကီးတခ်ဳိ႕က ေနကာမ်က္မွန္ေအာက္ကေန မ...

အတိုးဆံုးကဗ်ာမ်ား (၅၂)

ေပ်ာ္ရႊင္မႈအသစ္တိုင္းကို စနစ္တက် လြဲေခ်ာ္ခဲ့ ေရလႊာေလွ်ာေအာက္ေျခက ဘလိပ္ဓားစတစ္ကာကို ခြာမယ္ ‪#‎Paranoid‬ I ဆူးေတာင္အတုနဲ႔ စေနာက္တဲ့သူကို မွိန္းနဲ႔ ၀ိုင္းထိုးလိုက္တယ္ ငါးမန္းအစစ္ မလာေတာ့ဘူး #Deformation အရိုးစုမ်ားစြာ ေတြ႕ရေလ့ရွိတဲ့ ဝကၤပါလမ္းကို ေက်ာ္လာတယ္ သိစိတ္နဲ႔ ေၾကာက္ပီး မသိစိတ္နဲ႔ ေပ်ာ္တယ္ #Labyrinth II ေရွးဦးလူသား ေက်ာက္ဆက္ပန္းဆြဲကို ေငးရင္း ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ ေနရာမွာ ပံုျပင္ကို မဆက္ေတာ့ပါနဲ႔ #‎Stalactites‬     အရမ္းကို အေရးႀကီးသြားတယ္ လက္သည္းျပင္ေျခရင္းမွာ သာတဲ့ လ,ရဲ႕ အျခားတစ္ျခမ္းဟာ တကယ္မရွိဘူးတဲ့ ‪#‎Lunula‬ ေတဇာ (လေရာင္လမ္း) Image: 1ms.net

တစ္ကြက္စာ ျပဇာတ္

ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကပ္လ်က္က ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ စားပြဲထိုးမေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အဲဒီက စားဖိုခန္းမွာလုပ္တဲ့ ဘန္နီရဲ႕ အေျပာအရ သူ႔နာမည္က "ဆစ္ခ္မာ"။ ဘဲမရွိဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ေဆးေလး၀ါးေလးလည္း သံုးစြဲတတ္တယ္ ဆိုပဲ။ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ သူ စားပြဲထိုးမလုပ္ခင္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီဆိုင္ကို ေယာင္လို႔ေတာင္ မေရာက္ဖူးဘူး။ အခုေတာ့ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ အဲဒီက စားပြဲတစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္အခန္႔သားထိုင္ေနတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ အက္ပရက္ဆို ေသာက္မယ္။ သတင္းစာထဲ ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာက္ဖတ္ထားတဲ့အေၾကာင္းေတြ၊ အျခား ဆိုင္လာထုိင္သူေတြရဲ႕အေၾကာင္း၊ ကြတ္ကီးမုန္႔အေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ သူနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာမယ္။ တစ္ခါတေလဆို သူ႔ကို ရယ္သြားေအာင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ႏိုင္ေသးတယ္။ သူရယ္တဲ့အခါက် ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနလို႔ထိုင္လို႔ေကာင္းတယ္။ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ၾကမလားလို႔ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ဖိတ္ေခၚမိလုနီးနီးျဖစ္သြားတာ မၾကာခဏပဲ။ ဒါေပမယ့္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ေခၚတယ္ဆိုတာက ေျဗာင္က်လြန္းတယ္။ ရုပ္ရွင္ဆိုတာ ညစာစားဖို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ကမ္းေျခမွာတစ္ပတ္ေလာက္ အခ်ိန္သြားျဖဳန္းဖို႔ မဖိတ္ခင္ အစျပဳရမယ့္ ေျခလွမ္းပဲ။ ေစာ္တစ္ေပြကို ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚၿပီဆိုကတည္းက တစ္ခုပဲ ျ...