"အတန္းေတြ ဒီေလာက္ပ်က္ေနေတာ့ ေက်ာင္းမွာေရာ ျပႆနာမျဖစ္ဘူးလား" လို႔ ဟာဘရာက ေမးတယ္။ "ကၽြန္မ မိဘေတြက ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးလုပ္တယ္၊ ဒီေတာ့ သူတို႔အလုပ္နဲ႔သူတို႔ ကၽြန္မကို သိပ္ဂရုမစိုက္ႏိုင္ဘူး။ သူတို႔နဲ႔ ကၽြန္မ ဘယ္တုန္းကမွ ျပႆနာမရွိခဲ့ဘူး၊ သူတို႔ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကိုလည္း ကလန္ကဆန္လုပ္ခဲ့တာမ်ဳိးမရွိဘူး။ ဒီေတာ့လည္း လႊတ္ထားတာက အေကာင္းဆံုးပဲလို႔ သူတို႔တြက္ပါလိမ့္မယ္။ ေက်ာင္းကိုျပဖို႔အတြက္ စာရြက္စာတမ္းအတုလုပ္တာက လြယ္လြယ္ေလးပဲ။ က်န္းမာေရးျပႆနာတစ္ခုရွိေနလို႔ တစ္ခါတေလ ေဆးရံုမွာ ေန႔တစ္၀က္ေလာက္ သြားေနရတယ္လို႔ အတန္းပိုင္ဆရာမကို ရွင္းျပလိုက္တယ္။ ေက်ာင္းမတက္တဲ့ ကေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစ္သက္လံုး ေခါင္းေျခာက္လာရတဲ့ ဆရာေတြအေနနဲ႔လည္း တစ္ခါတေလက်မွ ကၽြန္မ ေန႔တစ္၀က္ေလာက္ေနာက္က်တဲ့ ကိစၥကို သိပ္စိတ္၀င္စားၾကဘူး" ေရွ႕ဆက္မေျပာခင္ ခီဟာရာဇာက ကုတင္ေဘးက နာရီဆီ ခပ္ျမန္ျမန္ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္။ "ေကာ္ေဇာကေအာက္က ေသာ့တံကိုယူၿပီးေတာ့ အိမ္ထဲကို ကၽြန္မ တတိယအႀကိမ္အျဖစ္ ၀င္ခဲ့ျပန္တယ္။ အရင္တုန္းကလိုပဲ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္၊ တိတ္တာမွ အရင္တုန္းကထက္ေတာင္ ပိုသလိုပဲ။ ေရခဲေသတၱာက မီးစိမ္းသြားေတာ့ ကၽြန္မဖ်ပ္ခနဲ လန္႔သြားတယ္၊ ဧရာ...
လရောင်ဖြန့်ကြက်ထားသော လမ်းထက်က ခြေလှမ်းငယ်များ။