Skip to main content

Alienation

ကြန္ဒိုထဲက ထြက္လို႔ လမ္းမေပၚ စေလွ်ာက္လိုက္ခ်င္းခ်င္းပဲ ရင္ထဲ ဟာခနဲျဖစ္သြားတယ္။ ဘာလို႔ ငါက တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနရတာလဲဆိုတဲ့ အေတြးမွာ ကာလအတန္ၾကာ တိမ္ျမွဳပ္ေနတဲ့ ရင္ထဲက အထီးက်န္မႈဟာ ဘယ္ဆီကမွန္းမသိ ရုတ္တရက္ဆိုသလို ျပန္ေပၚလာတယ္။ ရထားလမ္းေပၚမွာ ေတြေ၀မိန္းေမာ ထိုင္ေနမိတဲ့လူတစ္ေယာက္ တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္က်ယ္ေလာင္လာတဲ့ ရထားခုတ္သံကို ရုတ္တရက္ သတိျပဳမိလိုက္သလိုမ်ဳိး၊ အသည္းငယ္ခ်င္စရာ ထိတ္လန္႔မႈမ်ဳိးေပါ့။ ခုန အေပၚထပ္၀ရန္တာျမင့္ျမင့္ကေန ဒီလမ္းေပၚမွာ သြားလာေနတဲ့ လူေတြကို ငါ ငံု႔ၾကည့္ေနသလို အခုငါ့ကို ငံု႔ၾကည့္ေနသူ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိမလား။ မရွိဖို႔ မ်ားတယ္လို႔ ေတြးမိလိုက္ေတာ့ ပိုၿပီးတုန္လႈပ္သြားတယ္။ ကိုယ့္ေျခလွမ္းေတြကို ကိုယ္ျပန္ၾကည့္ေနတုန္းပဲ အခုလို လမ္းေလွ်ာက္ေလ့ရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို သတိရလာတယ္။ သူ အခုဘယ္မွာလဲ သူလည္း အခုခ်ိန္ ငါ့လို တစ္ေယာက္တည္း လမ္းေလွ်ာက္ေနမလား။ ေလွ်ာက္ေနတယ္ဆိုရင္ သူလည္း အထီးက်န္ေနမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘာေတြကို ေတြးေနမလဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ဖုန္းေခၚၿပီး အေၾကာင္းအရင္းကို အေရးတႀကီး ရွင္းျပလိုက္မိတယ္။ သူက ျပန္ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အခု လမ္းေတာ့ေလွ်ာက္မေနဘူး၊ တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းပဲတဲ့။ ေစ်း၀ယ္စင္တာႀကီးတစ္ခုရဲ႕ ေပၚတီကိုေရွ႕နားေလးကေန ေခါင္းေမာ့ရင္း တိမ္ေတြကို ေငးေငးၾကည့္ေနတယ္ဆိုပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရယ္လိုက္မိတယ္။ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဖုန္းဆက္လိုက္တဲ့အတြက္ ခင္ဗ်ားနည္းနည္းေတာ့ ဂုဏ္တက္သြားတာေပါ့၊ ကိုယ့္ကို ဂရုမစိုက္တဲ့ ေရးႀကီးသုတ္ျပာလူအုပ္ႀကီး ၾကားထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း တိမ္ေတြကိုေငးေငးေနတာထက္စာရင္၊ စပ္ျဖဲျဖဲရုပ္နဲ႔ ဖုန္းေျပာတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ပိုၿပီးေတာ့ အဆီအေငၚတည့္မွာ၊ အနည္းဆံုးေတာ့ သူဟာ တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး၊ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရွိေနၿပီး ေျပာစရာအေၾကာင္းတစ္ခုခုရွိေနတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၀င္တစ္ဦးနဲ႔ ပိုတူလာတယ္ မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အခု ရင္ဘတ္ကိုေကာ့ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္၊ အနည္းဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ေျပာစရာကိစၥတစ္ခုခု ရွိေနတယ္ဆိုတာ ေဘးနားကလူေတြသိေစရမယ္လို႔ ေျပာရင္း ဖုန္းထဲကေန ရယ္သံခ်င္း ဖလွယ္လိုက္ၾကတယ္။ ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အရင္အတိုင္း ေျခလွမ္းေတြကိုၾကည့္ရင္း လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ေနမိတယ္။ ဟုတ္တယ္၊ ငါ တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ငါ့လို လမ္းေလွ်ာက္မေနေပမယ့္၊ တိမ္ေတြကိုေငးေငးေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္လည္း တစ္ေနရာမွာ ရွိေနတယ္၊ အဲဒီလူရဲ႕ အေတြးထဲမွာ ငါရွိေနတယ္ ဆိုတဲ့အသိမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တည္ရွိမႈကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သက္ေသထူလိုက္ႏိုင္တယ္။ ဒီေတာ့လည္း ရထားခုတ္သံကို လန္႔သြားတဲ့ သံလမ္းေပၚကလူဟာ ရထားႀကီး တျခားစၾကၤန္ဘက္ လမ္းလြဲသြားတာ ျမင္လိုက္ရသလို၊ အဲဒီသံလမ္းေပၚမွာပဲ ေနာက္တစ္ခါ ရထားသံကို ရုတ္တရက္ မၾကားရခင္အထိ ဆက္လက္ေတြေ၀မိန္းေမာေနရံုပဲ။

Dedicated to ဇာတိ (အႏၱိမ)
Image: kikiandtea.com
ေတဇာ (လေရာင္လမ္း)
မတ္ ၂၀၁၄
Labels:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ဂမၻီရၾကက္ေျခ

ဤကမၻာေျမကို ေနာက္သို႔လွည့္ခိုင္းၿပီး အရာရာအသစ္ကျပန္စခြင့္ရွိရင္ အရင္လိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ရွင္သန္အားေမြးလိုက္ခ်င္… ။ (ေက်ာ္ဟိန္း) အ၀တ္အထည္ ကိုယ္တစ္ခုဟူေသာ စကားမွ (ေသးေသးေကြးေကြး) ကိုယ္ခႏၶာတစ္ခုသာ အက်ဳံး၀င္ၿပီး အ၀တ္အစားမွ်ပင္ မကပ္ဘဲ ေမြးဖြားလာခဲ့ရၿပီးသည့္ေနာက္ မိမိ၏ ပိုင္ဆိုင္မႈစစ္စစ္တစ္ခုအျဖစ္ ဤကမၻာေျမႀကီးတြင္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ျပစရာဟူ၍ လက္သီးဆုပ္လိုက္သည့္အခါတိုင္း လက္ဖ၀ါးထဲတြင္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္မိေနေသာ ဂမၻီရၾကက္ေျခတစ္ခုသာ သူ႔ တြင္ရွိသည္။ လက္ဖ၀ါးျပင္တြင္ နက္႐ႈိင္းထင္ရွားစြာ ေနရာယူထားေသာ ၾကက္ေျခခတ္တစ္ခု။ လက္သီးဆုပ္လိုက္ခ်ိန္တိုင္း ထိုအရာအား ဆုပ္ကိုင္ေနမိေၾကာင္း သူ အစဥ္အျမဲ သတိျပဳေနခဲ့မိသည္။ ထိုအရာသည္ သူ၏ ပိုင္ဆိုင္မႈစစ္စစ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ သူ၏ ေမြးရာပါ ဥစၥာဓန ျဖစ္သည္။ စင္စစ္ သူက ေရြးခ်ယ္ ရယူထားခဲ့ျခင္းမဟုတ္ဘဲ အလိုလိုရရွိခဲ့ေသာ စြမ္းအင္တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္။ ၎သည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေရးျခစ္ထားေသာ သာမန္ၾကက္ေျခခတ္တစ္ခုမွ် မဟုတ္ဘဲ စြမ္းအင္တစ္မ်ဳိး ကိန္းေအာင္းေနသည့္ ေမွာ္ဆန္ဆန္အမွတ္အသားတစ္ခုသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သူ ေကာင္းစြာ သိရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ထိုစြမ္းအင္သည္ သူကိုယ္တိုင္ ေရေရရာရာ မသိရသည့္ အရပ္တစ္ခ
1 comment
Read More

“တပင္ေရႊထီး၏ အပ္စိုက္စမ္းသပ္မႈ”

“လက္သည္းၾကားတြင္ အပ္စိုက္၍ တူႏွင့္ရိုက္ကာ စမ္းသပ္၏။ ေနာက္မတြန္႔သူကိုသာ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္၏” ငယ္စဥ္ဘ၀က ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ဒီလို သင္ၾကားခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ဒါကို ျမန္မာ့ရာဇ၀င္သူရဲေကာင္း ဘုရင့္ေနာင္...လို႔ ကာလအေတာ္ၾကာကထဲက ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္မွားေနခဲ့မိပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ေ၀ဖန္မယ္လုပ္ေတာ့ မေသခ်ာတာနဲ႔ ေမးစမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း အေျဖမွန္မရခဲ့ဘူး။ ျမန္မာ၀ီကီကိုလည္း ေမ့ေနခဲ့တယ္။ အမွန္က ဒီလိုစမ္းသပ္တဲ့ ျမန္မာဘုရင္ဟာ “တပင္ေရႊထီး” ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကို ျမန္မာ၀ီကီမွ တစ္ဆင့္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ နန္းတက္ျပီး ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္အၾကာ၊ အသက္ ၁၇ ႏွစ္အရြယ္ေရာက္လွ်င္ တပင္ေရႊထီးမွာ နားထြင္းျခင္း၊ေသွ်ာင္ထံုးျခင္း အမႈတို႕ကို ျပဳခ်ိန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ထိုသို႕ေသာအခ်ိန္တြင္ တပင္ေရႊထီးမွာ ထူးဆန္းေသာ အၾကံတို႕ျဖစ္လာသည္။ အျခားမဟုတ္၊ ရန္သူဟံသာဝတီ မင္း သုရွင္တကာရြတ္ပိ၏ ပိုင္နတ္ေနျပည္ေတာ္အနီးတြင္ရွိသည့္ ေရႊေမာေဓာ ဘုရားရင္ျပင္တြင္ ထိုနားထြင္းျခင္း၊ ေသွ်ာင္ထံုးျခင္း တို႕ကို ျပဳလုပ္လိုျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာမွဴးမတ္တို႕က အလြန္ရန္မ်ားလွသည္ေၾကာင့္ မလိုအပ္ပဲ မစြန္႕စားရန္ ေလွ်ာက္တင္ေသာ္လည္း၊ ေယာက္ဖေတာ္ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာက ဆႏၵရွိလွ်င္ သြ
Post a Comment
Read More

အ႐ူးေရာဂါႏွင့္ မ႐ူးတ႐ူးျပႆနာ

အဂၤလိပ္စကားတြင္ “ရူး” သည့္အေၾကာင္း ရည္ညႊန္းလိုသည့္အခါ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ႏွစ္ခါျပန္ မစဥ္းစားဘဲ ပါးစပ္သင့္ရာ အလြယ္တကူ ေျပာဆိုသံုးႏႈန္းတတ္သည့္ စကားလံုး ႏွစ္လံုးရွိပါသည္။ Psychotic ႏွင့္ Neurotic တို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ျမန္မာစကားတြင္မူ ႐ူးသည္၊ စိတ္မႏွံ႔ျဖစ္သည္၊ က်ပ္မျပည့္ျဖစ္သည္၊ ေဂါက္သည္ မွအစ အခုေနာက္ပိုင္းတြင္ လူငယ္ အသံုးအျဖစ္ ဆိုက္ကို၀င္သည္ ဟုပါ ကျပားအသံုးအႏႈန္းမ်ား က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သံုးစြဲလာၾကသည္။ Psychotic ကို “အျပင္းစား စိတ္ေရာဂါ”၊ Neurosis ကို “အႏုစား စိတ္ေရာဂါ” ဟု ေက်ာင္းတုန္းက အလြယ္ မွတ္ခဲ့ရဖူးသည္။ “ကုမရသည့္ အရူး“ ႏွင့္ “ကု၍ရသည့္ အရူး” ဟုလည္း မွတ္သားဖူးသည္။ စိတ္ပညာအရ “အရူးေရာဂါ” Psychosis ႏွင့္ “မရူးတရူး ျပႆနာ” Neurosis  တို႔၏ ကြဲျပားပံုကို ေလ့လာၾကည့္ပါမည္။ Psychosis (အ႐ူးေရာဂါ) စိတ္ပညာရပ္ ေဘာင္အတြင္း အက်ံဳး၀င္သည့္ ေ၀ါဟာရတစ္ခုျဖစ္ေသာ Psychosis သည္ ပံုမွန္ လူမႈေရး လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ဆိုးဆိုးရြားရြား ျဖစ္လာေစသည့္ အရွိတရားႏွင့္ ဆက္သြယ္ခ်က္ ဆံုး႐ႈံးသြားေသာ စိတ္အေျခအေနကို ေခၚညႊန္းသည့္ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ေ၀ါဟာရတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ စကားလံုးကို Ernst Von Reuchtersleben   ဆိုသူက “ရူးသြပ္မႈ”
4 comments
Read More