ကြန္ဒိုထဲက ထြက္လို႔ လမ္းမေပၚ စေလွ်ာက္လိုက္ခ်င္းခ်င္းပဲ ရင္ထဲ ဟာခနဲျဖစ္သြားတယ္။ ဘာလို႔ ငါက တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနရတာလဲဆိုတဲ့ အေတြးမွာ ကာလအတန္ၾကာ တိမ္ျမွဳပ္ေနတဲ့ ရင္ထဲက အထီးက်န္မႈဟာ ဘယ္ဆီကမွန္းမသိ ရုတ္တရက္ဆိုသလို ျပန္ေပၚလာတယ္။ ရထားလမ္းေပၚမွာ ေတြေ၀မိန္းေမာ ထိုင္ေနမိတဲ့လူတစ္ေယာက္ တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္က်ယ္ေလာင္လာတဲ့ ရထားခုတ္သံကို ရုတ္တရက္ သတိျပဳမိလိုက္သလိုမ်ဳိး၊ အသည္းငယ္ခ်င္စရာ ထိတ္လန္႔မႈမ်ဳိးေပါ့။ ခုန အေပၚထပ္၀ရန္တာျမင့္ျမင့္ကေန ဒီလမ္းေပၚမွာ သြားလာေနတဲ့ လူေတြကို ငါ ငံု႔ၾကည့္ေနသလို အခုငါ့ကို ငံု႔ၾကည့္ေနသူ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိမလား။ မရွိဖို႔ မ်ားတယ္လို႔ ေတြးမိလိုက္ေတာ့ ပိုၿပီးတုန္လႈပ္သြားတယ္။ ကိုယ့္ေျခလွမ္းေတြကို ကိုယ္ျပန္ၾကည့္ေနတုန္းပဲ အခုလို လမ္းေလွ်ာက္ေလ့ရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို သတိရလာတယ္။ သူ အခုဘယ္မွာလဲ သူလည္း အခုခ်ိန္ ငါ့လို တစ္ေယာက္တည္း လမ္းေလွ်ာက္ေနမလား။ ေလွ်ာက္ေနတယ္ဆိုရင္ သူလည္း အထီးက်န္ေနမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘာေတြကို ေတြးေနမလဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ဖုန္းေခၚၿပီး အေၾကာင္းအရင္းကို အေရးတႀကီး ရွင္းျပလိုက္မိတယ္။ သူက ျပန္ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အခု လမ္းေတာ့ေလွ်ာက္မေနဘူး၊ တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းပဲတဲ့။ ေစ်း၀ယ္စင္တာႀကီးတစ္ခုရဲ႕ ေပၚတီကိုေရွ႕နားေလးကေန ေခါင္းေမာ့ရင္း တိမ္ေတြကို ေငးေငးၾကည့္ေနတယ္ဆိုပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရယ္လိုက္မိတယ္။ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဖုန္းဆက္လိုက္တဲ့အတြက္ ခင္ဗ်ားနည္းနည္းေတာ့ ဂုဏ္တက္သြားတာေပါ့၊ ကိုယ့္ကို ဂရုမစိုက္တဲ့ ေရးႀကီးသုတ္ျပာလူအုပ္ႀကီး ၾကားထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း တိမ္ေတြကိုေငးေငးေနတာထက္စာရင္၊ စပ္ျဖဲျဖဲရုပ္နဲ႔ ဖုန္းေျပာတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ပိုၿပီးေတာ့ အဆီအေငၚတည့္မွာ၊ အနည္းဆံုးေတာ့ သူဟာ တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး၊ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရွိေနၿပီး ေျပာစရာအေၾကာင္းတစ္ခုခုရွိေနတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၀င္တစ္ဦးနဲ႔ ပိုတူလာတယ္ မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အခု ရင္ဘတ္ကိုေကာ့ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္၊ အနည္းဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ေျပာစရာကိစၥတစ္ခုခု ရွိေနတယ္ဆိုတာ ေဘးနားကလူေတြသိေစရမယ္လို႔ ေျပာရင္း ဖုန္းထဲကေန ရယ္သံခ်င္း ဖလွယ္လိုက္ၾကတယ္။ ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အရင္အတိုင္း ေျခလွမ္းေတြကိုၾကည့္ရင္း လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ေနမိတယ္။ ဟုတ္တယ္၊ ငါ တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ငါ့လို လမ္းေလွ်ာက္မေနေပမယ့္၊ တိမ္ေတြကိုေငးေငးေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္လည္း တစ္ေနရာမွာ ရွိေနတယ္၊ အဲဒီလူရဲ႕ အေတြးထဲမွာ ငါရွိေနတယ္ ဆိုတဲ့အသိမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တည္ရွိမႈကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သက္ေသထူလိုက္ႏိုင္တယ္။ ဒီေတာ့လည္း ရထားခုတ္သံကို လန္႔သြားတဲ့ သံလမ္းေပၚကလူဟာ ရထားႀကီး တျခားစၾကၤန္ဘက္ လမ္းလြဲသြားတာ ျမင္လိုက္ရသလို၊ အဲဒီသံလမ္းေပၚမွာပဲ ေနာက္တစ္ခါ ရထားသံကို ရုတ္တရက္ မၾကားရခင္အထိ ဆက္လက္ေတြေ၀မိန္းေမာေနရံုပဲ။
Dedicated to ဇာတိ (အႏၱိမ)
Image: kikiandtea.com
ေတဇာ (လေရာင္လမ္း)
မတ္ ၂၀၁၄
http://wunzinminraja.blogspot.sg/
ReplyDelete