မကၠဆီကို ကမ္းေျခတစ္ေနရာတြင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ ဘာသာစကား

"ေဟ့ေရာင္ ရစ္ခ်က္ပါကာ
ကုလားေလးကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေလကြာ
ဘာလို႔ အဲဒီေတာအုပ္ႀကီးကိုပဲ စိုက္ၾကည့္ေနရတာလဲ
မင္း ျပန္လာခဲ့၊ အခု ခဏေလာက္ ျပန္လာခဲ့
ဒယီးဒယိုင္ ျဖစ္ေနလည္း ျပန္လာခဲ့၊ မရဘူး ျပန္လာခဲ့
ကုလားေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို မင္းလွ်ာၾကမ္းၾကမ္းႀကီးနဲ႔ လွ်က္ခဲ့
နားလည္မႈတစ္ခု ထားခဲ့ေလကြာ
ဘာလဲ မင္းက
မင္းေရနစ္တုန္းက ဘယ္သူ ကယ္ခဲ့တာလဲ
မင္းေရဆာတုန္းက ဘယ္သူ အသက္ဆက္ေပးခဲ့လဲ၊ သူပဲေလ
သားေရခ်ည္းပဲ က်န္ၿပီး ေသမလိုျဖစ္ခဲ့တဲ့ေကာင္က အခုမွ
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ငါးႀကီးလည္း စားခဲ့ရရဲ႕သားနဲ႔
ဟိုမွာ ကုလားေလး အခု အားနည္းေနရွာၿပီ
လာကယ္သူ မရွိရင္ ခဏေန သူေသၿပီ
သြား အခု မင္း သူ႔မ်က္ႏွာကို လွ်ာနဲ႔ သြားလွ်က္စမ္း
မင္း ႏႈတ္ခမ္းေမႊးၾကမ္းၾကမ္းႀကီးနဲ႔ ပြတ္သပ္ေခ်ာ့ျမွဴစမ္း
မင္းလမ္း မင္းမသြားခင္ နားလည္မႈ တစ္ခုခု ထားခဲ့စမ္း
ဘာလဲကြ၊ မင္းက
သူက မင္းကို သူ႔ သူငယ္ခ်င္းႀကီးလို႔ ထင္ေနတာ
သူက မင္းကို ခင္ေနတာ၊ သံေယာဇဥ္ရွိတာ
ပင္လယ္ျပင္အက်ယ္ႀကီးကို ျဖတ္ၿပီး နီးသြားတာ
သူ မင္းကို ကၽြန္းေပၚမွာ ခ်န္မထားခဲ့ဘူးေလကြာ
ဘာလဲ သူက မင္းကို ဖမ္းထားမယ္ ထင္လို႔လား
တိရစ ၦာန္ရံုထဲ ထားမယ္ ထင္လို႔လား
ဘာမွ မသိတဲ့ ရစ္ခ်က္ပါကာ
သူက မင္း၊ သားရဲႀကီး ျဖစ္သြားတာကိုပဲ ေပ်ာ္မွာ
ေတာထဲ မင္း ေျပးလႊားေနတာကိုပဲ ျမင္ခ်င္မွာ
ကဲ အခု ခ်က္ခ်င္း မင္းျပန္လာ၊ အားရွိသေလာက္ ျပန္လာ
သူ႔ကို မင္းလက္သည္းေတြနဲ႔ ကုပ္ဖဲ့ဖို႔ ျပန္လာ
သူ႔ လည္မ်ဳိကို ကိုက္ေဖာက္ဖို႔ ျပန္လာ
သူ မေသခင္မွာ သူ႔ကို စားႏိုင္သေလာက္ စားပစ္ဖို႔ ျပန္လာ
မင္း၊ သားရဲႀကီး ျဖစ္သြားတာကို သူေပ်ာ္မွာ
ဘာလဲ သူက မင္းကို ဖမ္းထားမယ္ ထင္လို႔လား

ဘာမွ မသိတဲ့ ရစ္ခ်က္ပါကာ
အလကား ရစ္ခ်က္ပါကာ
ဟင္းမ်ဳိး"

ေတဇာ (လေရာင္လမ္း)
Inspired by "Life of Pi" by Yann Martel
Image: i-seo-4.blogspot.com