အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ (တကယ္က ပ်င္းတာကအဓိကပါ :P ) Post အသစ္မေရးျဖစ္တာလဲၾကာပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ Blog ေလးကို စိတ္၀င္စားသူ တစ္ေယာက္စႏွစ္ေယာက္စရွိေၾကာင္း သိရလို႔ ေက်နပ္မိပါတယ္...။ ေပါက္ကရေလးဆယ္ေလးေတြ ေလွ်ာက္ေတြး၊ ေလွ်ာက္ေရးဖို႔ အင္အားရတာေပါ့ဗ်ာ...။ အခ်ိန္ကလဲ မ်ားမ်ားစားစားမရွိ၊ ပိုက္ပိုက္ကလဲ ရွားပါးနဲ႔ ဒီလိုပဲ အိုင္တီေခတ္ကို လွည္းဘီးနဲ႔လိုက္ေနရတာပါပဲ။ မီတာမမီတာက တစ္ကိစၥေပါ့...။ အေ၀းႀကီး ျပတ္မက်န္သြားဖို႔သာ အားထုတ္ရတာပါ..ဟဲဟဲ...။
အခုတေလာ အြန္လိုင္းသူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔လဲ သိရပါတယ္။ အားလံုးကေတာ့ ႀကိဳးစားေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြခ်ည္းပဲဗ်...။ ကၽြန္ေတာ္သာ ကန္႔လန္႔ကန္႔လန္႔ ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ေနာင္တအေတြးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး...။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုပဲ ႀကိဳးစားၿပီး ေရစုန္ေမွ်ာပါဦးမယ္...။
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေဖျမင့္တို႔ ပီမိုးနင္းတို႔လို စာအုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးဖတ္ခဲ့ပါတယ္၊ ႀကိဳက္ခဲ့ပါတယ္။ တက္က်မ္းလို႔ ေခၚမလားပဲ...။ ``ခ်ဳံၾကားမွ ဘံုဖ်ားသို႔´´တို႔ ဘာတို႔ေပါ့ဗ်ာ...။ အခုေခတ္မွာဆိုရင္ေတာ့ ``ငါ့ငပိခြက္ ဘယ္သူေနရာေရႊ႕သြားသလဲတို႔´´၊ ``ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္အတြင္း ဘီလွ်ံနာျဖစ္နည္း´´ တို႔ေပါ့။ ဆရာတစ္ေယာက္ေျပာတဲ့ စကားယူသံုးၿပီးေျပာရရင္... အဲဒီစာအုပ္ေတြဖတ္လို႔ သူေဌးျဖစ္မျဖစ္ေတာ့ မသိဘူး၊ ေရးတဲ့စာေရးဆရာေတြကေတာ့ Best Seller ၀င္ၿပီး ေန႔ခ်င္းညခ်င္း သူေဌးျဖစ္သြားတယ္ ဆိုပဲ။ ဖတ္တဲ့လူေတြကို အျပစ္ေျပာျခင္းမဟုတ္ပါ။ စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္စႏွစ္အုပ္ဖတ္ၿပီး ဘ၀င္ျမင့္ေနတတ္ေသာ တစ္ခ်ဳိ႕ေသာသူမ်ားေတြ႕ရလို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္ကေတာ့ ဒါမ်ဳိးေတြ ဖတ္ဖတ္မဖတ္ဖတ္ သိေတာ့ထူးမယ္ မထင္ပါ။ ဥပမာဗ်ာ... ငါ့ငပိခြက္ဘယ္သူေနရာေရႊ႕ထားသလဲဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲကလိုေပါ့...။ ၾကြက္ကေလးေတြက ငါးပိရည္ခြက္ေနာက္လိုက္ၾကတာေလ...။ Metaphor ေလးနဲ႔ေရးထားတာပါပဲ။ ၾကြက္ကေလးေတြနဲ႔ ခိုင္းႏႈိင္းၿပီးေတာ့ေပါ့...။ အဲဒီစာအုပ္ ဘာေကာင္းလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ပါဘူး...။ ညဏ္မမီဘူးပဲ ေျပာပါေတာ့ဗ်ာ...။ တကယ္က ဒီစာအုပ္ေတြ `ေပါက္´ သြားတယ္ဆိုတာ၊ Best Seller ျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာ အဓိကက အစပ္အဟပ္တည့္သြားတာပါ။ ဆုိလိုတာကဗ်ာ... ပရိသတ္ေတြ ဖတ္ခ်င္ေနတဲ့ အာသာကို ျဖည့္ေပးႏိုင္လိုက္လို႔ပါ...။ ၿပီးေတာ့ မက္လံုးေလးနဲနဲပါးပါးစာအုပ္ထဲမွာ ထည့္ေပးလိုက္တာေပါ့။
ဒီစာအုပ္ေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္သြားတယ္ဆိုတဲ့လူ ဘယ္သူလဲ... ဟဲဟဲ...။ ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အေတြးေလးတစ္ခုေလာက္ မွ်ေ၀ (Share)ခ်င္ပါတယ္။ Know your Limitation! တဲ့။ ကိုယ့္ရဲ႕ အကန္႔အသတ္ကိုသိပါ။ အရက္ေသာက္တဲ့အခါကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္... ဒါက ျခြင္းခ်က္..၊ မ်ားေလေကာင္းေလ...။ (ေနာက္တာေနာ္ :P ) မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာမရွိဆိုတဲ့ ႐ိုက္သြင္းေပးထားတဲ့ အေတြးမ်ဳိးေတြ ေခတ္စားေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနမလားပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာင္၀င္႐ိုးစြန္းကေန ေျမာက္၀င္႐ိုးစြန္းထက္ပို မသြားႏိုင္ပါ။ ဟန္ဘာဂါ၊ မက္ေဒၚနယ္၊ ဒီမွာဆိုဒန္ေပါက္ ေၾကးအိုးဆီခ်က္ေပါ့ဗ်ာ... ဒါေတြထက္ပိုၿပီးစားႏိုင္စရာ မရွိပါ။ ရွိၿပီးသားဟာေတြထက္ ပိုၿပီး ဘာမ်ားစားႏိုင္ဦးမွာလဲလို႔ ေျပာတာပါ။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ရွိတယ္လို႔လက္ခံထားပါ။ ႐ိုးသားမႈရွိဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့။ အသည္းအသန္ လိုက္ၿပီး ဟန္ေဆာင္အားတင္းေနလို႔လဲ သိပ္မထူးဘူးလို႔ေျပာခ်င္တာပါ။
xxxေတဇာxxx
အခုတေလာ အြန္လိုင္းသူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔လဲ သိရပါတယ္။ အားလံုးကေတာ့ ႀကိဳးစားေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြခ်ည္းပဲဗ်...။ ကၽြန္ေတာ္သာ ကန္႔လန္႔ကန္႔လန္႔ ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ေနာင္တအေတြးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး...။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုပဲ ႀကိဳးစားၿပီး ေရစုန္ေမွ်ာပါဦးမယ္...။
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေဖျမင့္တို႔ ပီမိုးနင္းတို႔လို စာအုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးဖတ္ခဲ့ပါတယ္၊ ႀကိဳက္ခဲ့ပါတယ္။ တက္က်မ္းလို႔ ေခၚမလားပဲ...။ ``ခ်ဳံၾကားမွ ဘံုဖ်ားသို႔´´တို႔ ဘာတို႔ေပါ့ဗ်ာ...။ အခုေခတ္မွာဆိုရင္ေတာ့ ``ငါ့ငပိခြက္ ဘယ္သူေနရာေရႊ႕သြားသလဲတို႔´´၊ ``ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္အတြင္း ဘီလွ်ံနာျဖစ္နည္း´´ တို႔ေပါ့။ ဆရာတစ္ေယာက္ေျပာတဲ့ စကားယူသံုးၿပီးေျပာရရင္... အဲဒီစာအုပ္ေတြဖတ္လို႔ သူေဌးျဖစ္မျဖစ္ေတာ့ မသိဘူး၊ ေရးတဲ့စာေရးဆရာေတြကေတာ့ Best Seller ၀င္ၿပီး ေန႔ခ်င္းညခ်င္း သူေဌးျဖစ္သြားတယ္ ဆိုပဲ။ ဖတ္တဲ့လူေတြကို အျပစ္ေျပာျခင္းမဟုတ္ပါ။ စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္စႏွစ္အုပ္ဖတ္ၿပီး ဘ၀င္ျမင့္ေနတတ္ေသာ တစ္ခ်ဳိ႕ေသာသူမ်ားေတြ႕ရလို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္ကေတာ့ ဒါမ်ဳိးေတြ ဖတ္ဖတ္မဖတ္ဖတ္ သိေတာ့ထူးမယ္ မထင္ပါ။ ဥပမာဗ်ာ... ငါ့ငပိခြက္ဘယ္သူေနရာေရႊ႕ထားသလဲဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲကလိုေပါ့...။ ၾကြက္ကေလးေတြက ငါးပိရည္ခြက္ေနာက္လိုက္ၾကတာေလ...။ Metaphor ေလးနဲ႔ေရးထားတာပါပဲ။ ၾကြက္ကေလးေတြနဲ႔ ခိုင္းႏႈိင္းၿပီးေတာ့ေပါ့...။ အဲဒီစာအုပ္ ဘာေကာင္းလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ပါဘူး...။ ညဏ္မမီဘူးပဲ ေျပာပါေတာ့ဗ်ာ...။ တကယ္က ဒီစာအုပ္ေတြ `ေပါက္´ သြားတယ္ဆိုတာ၊ Best Seller ျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာ အဓိကက အစပ္အဟပ္တည့္သြားတာပါ။ ဆုိလိုတာကဗ်ာ... ပရိသတ္ေတြ ဖတ္ခ်င္ေနတဲ့ အာသာကို ျဖည့္ေပးႏိုင္လိုက္လို႔ပါ...။ ၿပီးေတာ့ မက္လံုးေလးနဲနဲပါးပါးစာအုပ္ထဲမွာ ထည့္ေပးလိုက္တာေပါ့။
ဒီစာအုပ္ေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္သြားတယ္ဆိုတဲ့လူ ဘယ္သူလဲ... ဟဲဟဲ...။ ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အေတြးေလးတစ္ခုေလာက္ မွ်ေ၀ (Share)ခ်င္ပါတယ္။ Know your Limitation! တဲ့။ ကိုယ့္ရဲ႕ အကန္႔အသတ္ကိုသိပါ။ အရက္ေသာက္တဲ့အခါကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္... ဒါက ျခြင္းခ်က္..၊ မ်ားေလေကာင္းေလ...။ (ေနာက္တာေနာ္ :P ) မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာမရွိဆိုတဲ့ ႐ိုက္သြင္းေပးထားတဲ့ အေတြးမ်ဳိးေတြ ေခတ္စားေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနမလားပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာင္၀င္႐ိုးစြန္းကေန ေျမာက္၀င္႐ိုးစြန္းထက္ပို မသြားႏိုင္ပါ။ ဟန္ဘာဂါ၊ မက္ေဒၚနယ္၊ ဒီမွာဆိုဒန္ေပါက္ ေၾကးအိုးဆီခ်က္ေပါ့ဗ်ာ... ဒါေတြထက္ပိုၿပီးစားႏိုင္စရာ မရွိပါ။ ရွိၿပီးသားဟာေတြထက္ ပိုၿပီး ဘာမ်ားစားႏိုင္ဦးမွာလဲလို႔ ေျပာတာပါ။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ရွိတယ္လို႔လက္ခံထားပါ။ ႐ိုးသားမႈရွိဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့။ အသည္းအသန္ လိုက္ၿပီး ဟန္ေဆာင္အားတင္းေနလို႔လဲ သိပ္မထူးဘူးလို႔ေျပာခ်င္တာပါ။
xxxေတဇာxxx
Comments
Post a Comment