“ယုတၱိမတန္ ေၾကာင္းမမွန္ရင္ သံသရာေတာင္ ပဲပင္ျမစ္ေလာက္ ရွည္မယ့္ပုံမေပါက္ဘူး” လုိ႔ ဆုိရေတာ့မယ္။ ဒီေရတြင္းကုန္းဆီက ငတုံးေတြ ေျပာသမွ် ဘာမွ စိစိေပါက္ေပါက္ မရွိဘူး။
အဲဒီဆီက အေကာင္တစ္ေကာင္နဲ႔ စမ္းညြန္႔နဲ႔ ညားသြားရတာကလည္း အစ္ကုိတုိ႔အစ္မတုိ႔ အသုံးမက်ရတာေတြ ပါတယ္။ က်ဳပ္အတန္တန္ သတိေပးရက္ကနဲ႔ ျဖစ္တာ။ က်ဳပ္ေျပာရင္ ဘယ္သူကမွ ဟုတ္တယ္ မထင္ဘူး။ အစ္ကုိၾကီး အဖအရာတဲ႔လား။ က်ဳပ္က သားအၾကီးဆုံး။ အစ္ကုိၾကီး။ က်ဳပ္ႏွမေတြက က်ဳပ္ကုိမ်ားဆုိ ဖုတ္ေလတဲ႔ ငပိ ရွိတယ္လုိ႔ေတာင္ သေဘာမထားၾကဘူး။ အေစာၾကီးကတည္းက က်ဳပ္ေျပာဖူးတယ္။ မိန္းကေလးပဲ။ ေသစာရွင္စာကေလး တတ္ရင္ေတာ္ေရာေပါ့လုိ႔။ ထမင္းဟင္းခ်က္တတ္ ျပီးကေရာေပါ့။ အစ္ကုိကေျပာတယ္။ စမ္းညြန္႔က ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ရွိတယ္။ တုိ႔ဖက္က အထက္တန္းေက်ာင္းေရာက္တဲ႔သူလည္း ရွားသမုိ႔လားတဲ႔. ေကာလိပ္ေက်ာင္း တက္ရေစေတာ့ရယ္လုိ႔ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ဆက္ထားရာက ဟုိအေကာင္နဲ႔ ေတြ႔တာပဲ။ ဟုိကလာေတာင္းေတာ့ ေရွာေရွာရွဴရွဴကုိ ေပးစားလုိက္ၾကတာ။ ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာတုိင္း အစ္မကေတာ့ ဟဲ႔၊ နင္မွ ခုနစ္တန္း မေအာင္ဘဲ။ နင္ေအာင္ရင္လည္း တုိ႔က ေက်ာင္းဆက္ထားမွာပဲ။ နင္ကမွ ေက်ာင္းဆက္ေနခ်င္တဲ႔ အေကာင္မွ မဟုတ္ဘဲတဲ႔။ ခပ္သာသာနဲ႔ ႏွိပ္တယ္။ ၾကည့္၊ ခုေတာ့ ဘာအတန္းၾကီးေရာက္ေရာက္ စမ္းညြန္႕တစ္ေယာက္ သူမ်ား အိမ္မွာ သူမ်ား မယား၊ သူ႔ေယာက်္ားကုိ ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးရတာပဲ။ ခ်က္တတ္ျပဳတ္တတ္ရင္ ျပီးပါေသာ္ေကာလုိ႔ က်ဳပ္ေျပာတုန္းကေတာ့ ဘယ္သူကမွ ဟုတ္တယ္ မထင္ၾကဘူး။
က်ဳပ္ ခုနစ္တုန္းမေအာင္တာ ကေတာ့လည္း ဘယ္တတ္နုိင္မွာတုန္း။ ဒါကုိခ်ည္း ရမယ္ရွာ ေျပာေနလုိ႔ ဘယ္သဘာဝက်မွာတုန္း။ က်ဳပ္ ရွင္းရွင္းေျပာမယ္။ က်ဳပ္ခုနစ္တန္းမေအာင္တာ က်ဳပ္အသုံးမက်လုိ႔ခ်ည္း မဟုတ္ဘူး။ ခုနစ္တန္းကုိ အစုိးရစစ္လုပ္ပစ္တဲ႔ သူေတြမွာလည္း တာဝန္ရွိတယ္။ က်ဳပ္ေျဖနိုင္ေအာင္ မေမးတဲ႔လူေတြမွာလည္း တာဝန္ရွိတယ္။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ၊ ေမးခြန္းကုိ ခက္ခက္ခဲခဲ ျဖစ္ေအာင္ ထုတ္ရတယ္လုိ႔…၊ ေျဖသာေအာင္ ေမးရတယ္။ ေျဖတယ္ဆုိတဲ႔သူက သိပ္တတ္ရတယ္။ ေမးတဲ႔သူက ေတာေမးေတာင္ေမး ေမးေတာ့ ေျဖတဲ႔လူက သိပ္တတ္ပါမွ။ အေမး ႏြားေက်ာင္း၊ အေျဖ ဘုရားေလာင္း ရယ္လုိ႔ ရွိတယ္မဟုတ္လား။ က်ဳပ္လုိ ဘာေကာင္မွ မဟုတ္တာက ႏြားေက်ာင္းသားလုိ ေကာင္မ်ဳိးေတြ ေမးတာကုိ ဘယ္ေျဖနုိင္မွာတုန္း။ အလယ္တန္း ေရာက္ကတည္းကုိက က်ဳပ္အဖုိ႔ေတာ့ ဘာမွ အျမီးအေမာက္ မတည့္ေတာ့ဘူး။ ေနရာမက်နတဲ႔ အေၾကာင္းေတြထဲ က်ဳပ္ တစ္ခုႏွစ္ခု ေျပာျပမယ္။ မွတ္ရသားရေအာင္လုိ႔။ ခုနစ္တန္းတက္ေတာ့ သိပၸံဆုိတာ သင္ရတယ္။ အဲဒီထဲမွာ က်ဳပ္တုိ႔ ရွဴတာ ေအာက္ဆီဂ်င္တဲ႔။ ေလ၊ ေလေပါ့ဗ်ာ။ ေသသြားတဲ႔ ဘေထြးၾကီး ဦးအုန္းပန္း ရွဴသြားတာလည္း ဒီေလပဲ။ အစ္ကုိတုိ႔ အစ္မတုိ႔ ရွဴတာလည္း ဒီေလပဲ။ က်ဳပ္ရွဴတာလည္း ဒီေလပဲ။ ဘာ…ဆီဂ်င္မွ မဟုတ္ဘူး။ အလကားပဲတင္းနဲ႔ မရွဳပ္ ရွဳပ္ေအာင္ လုပ္ထားတာ။
ေနာက္ေတာ့ အဲဒီအထဲမွာ ပါေသးတယ္။ လူကရွဴထုတ္တာက ကာဗြန္ဒုိင္…ဘာဆုိပဲလား။ မီးခုိးလုိဟာမ်ဳိးေတြကုိ ေခၚတာတဲ႔။ အဆိပ္ျဖစ္တတ္သတဲ႔။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ၊ မီးခုိးရွဴမိလုိ႔ အဆိပ္ျဖစ္ေသရင္ က်ဳပ္တုိ႔ တရြာလုံး ဘယ္မွာ အသက္နဲ႔ ကုိယ္ ျမဲေနၾကေတာ့မွာတုံး၊။ ေဆာင္းတြင္းမ်ားဆုိ တစ္ရြာလုံးမီးခုိး အူေနတာပဲ။ .ယာေတြ မီးရွဴိ႕တဲ႔ အခါေကာ၊ ေတာရွင္းတဲ႔ အခါေတြေကာ မီးခုိးမႈိင္းကုိ ထေနတာ။ ေကာင္းကင္ေတာင္ မႈိင္းစြဲေလာက္တယ္။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္ဆုိခ်င္တာက အဲဒီဟာေတြ ဖတ္၊ အဲဒီဟာေတြမွတ္နဲ႔သာ ေနရရင္ က်ဳပ္ ရြာမွာလည္း ေနလုိ႔ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ႏြားလွည္းေမာင္းတတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ယာလည္း ကုိင္တတ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ က်ဳပ္ႏွမ စမ္းညြန္႔ ေယာက်္ားလုိေနမွာ။ ႏြား မေမာင္းတတ္၊ လွည္းမေမာင္းတတ္၊ ယာမ်ားကုိင္တတ္ဖုိ႔ဆို ေဝလာေဝး။ ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္တယ္ ထင္လဲ။ ဆယ္တန္း ဆယ့္တစ္တန္း ေအာင္ ေအာင္ သင္ရရွာတယ္။ ယာမွ မကုိင္တတ္ဘဲကုိး။ ေကာကလိပ္ေက်ာင္းဆုိတာကုိ ဆက္တက္ရသတဲ႔။ အဲဒီ ေကာလိပ္ေက်ာင္းဆုိတာက အုိးပစ္ အိမ္ပစ္နဲ႔ သူမ်ားအရပ္မွာ သြားတက္ရေသးတာ.။ ေနာက္ေတာ့ နယ္ပုိင္ရုံးမွာ စာေရးၾကီးလုပ္ရသတဲ႔။ ရြာမွာေတာင္ မေနဝံ႔ေတာ့လုိ႔ ျမဳိ႕ေျပာင္းေနရသတဲ႔။ က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာ အဲဒါပဲ။ သင္းတုိ႔ တုံးတယ္ဆုိတာ အဲဒါပဲ။ ေရတြင္းကုန္းဆီကေကာင္ေတြ တုံးတယ္ ဆုိတာ အဲဒါပဲ။
ေရတြင္းကုန္းဆုိတာက ရြာတည္စက ရြာလည္က ကုန္းမုိ႔မုိ႔ေလးမွာ ေရတြင္းရွိလုိ႔ အမည္စြဲမွည့္ထားတာတဲ႔။ ခုေတာ့ ေရတြင္းက ရြာေတာင္ဘက္ထဲေတာင္ေရာက္ေနျပီ။ ရြာသစ္ဖက္မွာဆုိ အဝီစိထိ တူးထားေတာင္ ရွိသတဲ႔။ အဲဒါကလည္း ဒီေကာင္ေတြ ၾကြားေပါက္ပဲ ေနမွာ ။ အဝီစိကသာ ေရထြက္ရင္ ဘယ္ေကာင္းမွာတုန္း ပူမွာေပါ့။ အဲဒါသာၾကည့္။ ေရတြင္းကုန္းက အေကာင္ေတြ ေသာက္သုံးမက်ပုံ။ ေသာက္က်ဳိးနဲ ေဗ်ာက္အုိးကြဲ၊ ေမွာက္ထုိးလဲဆုိတဲ႔ အေကာင္ေတြ။ သင္းတုိ႔က ဆယ္တန္း ဆယ့္တစ္တန္း ေရာက္တယ္ ဆုိတာနဲ႔ ဆရာက တယ္လုပ္ခ်င္တာ။ ေရတိမ္ကန္ေက်ာင္းကုိ ဘုန္းၾကီးေလး ဦးအဂၢေျပာင္းလာတုန္းက အေၾကာင္းေလးတစ္ခု က်ဳပ္ေျပာျပဦးမယ္။ ဘုန္းၾကီးေလးမွာက ခရီးေဆာင္ ေလဒီယုိကေလး ပါတယ္။ သင္းတုိ႔က ထရန္…ဘာဆုိလား ေရဒီယုိလုိ႔ ေခၚသတဲ႔။ ထရန္…ဘာဘာညာညာေခၚတာကုိ က်ဳပ္မေျပာဘူး။ သူတုိ႔က အဂၤလိပ္လုိ တတ္တယ္။ ေခၚခ်င္ရာေခၚ။ သူတုိ႔အလုပ္၊ သု႔ိေပသိ ေလဒီယုိကုိ ေလဒီယုိလုိ႔ မေခၚရဘူးဆုိေတာ့ က်ဳပ္ မခံနုိင္ဘူး။ တသက္လုံး ေလဒီယုိလုိ႔ ေခၚလာတာ ေလဒီယုိေပါ့။ သင္းတုိ႔က ေျပာတယ္။ ေရဒီယုိလုိ႔ ေခၚမွ မွန္သတဲ႔။ အဲဒါသာၾကည့္ ပညာကေလး နည္းနည္း တတ္သြားတယ္ ဆုိတာနဲ႔ က်ဳပ္တုိ႔ကုိ လာဝါးခ်ခ်င္ၾကတာ။ ဒီေတာ့လည္း က်ဳပ္က ရွင္းေျပရေသးတယ္။ ေလဒီယုိဆုိတာက အသံက ေလထဲက လာတာ။ ေလထဲကေန ေဟာဒီဟာကေလးထဲ အသံကဝင္လာတာ။ ရွင္းရဲ့ေနာ္။ က်ဳပ္ ျပန္ရွင္းျပမယ္။ ေလထဲက အသံ ဒီထဲဝင္လာေတာ့ ေလဒီ ျဖစ္လာျပီ။ အသံက ဒီအတုိင္းမေနဘူး။ ဒီထဲကေန ျပန္ျပီးထြက္လာတယ္။ ဒီေတာ့ကာ ျပန္ထြက္လာတယ္ ဆုိတာက ယုိပစ္လုိက္တဲ႔ သေဘာ။ လူ႔သေဘာနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္။
က်ဳပ္က လွည္းနဲ႔ ႏြားနဲ႔ အေၾကာင္းေတြကုိခ်ည္း နင္းေျပာေနရတာက က်ဳပ္တုိ႔လုိလူေတြမွာ လွည္းနဲ႔ ႏြားက အခရာပဲ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ႏြားမ်ားဆုိ က်ဳပ္က အားၾကီးသေဘာက်တာ။ ႏြားမ်ားလုိ႔ ရုန္းဟယ္ ကန္ဟယ္နဲ႔ ေနတာဟာ ဂုဏ္ယူစရာၾကီးတစ္ခုလုိ႔ ျမင္တယ္။ ေျပာရဦးမယ္။ တစ္ေန႔ကေတာ့ အစ္ကုိက က်ဳပ္ကုိ ေမးတယ္။ မင္း မိန္းမေတြ ဘာေတြမ်ား မလုိခ်င္ဘူးလားတဲ႔။ မင္းၾကဳိက္တာရွိရင္ေျပာ ငါတုိ႔သြားျပီး ေတာင္းရမ္းေပးမယ္။ မရွိရင္လည္း တုိ႔ရွာျပီး စပ္ဟပ္ေပးမယ္တဲ႔။ က်ဳပ္နားထဲ အဝင္မေခ်ာလုိက္တာဗ်ာ။ က်ဳပ္က ဘာလုိ႔ မိန္းမယူခ်င္ရမွာတုန္း။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္က အစ္ကုိတုိ႔ အစ္မတုိ႔ တစ္သက္ က်ဳပ္ ႏြားမ်ားလုိ ကုန္းရုန္းေကၽြးခ်င္တာပါဗ်ာ။ မိန္းမယူျပီး ဒုကၡသစ္မရွာခ်င္ပါဘူးလုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္။ မိန္းမယူတယ္ ဆုိတာကလည္း တဏွာရာဂ ကိစၥ မဟုတ္ေပဘူးလား။ က်ဳပ္က ေသေသခ်ာခ်ာ သိလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုန္းၾကီးေလး ဦးပညာသာမိေဟာတဲ႔ အထဲ ပါတာကုိေျပာတာပါ။ တဏွာဆုိတာ မီးတစ္မ်ဳိးပဲ။ မေလာင္ခင္ တားရသတဲ႔။ က်ဳပ္က အဲဒါေတြ ေျပာျပေတာ့ က်ဳပ္ေျပာတာ နားေထာင္ျပီး အစ္မက ေကာင္းပါေလရဲ့ ေတာ္ လို႔ ေျပာျပီး ထသြားတယ္။ အနားမွာ ရွိေနတဲ႔ ဘေထြးေလး ကုိေမာင္ဆင့္ကေတာ့ က်ဳပ္ ပခုံးကုိ ပုတ္ရင္း အစ္ကုိ႔ကုိ လွမ္းေျပာတယ္။ မင္းေကာင္ၾကီးက ဂ်ဳိေထာင္ၾကီးတုိ႔ နျပာၾကီးတုိ႔လုိ မင္းတုိ႔ကုိ ရုန္းေကၽြးမယ့္ ေကာင္တဲ႔။ ျပီးေတာ့မွ က်ဳပ္ပခုံးကုိ အသာဖက္ရင္း မင္းက ႏြားလုိေကာင္ မဟုတ္ဘူးလားကြ လုိ႔ က်ဳပ္ကုိ ေျပာတာ။ အဲဒီေန႔ဆီကမ်ားဆုိရင္ က်ဳပ္ ဝမ္းသာလြန္းလုိ႔ အေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။
က်ဳပ္ကုိ ႏြားနဲ႔ ႏႈိင္းတာ ဒီတစ္ခါပဲ ခံရဖူးေသးတာ။ ႏႈိင္းတဲ႔လူဆုိတာကလည္း ဘေထြးေလး ကုိေမာင္ဆင့္ရယ္။ ဘေထြးေလးက မူလတန္းေက်ာင္းဆရာေတြ ဘာေတြ လုပ္ဖူးတာ။ ရုံးျပင္ကနားကိစၥဆုိ သူ႔ကုိတုိင္ပင္ရတယ္။ သူက လက္ေရးလက္သားလည္း ေကာင္းသတဲ႔။ အစ္ကုိတုိ႔ ေျပာသံတစ္ခု ၾကားဖူးတယ္။ ဘေထြးေလးကဆုိ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ရင္း တစ္ရြာတစ္က်တည္တယ္ ဆုိလားပဲ။ အဲဒါကုိ ပညာအုပ္ဆုိတာက သိသြားလုိ႔ အလုပ္ကေန ျဖဳတ္ပစ္လုိက္တာတဲ႔။ က်ဳပ္အျမင္အရေျပာရရင္ေတာ့ ပညာအုပ္ဆုိတဲ႔ ငနဲက မလုိတမာျဖစ္လုိ႔ ေနမွာ။ က်ီတည္တယ္ဆုိတာက လြယ္မွတ္လို႔ သင္းကမွ က်ီမတည္တတ္ဘဲ။ ေရတြင္းကုန္းက အေကာင္ေတြလုိ ႏြားမေမာင္းတတ္၊ လွည္းမေမာင္းတတ္ေနမွာ.။ က်ဳပ္ကေတာ့ ဘေထြးေလး ကုိေမာင္ဆင့္ကုိ အထင္ေတာင္ၾကီးမိေသးတယ္။ ေက်ာင္းဆရာ လုပ္ဖူးရုံတင္ မကဘူး၊ က်ီေတာင္ တည္တတ္ေသးေတာ့ အထင္ေသးလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ သူလုိလူက က်ဳပ္ကုိ ႏြားလုိေကာင္လုိ႔ ေျပာတာမွ က်ဳပ္က ဂုဏ္မယူရင္ ဘာကုိသြား ဂုဏ္ယူရမွာတုန္း။ ဘေထြးေလး ကုိေမာင္ဆင့္က ဗဟုသုတလည္း စုံတဲ႔လူဆုိေတာ့ က်ဳပ္ ဂုဏ္တက္စရာအေၾကာင္းကေလး ေျပာျပဖူးတယ္။ အေနာက္ဘက္က ဘဂၤလားျပည္မွာဆုိ တခ်ဳိ႕က ႏြားေတြကုိ ကန္ေတာ့တာတဲ႔ဗ်။ ၾကည့္စမ္း၊ ႏြားေတြကုိ ကန္ေတာ့တာ။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္ကုိ က်ဳပ္ ႏြားေတြလုိ သေဘာထားခံရတာကုိ ဂုဏ္ယူတာ လြန္သလား။ က်ဳပ္က စမ္းညြန္႔ေယာက်္ားလုိ ေရတြင္းကုန္းကေကာင္ေတြလုိ ဆယ္တန္း၊ ဆယ့္တစ္တန္း မေရာက္ေပတဲ႔လည္း ႏြားလုိေကာင္မ်ဳိးပါ။ အကန္ေတာ့ ခံထုိက္တဲ႔ သတၱဝါမ်ဳိးပါ။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္က သင္းတုိ႔လုိ ဆင္ေျခ ဆင္လက္ေတြနဲ႔ အသက္ရွင္မေနဘူး။ အားတုိင္းယားတုိင္း ဦးေႏွာက္ကုိ သုံးမေနဘူး။ ဦးေႏွာက္ဆုိတာက ေခါင္းထဲ သူ႔ဘာသာ ေနေနတာ။ သုံးထုိက္မွ၊ သုံးတတ္မွ အသုံးတည့္တာ။ တာလမ္းထိပ္က မန္းက်ည္းပင္ၾကီးေအာက္က ေသာက္ေရအုိးစင္လုိပဲ။ ၾကည့္၊ ေရဆာတဲ႔လူမွ ဝင္ေသာက္တာ။ ေသးေပါက္ခ်င္တဲ႔လူက ေတာတုိးရုံပဲ။ ေရအုိးစင္ဆီ လာစရာမလုိဘူး။ ေရအုိးစင္ဟာ အသုံးမတည့္ဘူး။
ေရတြင္းကုန္က အေကာင္ေတြ ဆင္ေျခဆင္လက္မ်ားပုံကေလး က်ဳပ္ေျပာျပဦးမယ္။ ေဆာင္းတြင္းေရာက္ေတာ့ ခ်မ္းသတဲ႔။ ေႏြက်ေတာ့ ပူသတဲ႔။ စဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ။ ေဆာင္းတြင္းဆုိ ခ်မ္းသေပါ့ဗ်ာ။ ေခြးမ်ားေတာင္ သိတယ္။ ျမဴအုိးဖုတ္တဲ႔ နားဆီက ျပာပုံကုိေခြးေတြသီတဲ႔ အခ်ိန္ေပါ့.။ ေဆာင္းတြင္းမုိ႔ ခ်မ္းတာဟာ အျပစ္ဆုိစရာလား။ ေၾကးမ်ားစရာလား။ ေႏြမုိ႔ ပူတာဟာ ဆင္ေျခဆင္လက္မ်ား ျပစရာလား။ ေလာကမာန္ေအာင္ ဘုရားပြဲၾကီးတုိင္း လာေနက် ရုပ္စုံဆရာမဂၤလာ ဦးေက်ာ္စြာမ်ား စာရြတ္သလုိ “ယုတၱိမတန္ ေၾကာင္းမမွန္ရင္ သံသရာေတာင္ ပဲပင္ျမစ္ေလာက္ ရွည္မယ့္ပုံမေပါက္ဘူး” လုိ႔ ဆုိရေတာ့မယ္။ ဒီေရတြင္းကုန္းဆီက ငတုံးေတြ ေျပာသမွ် ဘာမွ စိစိေပါက္ေပါက္ မရွိဘူး။ တကယ္ေတာ့ ခ်မ္းလည္း ဒီလူပဲ။ ပူလည္း ဒီလူပဲ။ ဒါေတြကုိ ရမည္ရွာေျပာေနစရာမဟုတ္ဘူး။ ပါတင္းေကာက္ရုံေလာက္နဲ႔ ဝုိင္းလုံးကၽြတ္ ဘယ္မွာ စားလုိ႔ရမွာတုန္း။ ဆယ္တန္း ဆယ့္တစ္တန္း ေရာက္ေပသိ အေတြးအေခၚ မရွိၾကဘူးကုိး။ အဲဒါနဲ႔ေတာင္ ဒီတစ္ေၾကာဆီကေကာင္မေတြက သင္းတုိ႔ကုိ ညႊတ္ေနၾကေသးတယ္။ ဒီထဲ က်ဳပ္ႏွမေတြလည္း ပါေသးတယ္။ ခုေတာ့ က်ဳပ္လည္း သင္းတုိ႔နဲ႔ ႏွမေပးေယာက္ဖေတာ္ေနရေတာ့တာေပါ့။ ဒါကလည္း ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အစ္ကုိတုိ႔ အစ္မတုိ႔ ညံ႔လုိ႔လည္း ပါတယ္။ ဟုိက လာေတာင္းတယ္ ဆုိတာနဲ႔ကုိ သေဘာတူလုိက္တာကုိး။ ေရတြင္းကုန္းကေကာင္ေတြမ်ားမလည္း မာတဂၤေမွာ္မ်ား ေအာင္ထားၾကသလား မသိဘူး။
ျမင့္သန္း
ခ်င္းတြင္း မဂၢဇင္း၊ အမွတ္(၄)၊ ဧျပီလ၊ ၂၀၀၆
ေျပာလုိက္ရမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ပက္ပက္စက္စက္ကေလး ေျပာလုိက္ခ်င္တာပဲ။ ကုိရင္ေသာင္းစိန္ ေျပာသလုိ မေအေတြ ႏွမေတြထည့္ျပီး ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ကေလး ေျပာထည့္လုိက္ခ်င္တာ။ ခက္ေနတာက သင္းတုိ႔နဲ႔ သြားျပီးပတ္သတ္ေနတာက ရွိေနေသးတယ္။ ေျပာထည့္လုိက္ျပန္ရင္လည္း ပက္လက္လွန္တံေထြး ေထြးသလုိ ေနမွာမဟုတ္လား။ ေတာက္…။ ဘယ္ ေသနာေကာင္ကမ်ား စမ္းသပ္တဲ႔အေနနဲ႔ ပက္လက္လွန္ျပီး တံေထြးေထြးဖူးသလဲေတာ့ မသိဘူး။ အမွန္ေတာ့ စကားအူေပါက္ ေလွ်ာက္ေျပာၾကရာက ဒီစကားထြက္လာတာပဲ ျဖစ္မယ္။ လူမွန္ရင္ အဲဒီေလာက္ထိေတာ့ တုံးမယ္ မထင္ဘူး။ က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာ ျပန္ဆက္ရရင္ေတာ့ က်ဳပ္ႏွမ စမ္းညြန္႕နဲ႔ သင္းတုိ႔ထဲက တစ္ေကာင္န႔ဲ ညားသြားလုိ႔ က်ဳပ္လည္း သိပ္မေျပာသာဘူး ျဖစ္ေနတာပါ။ သုိ႔ေပသိ ေျပာေတာ့ ေျပာရဦးမွာ.။
အဲဒီဆီက အေကာင္တစ္ေကာင္နဲ႔ စမ္းညြန္႔နဲ႔ ညားသြားရတာကလည္း အစ္ကုိတုိ႔အစ္မတုိ႔ အသုံးမက်ရတာေတြ ပါတယ္။ က်ဳပ္အတန္တန္ သတိေပးရက္ကနဲ႔ ျဖစ္တာ။ က်ဳပ္ေျပာရင္ ဘယ္သူကမွ ဟုတ္တယ္ မထင္ဘူး။ အစ္ကုိၾကီး အဖအရာတဲ႔လား။ က်ဳပ္က သားအၾကီးဆုံး။ အစ္ကုိၾကီး။ က်ဳပ္ႏွမေတြက က်ဳပ္ကုိမ်ားဆုိ ဖုတ္ေလတဲ႔ ငပိ ရွိတယ္လုိ႔ေတာင္ သေဘာမထားၾကဘူး။ အေစာၾကီးကတည္းက က်ဳပ္ေျပာဖူးတယ္။ မိန္းကေလးပဲ။ ေသစာရွင္စာကေလး တတ္ရင္ေတာ္ေရာေပါ့လုိ႔။ ထမင္းဟင္းခ်က္တတ္ ျပီးကေရာေပါ့။ အစ္ကုိကေျပာတယ္။ စမ္းညြန္႔က ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ရွိတယ္။ တုိ႔ဖက္က အထက္တန္းေက်ာင္းေရာက္တဲ႔သူလည္း ရွားသမုိ႔လားတဲ႔. ေကာလိပ္ေက်ာင္း တက္ရေစေတာ့ရယ္လုိ႔ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ဆက္ထားရာက ဟုိအေကာင္နဲ႔ ေတြ႔တာပဲ။ ဟုိကလာေတာင္းေတာ့ ေရွာေရွာရွဴရွဴကုိ ေပးစားလုိက္ၾကတာ။ ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာတုိင္း အစ္မကေတာ့ ဟဲ႔၊ နင္မွ ခုနစ္တန္း မေအာင္ဘဲ။ နင္ေအာင္ရင္လည္း တုိ႔က ေက်ာင္းဆက္ထားမွာပဲ။ နင္ကမွ ေက်ာင္းဆက္ေနခ်င္တဲ႔ အေကာင္မွ မဟုတ္ဘဲတဲ႔။ ခပ္သာသာနဲ႔ ႏွိပ္တယ္။ ၾကည့္၊ ခုေတာ့ ဘာအတန္းၾကီးေရာက္ေရာက္ စမ္းညြန္႕တစ္ေယာက္ သူမ်ား အိမ္မွာ သူမ်ား မယား၊ သူ႔ေယာက်္ားကုိ ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးရတာပဲ။ ခ်က္တတ္ျပဳတ္တတ္ရင္ ျပီးပါေသာ္ေကာလုိ႔ က်ဳပ္ေျပာတုန္းကေတာ့ ဘယ္သူကမွ ဟုတ္တယ္ မထင္ၾကဘူး။
က်ဳပ္ ခုနစ္တုန္းမေအာင္တာ ကေတာ့လည္း ဘယ္တတ္နုိင္မွာတုန္း။ ဒါကုိခ်ည္း ရမယ္ရွာ ေျပာေနလုိ႔ ဘယ္သဘာဝက်မွာတုန္း။ က်ဳပ္ ရွင္းရွင္းေျပာမယ္။ က်ဳပ္ခုနစ္တန္းမေအာင္တာ က်ဳပ္အသုံးမက်လုိ႔ခ်ည္း မဟုတ္ဘူး။ ခုနစ္တန္းကုိ အစုိးရစစ္လုပ္ပစ္တဲ႔ သူေတြမွာလည္း တာဝန္ရွိတယ္။ က်ဳပ္ေျဖနိုင္ေအာင္ မေမးတဲ႔လူေတြမွာလည္း တာဝန္ရွိတယ္။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ၊ ေမးခြန္းကုိ ခက္ခက္ခဲခဲ ျဖစ္ေအာင္ ထုတ္ရတယ္လုိ႔…၊ ေျဖသာေအာင္ ေမးရတယ္။ ေျဖတယ္ဆုိတဲ႔သူက သိပ္တတ္ရတယ္။ ေမးတဲ႔သူက ေတာေမးေတာင္ေမး ေမးေတာ့ ေျဖတဲ႔လူက သိပ္တတ္ပါမွ။ အေမး ႏြားေက်ာင္း၊ အေျဖ ဘုရားေလာင္း ရယ္လုိ႔ ရွိတယ္မဟုတ္လား။ က်ဳပ္လုိ ဘာေကာင္မွ မဟုတ္တာက ႏြားေက်ာင္းသားလုိ ေကာင္မ်ဳိးေတြ ေမးတာကုိ ဘယ္ေျဖနုိင္မွာတုန္း။ အလယ္တန္း ေရာက္ကတည္းကုိက က်ဳပ္အဖုိ႔ေတာ့ ဘာမွ အျမီးအေမာက္ မတည့္ေတာ့ဘူး။ ေနရာမက်နတဲ႔ အေၾကာင္းေတြထဲ က်ဳပ္ တစ္ခုႏွစ္ခု ေျပာျပမယ္။ မွတ္ရသားရေအာင္လုိ႔။ ခုနစ္တန္းတက္ေတာ့ သိပၸံဆုိတာ သင္ရတယ္။ အဲဒီထဲမွာ က်ဳပ္တုိ႔ ရွဴတာ ေအာက္ဆီဂ်င္တဲ႔။ ေလ၊ ေလေပါ့ဗ်ာ။ ေသသြားတဲ႔ ဘေထြးၾကီး ဦးအုန္းပန္း ရွဴသြားတာလည္း ဒီေလပဲ။ အစ္ကုိတုိ႔ အစ္မတုိ႔ ရွဴတာလည္း ဒီေလပဲ။ က်ဳပ္ရွဴတာလည္း ဒီေလပဲ။ ဘာ…ဆီဂ်င္မွ မဟုတ္ဘူး။ အလကားပဲတင္းနဲ႔ မရွဳပ္ ရွဳပ္ေအာင္ လုပ္ထားတာ။
ေနာက္ေတာ့ အဲဒီအထဲမွာ ပါေသးတယ္။ လူကရွဴထုတ္တာက ကာဗြန္ဒုိင္…ဘာဆုိပဲလား။ မီးခုိးလုိဟာမ်ဳိးေတြကုိ ေခၚတာတဲ႔။ အဆိပ္ျဖစ္တတ္သတဲ႔။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ၊ မီးခုိးရွဴမိလုိ႔ အဆိပ္ျဖစ္ေသရင္ က်ဳပ္တုိ႔ တရြာလုံး ဘယ္မွာ အသက္နဲ႔ ကုိယ္ ျမဲေနၾကေတာ့မွာတုံး၊။ ေဆာင္းတြင္းမ်ားဆုိ တစ္ရြာလုံးမီးခုိး အူေနတာပဲ။ .ယာေတြ မီးရွဴိ႕တဲ႔ အခါေကာ၊ ေတာရွင္းတဲ႔ အခါေတြေကာ မီးခုိးမႈိင္းကုိ ထေနတာ။ ေကာင္းကင္ေတာင္ မႈိင္းစြဲေလာက္တယ္။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္ဆုိခ်င္တာက အဲဒီဟာေတြ ဖတ္၊ အဲဒီဟာေတြမွတ္နဲ႔သာ ေနရရင္ က်ဳပ္ ရြာမွာလည္း ေနလုိ႔ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ႏြားလွည္းေမာင္းတတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ယာလည္း ကုိင္တတ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ က်ဳပ္ႏွမ စမ္းညြန္႔ ေယာက်္ားလုိေနမွာ။ ႏြား မေမာင္းတတ္၊ လွည္းမေမာင္းတတ္၊ ယာမ်ားကုိင္တတ္ဖုိ႔ဆို ေဝလာေဝး။ ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္တယ္ ထင္လဲ။ ဆယ္တန္း ဆယ့္တစ္တန္း ေအာင္ ေအာင္ သင္ရရွာတယ္။ ယာမွ မကုိင္တတ္ဘဲကုိး။ ေကာကလိပ္ေက်ာင္းဆုိတာကုိ ဆက္တက္ရသတဲ႔။ အဲဒီ ေကာလိပ္ေက်ာင္းဆုိတာက အုိးပစ္ အိမ္ပစ္နဲ႔ သူမ်ားအရပ္မွာ သြားတက္ရေသးတာ.။ ေနာက္ေတာ့ နယ္ပုိင္ရုံးမွာ စာေရးၾကီးလုပ္ရသတဲ႔။ ရြာမွာေတာင္ မေနဝံ႔ေတာ့လုိ႔ ျမဳိ႕ေျပာင္းေနရသတဲ႔။ က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာ အဲဒါပဲ။ သင္းတုိ႔ တုံးတယ္ဆုိတာ အဲဒါပဲ။ ေရတြင္းကုန္းဆီကေကာင္ေတြ တုံးတယ္ ဆုိတာ အဲဒါပဲ။
သင္းတုိ႔ကုိ တုံးတယ္ ေျပာေတာ့ သူၾကီးဦးကံရကေတာင္ သိပ္မၾကဳိက္လွဘူး။ မၾကဳိက္ဆုိ ေရတြင္းကုန္းက သူ႔အပုိင္ထဲကကုိး။ သင္းတုိ႔အရပ္က ဆယ္တန္းဆယ့္တစ္တန္းေရာက္တဲ႔ လူ အမ်ားဆုံးပဲတဲ႔။ သူၾကီးဆုိေတာ့လညး္ ျပန္ေျပာလုိက္လုိ႔ မေကာင္းဘူး။ ေရာက္ေတာ့ ဘာလုပ္ရမွာတုန္း လုိ႔ ေျပာထည့္လုိက္ခ်င္တာ။ ဦးကံရ ၾကီးကုိက အဲဒါမ်ဳိးေတြမွာ သာယာတာ။ တစ္ခါက နယ္ပုိင္ၾကီးလုပ္တဲ႔ လြတ္လပ္ေရးပြဲ အဖိတ္ခံရတယ္။ သူက သူၾကီးမုိ႔ အဖိတ္ခံရတာ ဘာဆန္းသလဲ။ သုိ႔ေပသိ သူက ဘာလုပ္တယ္ ထင္သလဲ။ ဖိတ္စာကုိ မွန္ေဘာင္သြင္းျပီး သူ႔အိမ္မွာ ခ်ိတ္ထားသဗ်။ ဖိတ္တာက ဝတ္ေက်း တန္းေက် ေနမွာ။ အဲဒါကုိ သူက ဂုဏ္ခံျပီး မွန္ေဘာင္သြင္းထားရတယ္လုိ႔။ ၾကားလုိ႔မွ မေကာင္းဘူး။ မွန္ေဘာင္ဖုိးကကုိ သုံးက်ပ္ခြဲေလာက္ က်သတဲ႔။ ဦးကံရၾကီးက အဲဒီလုိ။ ျဖစ္နုိင္ရင္ စမ္းညြန္႔နဲ႔ ရတဲ႔ေကာင္ကုိ သူ႔သမီးနဲ႔ ေပးစားခ်င္တာ သူူ႔သမီးက ျမစ္ဟုိဘက္ကေကာင္နဲ႔ လုိက္သြားလုိ႔။ မဟုတ္လုိ႔ကေတာ့ အတင္းကုိ ေပးစားမွာ။ ေရတြင္းကုန္းကအေကာင္ေတြကုိမ်ားဆုိရင္ ၾကဳိက္တဲ႔လူ၊ ေပးစားခ်င္တဲ႔လူ တယ္ေပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ အလကားေကာင္ေတြ။ ေရတြင္းကုန္းဆုိတာကုိပဲၾကည့္။
ေရတြင္းကုန္းဆုိတာက ရြာတည္စက ရြာလည္က ကုန္းမုိ႔မုိ႔ေလးမွာ ေရတြင္းရွိလုိ႔ အမည္စြဲမွည့္ထားတာတဲ႔။ ခုေတာ့ ေရတြင္းက ရြာေတာင္ဘက္ထဲေတာင္ေရာက္ေနျပီ။ ရြာသစ္ဖက္မွာဆုိ အဝီစိထိ တူးထားေတာင္ ရွိသတဲ႔။ အဲဒါကလည္း ဒီေကာင္ေတြ ၾကြားေပါက္ပဲ ေနမွာ ။ အဝီစိကသာ ေရထြက္ရင္ ဘယ္ေကာင္းမွာတုန္း ပူမွာေပါ့။ အဲဒါသာၾကည့္။ ေရတြင္းကုန္းက အေကာင္ေတြ ေသာက္သုံးမက်ပုံ။ ေသာက္က်ဳိးနဲ ေဗ်ာက္အုိးကြဲ၊ ေမွာက္ထုိးလဲဆုိတဲ႔ အေကာင္ေတြ။ သင္းတုိ႔က ဆယ္တန္း ဆယ့္တစ္တန္း ေရာက္တယ္ ဆုိတာနဲ႔ ဆရာက တယ္လုပ္ခ်င္တာ။ ေရတိမ္ကန္ေက်ာင္းကုိ ဘုန္းၾကီးေလး ဦးအဂၢေျပာင္းလာတုန္းက အေၾကာင္းေလးတစ္ခု က်ဳပ္ေျပာျပဦးမယ္။ ဘုန္းၾကီးေလးမွာက ခရီးေဆာင္ ေလဒီယုိကေလး ပါတယ္။ သင္းတုိ႔က ထရန္…ဘာဆုိလား ေရဒီယုိလုိ႔ ေခၚသတဲ႔။ ထရန္…ဘာဘာညာညာေခၚတာကုိ က်ဳပ္မေျပာဘူး။ သူတုိ႔က အဂၤလိပ္လုိ တတ္တယ္။ ေခၚခ်င္ရာေခၚ။ သူတုိ႔အလုပ္၊ သု႔ိေပသိ ေလဒီယုိကုိ ေလဒီယုိလုိ႔ မေခၚရဘူးဆုိေတာ့ က်ဳပ္ မခံနုိင္ဘူး။ တသက္လုံး ေလဒီယုိလုိ႔ ေခၚလာတာ ေလဒီယုိေပါ့။ သင္းတုိ႔က ေျပာတယ္။ ေရဒီယုိလုိ႔ ေခၚမွ မွန္သတဲ႔။ အဲဒါသာၾကည့္ ပညာကေလး နည္းနည္း တတ္သြားတယ္ ဆုိတာနဲ႔ က်ဳပ္တုိ႔ကုိ လာဝါးခ်ခ်င္ၾကတာ။ ဒီေတာ့လည္း က်ဳပ္က ရွင္းေျပရေသးတယ္။ ေလဒီယုိဆုိတာက အသံက ေလထဲက လာတာ။ ေလထဲကေန ေဟာဒီဟာကေလးထဲ အသံကဝင္လာတာ။ ရွင္းရဲ့ေနာ္။ က်ဳပ္ ျပန္ရွင္းျပမယ္။ ေလထဲက အသံ ဒီထဲဝင္လာေတာ့ ေလဒီ ျဖစ္လာျပီ။ အသံက ဒီအတုိင္းမေနဘူး။ ဒီထဲကေန ျပန္ျပီးထြက္လာတယ္။ ဒီေတာ့ကာ ျပန္ထြက္လာတယ္ ဆုိတာက ယုိပစ္လုိက္တဲ႔ သေဘာ။ လူ႔သေဘာနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္။
ေကာင္းတာ မေကာင္းတာ။ ခ်ဳိတာ ေပါ့တာ။ ဘာေတြခ်ည္း ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ထဲ ဝင္လာတာေတြကုိ ျပန္ထုတ္ပစ္ရတာပဲ ။ ယုိပစ္တယ္ မဟုတ္လား။ ဒီသေဘာပဲ။ ေလထဲက လာတဲ႔ အသံက ဒီအထဲကုိ ဝင္လာေတာ့ ျပန္ယုိပစ္ရတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေလဒီယုိလုိ႔ ေခၚၾကတာ.။ ေရဒီယုိလုိ႔ ေခၚခ်င္ရင္ ျမစ္စပ္မွာ ဝမ္းေပါက္ ေရယုိေနလုိ႔ ကၽြဲေကာ္ေလာင္း ဖာထားတဲ႔ ေလွလုိဟာမ်ဳိးကုိ ေခၚရမွာ.။ ဒီလုိရွင္းျပလုိက္ေတာ့ သင္းတုိ႔က ေခါင္းခါေသးတာ။ ေခါင္းခါတယ္ဆုိတာက နားမလည္တဲ့ သေဘာကုိး။ က်ဳပ္လည္း ဒီထက္ေတာ့ ရွင္းမျပတတ္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ သင္းတုိ႔ ဥာဏ္မမီတာေတာ့လည္း က်ဳပ္ မတတ္နုိင္ဘူး။ ဥာဏ္မမွီလုိ႔ နားမလည္တာကေတာ့ ကုိယ့္ဘာသာ ၾကဳိးစားယူၾကရမွာ။ က်ဳပ္က ဘာမွ လုပ္မေပးနုိင္ဘူး။ ႏြားလွည္းမွေျဖာင့္ေအာင္ မေမာင္းတတ္ရင္ ဒီသေဘာေတြက လြယ္လြယ္ ဘယ္နားလည္မွာတုန္း။
က်ဳပ္က လွည္းနဲ႔ ႏြားနဲ႔ အေၾကာင္းေတြကုိခ်ည္း နင္းေျပာေနရတာက က်ဳပ္တုိ႔လုိလူေတြမွာ လွည္းနဲ႔ ႏြားက အခရာပဲ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ႏြားမ်ားဆုိ က်ဳပ္က အားၾကီးသေဘာက်တာ။ ႏြားမ်ားလုိ႔ ရုန္းဟယ္ ကန္ဟယ္နဲ႔ ေနတာဟာ ဂုဏ္ယူစရာၾကီးတစ္ခုလုိ႔ ျမင္တယ္။ ေျပာရဦးမယ္။ တစ္ေန႔ကေတာ့ အစ္ကုိက က်ဳပ္ကုိ ေမးတယ္။ မင္း မိန္းမေတြ ဘာေတြမ်ား မလုိခ်င္ဘူးလားတဲ႔။ မင္းၾကဳိက္တာရွိရင္ေျပာ ငါတုိ႔သြားျပီး ေတာင္းရမ္းေပးမယ္။ မရွိရင္လည္း တုိ႔ရွာျပီး စပ္ဟပ္ေပးမယ္တဲ႔။ က်ဳပ္နားထဲ အဝင္မေခ်ာလုိက္တာဗ်ာ။ က်ဳပ္က ဘာလုိ႔ မိန္းမယူခ်င္ရမွာတုန္း။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္က အစ္ကုိတုိ႔ အစ္မတုိ႔ တစ္သက္ က်ဳပ္ ႏြားမ်ားလုိ ကုန္းရုန္းေကၽြးခ်င္တာပါဗ်ာ။ မိန္းမယူျပီး ဒုကၡသစ္မရွာခ်င္ပါဘူးလုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္။ မိန္းမယူတယ္ ဆုိတာကလည္း တဏွာရာဂ ကိစၥ မဟုတ္ေပဘူးလား။ က်ဳပ္က ေသေသခ်ာခ်ာ သိလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုန္းၾကီးေလး ဦးပညာသာမိေဟာတဲ႔ အထဲ ပါတာကုိေျပာတာပါ။ တဏွာဆုိတာ မီးတစ္မ်ဳိးပဲ။ မေလာင္ခင္ တားရသတဲ႔။ က်ဳပ္က အဲဒါေတြ ေျပာျပေတာ့ က်ဳပ္ေျပာတာ နားေထာင္ျပီး အစ္မက ေကာင္းပါေလရဲ့ ေတာ္ လို႔ ေျပာျပီး ထသြားတယ္။ အနားမွာ ရွိေနတဲ႔ ဘေထြးေလး ကုိေမာင္ဆင့္ကေတာ့ က်ဳပ္ ပခုံးကုိ ပုတ္ရင္း အစ္ကုိ႔ကုိ လွမ္းေျပာတယ္။ မင္းေကာင္ၾကီးက ဂ်ဳိေထာင္ၾကီးတုိ႔ နျပာၾကီးတုိ႔လုိ မင္းတုိ႔ကုိ ရုန္းေကၽြးမယ့္ ေကာင္တဲ႔။ ျပီးေတာ့မွ က်ဳပ္ပခုံးကုိ အသာဖက္ရင္း မင္းက ႏြားလုိေကာင္ မဟုတ္ဘူးလားကြ လုိ႔ က်ဳပ္ကုိ ေျပာတာ။ အဲဒီေန႔ဆီကမ်ားဆုိရင္ က်ဳပ္ ဝမ္းသာလြန္းလုိ႔ အေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။
က်ဳပ္ကုိ ႏြားနဲ႔ ႏႈိင္းတာ ဒီတစ္ခါပဲ ခံရဖူးေသးတာ။ ႏႈိင္းတဲ႔လူဆုိတာကလည္း ဘေထြးေလး ကုိေမာင္ဆင့္ရယ္။ ဘေထြးေလးက မူလတန္းေက်ာင္းဆရာေတြ ဘာေတြ လုပ္ဖူးတာ။ ရုံးျပင္ကနားကိစၥဆုိ သူ႔ကုိတုိင္ပင္ရတယ္။ သူက လက္ေရးလက္သားလည္း ေကာင္းသတဲ႔။ အစ္ကုိတုိ႔ ေျပာသံတစ္ခု ၾကားဖူးတယ္။ ဘေထြးေလးကဆုိ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ရင္း တစ္ရြာတစ္က်တည္တယ္ ဆုိလားပဲ။ အဲဒါကုိ ပညာအုပ္ဆုိတာက သိသြားလုိ႔ အလုပ္ကေန ျဖဳတ္ပစ္လုိက္တာတဲ႔။ က်ဳပ္အျမင္အရေျပာရရင္ေတာ့ ပညာအုပ္ဆုိတဲ႔ ငနဲက မလုိတမာျဖစ္လုိ႔ ေနမွာ။ က်ီတည္တယ္ဆုိတာက လြယ္မွတ္လို႔ သင္းကမွ က်ီမတည္တတ္ဘဲ။ ေရတြင္းကုန္းက အေကာင္ေတြလုိ ႏြားမေမာင္းတတ္၊ လွည္းမေမာင္းတတ္ေနမွာ.။ က်ဳပ္ကေတာ့ ဘေထြးေလး ကုိေမာင္ဆင့္ကုိ အထင္ေတာင္ၾကီးမိေသးတယ္။ ေက်ာင္းဆရာ လုပ္ဖူးရုံတင္ မကဘူး၊ က်ီေတာင္ တည္တတ္ေသးေတာ့ အထင္ေသးလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ သူလုိလူက က်ဳပ္ကုိ ႏြားလုိေကာင္လုိ႔ ေျပာတာမွ က်ဳပ္က ဂုဏ္မယူရင္ ဘာကုိသြား ဂုဏ္ယူရမွာတုန္း။ ဘေထြးေလး ကုိေမာင္ဆင့္က ဗဟုသုတလည္း စုံတဲ႔လူဆုိေတာ့ က်ဳပ္ ဂုဏ္တက္စရာအေၾကာင္းကေလး ေျပာျပဖူးတယ္။ အေနာက္ဘက္က ဘဂၤလားျပည္မွာဆုိ တခ်ဳိ႕က ႏြားေတြကုိ ကန္ေတာ့တာတဲ႔ဗ်။ ၾကည့္စမ္း၊ ႏြားေတြကုိ ကန္ေတာ့တာ။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္ကုိ က်ဳပ္ ႏြားေတြလုိ သေဘာထားခံရတာကုိ ဂုဏ္ယူတာ လြန္သလား။ က်ဳပ္က စမ္းညြန္႔ေယာက်္ားလုိ ေရတြင္းကုန္းကေကာင္ေတြလုိ ဆယ္တန္း၊ ဆယ့္တစ္တန္း မေရာက္ေပတဲ႔လည္း ႏြားလုိေကာင္မ်ဳိးပါ။ အကန္ေတာ့ ခံထုိက္တဲ႔ သတၱဝါမ်ဳိးပါ။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္က သင္းတုိ႔လုိ ဆင္ေျခ ဆင္လက္ေတြနဲ႔ အသက္ရွင္မေနဘူး။ အားတုိင္းယားတုိင္း ဦးေႏွာက္ကုိ သုံးမေနဘူး။ ဦးေႏွာက္ဆုိတာက ေခါင္းထဲ သူ႔ဘာသာ ေနေနတာ။ သုံးထုိက္မွ၊ သုံးတတ္မွ အသုံးတည့္တာ။ တာလမ္းထိပ္က မန္းက်ည္းပင္ၾကီးေအာက္က ေသာက္ေရအုိးစင္လုိပဲ။ ၾကည့္၊ ေရဆာတဲ႔လူမွ ဝင္ေသာက္တာ။ ေသးေပါက္ခ်င္တဲ႔လူက ေတာတုိးရုံပဲ။ ေရအုိးစင္ဆီ လာစရာမလုိဘူး။ ေရအုိးစင္ဟာ အသုံးမတည့္ဘူး။
ေရတြင္းကုန္က အေကာင္ေတြ ဆင္ေျခဆင္လက္မ်ားပုံကေလး က်ဳပ္ေျပာျပဦးမယ္။ ေဆာင္းတြင္းေရာက္ေတာ့ ခ်မ္းသတဲ႔။ ေႏြက်ေတာ့ ပူသတဲ႔။ စဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ။ ေဆာင္းတြင္းဆုိ ခ်မ္းသေပါ့ဗ်ာ။ ေခြးမ်ားေတာင္ သိတယ္။ ျမဴအုိးဖုတ္တဲ႔ နားဆီက ျပာပုံကုိေခြးေတြသီတဲ႔ အခ်ိန္ေပါ့.။ ေဆာင္းတြင္းမုိ႔ ခ်မ္းတာဟာ အျပစ္ဆုိစရာလား။ ေၾကးမ်ားစရာလား။ ေႏြမုိ႔ ပူတာဟာ ဆင္ေျခဆင္လက္မ်ား ျပစရာလား။ ေလာကမာန္ေအာင္ ဘုရားပြဲၾကီးတုိင္း လာေနက် ရုပ္စုံဆရာမဂၤလာ ဦးေက်ာ္စြာမ်ား စာရြတ္သလုိ “ယုတၱိမတန္ ေၾကာင္းမမွန္ရင္ သံသရာေတာင္ ပဲပင္ျမစ္ေလာက္ ရွည္မယ့္ပုံမေပါက္ဘူး” လုိ႔ ဆုိရေတာ့မယ္။ ဒီေရတြင္းကုန္းဆီက ငတုံးေတြ ေျပာသမွ် ဘာမွ စိစိေပါက္ေပါက္ မရွိဘူး။ တကယ္ေတာ့ ခ်မ္းလည္း ဒီလူပဲ။ ပူလည္း ဒီလူပဲ။ ဒါေတြကုိ ရမည္ရွာေျပာေနစရာမဟုတ္ဘူး။ ပါတင္းေကာက္ရုံေလာက္နဲ႔ ဝုိင္းလုံးကၽြတ္ ဘယ္မွာ စားလုိ႔ရမွာတုန္း။ ဆယ္တန္း ဆယ့္တစ္တန္း ေရာက္ေပသိ အေတြးအေခၚ မရွိၾကဘူးကုိး။ အဲဒါနဲ႔ေတာင္ ဒီတစ္ေၾကာဆီကေကာင္မေတြက သင္းတုိ႔ကုိ ညႊတ္ေနၾကေသးတယ္။ ဒီထဲ က်ဳပ္ႏွမေတြလည္း ပါေသးတယ္။ ခုေတာ့ က်ဳပ္လည္း သင္းတုိ႔နဲ႔ ႏွမေပးေယာက္ဖေတာ္ေနရေတာ့တာေပါ့။ ဒါကလည္း ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အစ္ကုိတုိ႔ အစ္မတုိ႔ ညံ႔လုိ႔လည္း ပါတယ္။ ဟုိက လာေတာင္းတယ္ ဆုိတာနဲ႔ကုိ သေဘာတူလုိက္တာကုိး။ ေရတြင္းကုန္းကေကာင္ေတြမ်ားမလည္း မာတဂၤေမွာ္မ်ား ေအာင္ထားၾကသလား မသိဘူး။
စမ္းညြန္႔ ေရတြင္းကုန္းက အေကာင္တစ္ေကာင္န႔ဲ ညားၿပီးကာမွ သင္းတုိ႔လည္း အခ်ဳိးေျပာင္းလာတယ္။ က်ဳပ္ကုိေတာင္ စမ္းညြန္႕ေယာက်္ားနဲ႔ အဲဒီဆီက အေကာင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အစ္ကုိၾကီးလုိ႔ ေခၚတယ္။ ဂုဏဝုဒၶိ၊ ဝယဝုဒၶိ ဆုိတာေနမွာ။ သင္းတုိ႔က ခပ္တုံးတုံးေတြ ဆုိေတာ့လည္း ဘာဂုဏ္မွ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘာဂုဏ္မွ မရွိတဲ႔ ေကာင္ေတြက ဘယ္လုိေခၚေခၚ က်ဳပ္အဖုိ႔ေတာ့ ဘာမွ ဂုဏ္တက္စရာ မရွိလွဘူး။ အစ္ကုိၾကီးလုိ႔ ေခၚတာ ေျမွာက္ပင့္ေခၚတာပဲ။ အင္း။ က်ဳပ္က ဒီေလာက္ေတာ့ မည့ံပါဘူး။ ေျမွာက္လုိ႔ ေျမွာက္မွန္း သိပါေသာ္ေကာ။ ေျပာရဦးမယ္ ဦးေလးတင္ ဒီဆီလာတုန္းက ေျမွာက္တဲ႔ ပင့္တဲ႔ အေၾကာင္း ေျပာျပဖူးတာတစ္ခု ရွိတယ္။ လူဆုိတာ အေျမွာက္အပင့္ ၾကဳိက္သတဲ႔။ ေျမွာက္မွန္း မသိရင္ အျပည့္ၾကဳိက္တာဆုိပဲ။ ေျမွာက္မွန္းသိေနရင္ေတာင္ တစ္ဝက္ေတာ့ ၾကဳိက္ေသးတာပဲတ႔ဲ။
အင္း။ ဒီေကာင္ေတြ က်ဳပ္ကုိ ေျမွာက္ေနမွန္း က်ဳပ္ သိပါေသာ္ေကာ….။
အင္း။ ဒီေကာင္ေတြ က်ဳပ္ကုိ ေျမွာက္ေနမွန္း က်ဳပ္ သိပါေသာ္ေကာ….။
ျမင့္သန္း
ခ်င္းတြင္း မဂၢဇင္း၊ အမွတ္(၄)၊ ဧျပီလ၊ ၂၀၀၆
စာဖတ္ရင္းၿပံဳးမိသါားတယ္အကို။ဖတ္ခြင့္ရလို႕ေက်းဇူးပါ။ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစ။
ReplyDeleteေကာင္းလိုက္တာ...အေရးသြက္သြက္ အေတြးထက္ထက္နဲ႔ သယ္သြားတယ္...ဒါေၾကာင့္လဲ သူငယ္ခ်င္းက ျမင့္သန္းမွ ျမင့္သန္းျဖစ္ေနတာကိုး...
ReplyDelete