Skip to main content

ေခ်ာင္းကေလး (The Brook)


I come from haunts of coot and heron,
I make a sudden sally
And sparkle out among the fern,
To bicker down a valley.

By thirty hills I hurry down,
Or slip between the ridges,
By twenty thorpes, a little town,
And half a hundred bridges.

Till last by Philip’s farm I flow
To join the brimming river,
For men may come and men may go,
But I go on for ever.

I chatter over stony ways,
In little sharps and trebles,
I Bubble in to eddying bays,
I babble on the pebbles.

With many a curve my banks I fret,
By many a field and fallow.
And many a fairy foreland set,
With willow-weed and mallow.

I chatter, chatter, as I flow
To join the brimming river,
For men may come and men may go,
But I go on for ever.

Alfred Lord Tennyson

ေခ်ာင္းကေလး

ေရၾကက္နဲ႔ဗ်ဳိင္းတို႔ က်က္စားရာမ်ားမွ ကၽြန္ေတာ္စထြက္၊
ကၽြန္ေတာ္ ရုတ္တရက္ထြက္ေပၚျခင္းတစ္ခု ျပဳလို႔။
ၿပီးေတာ့ ဖန္းေရညွိပင္ၾကားမွာ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လက္၊
ေတာင္ၾကားတစ္ခုမွ အတင္းကေလးေျပးဆင္းဘို႔။

ကၽြန္ေတာ္ျမန္ျမန္ဆင္းလာတာက ေတာင္ကုန္းသံုးဆယ္ေဘး၊
သို႔မဟုတ္ ေလွ်ာတိုက္လာတာက ကုန္းတန္းမ်ားႏွစ္ခုၾကား။
ၿမိဳ႕ငယ္က တစ္ၿမိဳ႕နဲ႔ ရြာေတြက ႏွစ္ဆယ္ေဘး၊
ၿပီးေတာ့ တစ္ရာရဲ႕တစ္၀က္ေသာ တံတားေတြေအာက္နား။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဖီးလစ္တို႔ျခံနားတိုင္ ကၽြန္ေတာ္စီးလွ်က္၊
ကမ္းနဖူးထိေရျပည့္ေနတဲ့ ျမစ္ႀကီးနဲ႔ေပါင္းဖို႔။
လူေတြလာႏိုင္ေရးနဲ႔ လူေတြသြားႏိုင္ေရးအတြက္
သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အျမဲခရီးဆက္လို႔။

ေက်ာက္ခဲထူတဲ့လမ္းမ်ားေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္တတြတ္တြတ္ဟဲ၊
အသံျမင့္မ်ားနဲ႔ အျမင့္ဆံုးအသံမ်ား ေသးေသးဖြဲ႕။
ကၽြန္ေတာ္ ပလံုစီမွာက ၀ဲလွည့္ေနတဲ့ပင္လယ္ေအာ္မ်ားထဲ၊
ေက်ာက္စရစ္ခဲမ်ားေပၚမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ ဗလံုးဗေထြးနဲ႔။

ေကြ႕ေကာက္မ်ားႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ့္ကမ္းပါးမ်ား ကၽြန္ေတာ္ဖဲ့ေျခြ
စိုက္ခင္းႏွင့္ ေျမလြတ္ေတြမ်ားစြာအနား။
ၿပီးေတာ့ လွပတဲ့အငူမ်ားစြာကို ျဖစ္ေပၚေစ၊
အတူတကြေသာ မိုးမခေပါင္းပင္နဲ႔ ပန္းဖရံုျမက္ခင္းမ်ား။

ကၽြန္ေတာ္စီးေနစဥ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ တတြတ္တြတ္ဟဲလွ်က္
ကမ္းနဖူးထိေရျပည့္ေနတဲ့ ျမစ္ႀကီးနဲ႔ေပါင္းဘို႔။
လူေတြလာႏိုင္ေရးနဲ႔ လူေတြသြားႏိုင္ေရးအတြက္
သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အျမဲခရီးဆက္လို႔။


ဘာသာျပန္သူ၊ လန္ေထာင္စပ္စုေလး

မွတ္ခ်က္။ မူရင္းကဗ်ာမွာ (၁၃) ပိုဒ္ပါရွိရာ ယခုဘာသာျပန္တြင္ (၆) ပိုဒ္သာ ပါ၀င္ပါသည္။ ျဖည့္ပါမည္။

Comments

Popular posts from this blog

ဂမၻီရၾကက္ေျခ

ဤကမၻာေျမကို ေနာက္သို႔လွည့္ခိုင္းၿပီး အရာရာအသစ္ကျပန္စခြင့္ရွိရင္ အရင္လိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ရွင္သန္အားေမြးလိုက္ခ်င္… ။ (ေက်ာ္ဟိန္း) အ၀တ္အထည္ ကိုယ္တစ္ခုဟူေသာ စကားမွ (ေသးေသးေကြးေကြး) ကိုယ္ခႏၶာတစ္ခုသာ အက်ဳံး၀င္ၿပီး အ၀တ္အစားမွ်ပင္ မကပ္ဘဲ ေမြးဖြားလာခဲ့ရၿပီးသည့္ေနာက္ မိမိ၏ ပိုင္ဆိုင္မႈစစ္စစ္တစ္ခုအျဖစ္ ဤကမၻာေျမႀကီးတြင္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ျပစရာဟူ၍ လက္သီးဆုပ္လိုက္သည့္အခါတိုင္း လက္ဖ၀ါးထဲတြင္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္မိေနေသာ ဂမၻီရၾကက္ေျခတစ္ခုသာ သူ႔ တြင္ရွိသည္။ လက္ဖ၀ါးျပင္တြင္ နက္႐ႈိင္းထင္ရွားစြာ ေနရာယူထားေသာ ၾကက္ေျခခတ္တစ္ခု။ လက္သီးဆုပ္လိုက္ခ်ိန္တိုင္း ထိုအရာအား ဆုပ္ကိုင္ေနမိေၾကာင္း သူ အစဥ္အျမဲ သတိျပဳေနခဲ့မိသည္။ ထိုအရာသည္ သူ၏ ပိုင္ဆိုင္မႈစစ္စစ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ သူ၏ ေမြးရာပါ ဥစၥာဓန ျဖစ္သည္။ စင္စစ္ သူက ေရြးခ်ယ္ ရယူထားခဲ့ျခင္းမဟုတ္ဘဲ အလိုလိုရရွိခဲ့ေသာ စြမ္းအင္တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္။ ၎သည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေရးျခစ္ထားေသာ သာမန္ၾကက္ေျခခတ္တစ္ခုမွ် မဟုတ္ဘဲ စြမ္းအင္တစ္မ်ဳိး ကိန္းေအာင္းေနသည့္ ေမွာ္ဆန္ဆန္အမွတ္အသားတစ္ခုသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သူ ေကာင္းစြာ သိရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ထိုစြမ္းအင္သည္ သူကိုယ္တိုင္ ေရေရရာရာ မသိရသည့္ အရပ္တစ္ခ

“တပင္ေရႊထီး၏ အပ္စိုက္စမ္းသပ္မႈ”

“လက္သည္းၾကားတြင္ အပ္စိုက္၍ တူႏွင့္ရိုက္ကာ စမ္းသပ္၏။ ေနာက္မတြန္႔သူကိုသာ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္၏” ငယ္စဥ္ဘ၀က ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ဒီလို သင္ၾကားခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ဒါကို ျမန္မာ့ရာဇ၀င္သူရဲေကာင္း ဘုရင့္ေနာင္...လို႔ ကာလအေတာ္ၾကာကထဲက ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္မွားေနခဲ့မိပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ေ၀ဖန္မယ္လုပ္ေတာ့ မေသခ်ာတာနဲ႔ ေမးစမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း အေျဖမွန္မရခဲ့ဘူး။ ျမန္မာ၀ီကီကိုလည္း ေမ့ေနခဲ့တယ္။ အမွန္က ဒီလိုစမ္းသပ္တဲ့ ျမန္မာဘုရင္ဟာ “တပင္ေရႊထီး” ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကို ျမန္မာ၀ီကီမွ တစ္ဆင့္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ နန္းတက္ျပီး ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္အၾကာ၊ အသက္ ၁၇ ႏွစ္အရြယ္ေရာက္လွ်င္ တပင္ေရႊထီးမွာ နားထြင္းျခင္း၊ေသွ်ာင္ထံုးျခင္း အမႈတို႕ကို ျပဳခ်ိန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ထိုသို႕ေသာအခ်ိန္တြင္ တပင္ေရႊထီးမွာ ထူးဆန္းေသာ အၾကံတို႕ျဖစ္လာသည္။ အျခားမဟုတ္၊ ရန္သူဟံသာဝတီ မင္း သုရွင္တကာရြတ္ပိ၏ ပိုင္နတ္ေနျပည္ေတာ္အနီးတြင္ရွိသည့္ ေရႊေမာေဓာ ဘုရားရင္ျပင္တြင္ ထိုနားထြင္းျခင္း၊ ေသွ်ာင္ထံုးျခင္း တို႕ကို ျပဳလုပ္လိုျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာမွဴးမတ္တို႕က အလြန္ရန္မ်ားလွသည္ေၾကာင့္ မလိုအပ္ပဲ မစြန္႕စားရန္ ေလွ်ာက္တင္ေသာ္လည္း၊ ေယာက္ဖေတာ္ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာက ဆႏၵရွိလွ်င္ သြ

အ႐ူးေရာဂါႏွင့္ မ႐ူးတ႐ူးျပႆနာ

အဂၤလိပ္စကားတြင္ “ရူး” သည့္အေၾကာင္း ရည္ညႊန္းလိုသည့္အခါ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ႏွစ္ခါျပန္ မစဥ္းစားဘဲ ပါးစပ္သင့္ရာ အလြယ္တကူ ေျပာဆိုသံုးႏႈန္းတတ္သည့္ စကားလံုး ႏွစ္လံုးရွိပါသည္။ Psychotic ႏွင့္ Neurotic တို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ျမန္မာစကားတြင္မူ ႐ူးသည္၊ စိတ္မႏွံ႔ျဖစ္သည္၊ က်ပ္မျပည့္ျဖစ္သည္၊ ေဂါက္သည္ မွအစ အခုေနာက္ပိုင္းတြင္ လူငယ္ အသံုးအျဖစ္ ဆိုက္ကို၀င္သည္ ဟုပါ ကျပားအသံုးအႏႈန္းမ်ား က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သံုးစြဲလာၾကသည္။ Psychotic ကို “အျပင္းစား စိတ္ေရာဂါ”၊ Neurosis ကို “အႏုစား စိတ္ေရာဂါ” ဟု ေက်ာင္းတုန္းက အလြယ္ မွတ္ခဲ့ရဖူးသည္။ “ကုမရသည့္ အရူး“ ႏွင့္ “ကု၍ရသည့္ အရူး” ဟုလည္း မွတ္သားဖူးသည္။ စိတ္ပညာအရ “အရူးေရာဂါ” Psychosis ႏွင့္ “မရူးတရူး ျပႆနာ” Neurosis  တို႔၏ ကြဲျပားပံုကို ေလ့လာၾကည့္ပါမည္။ Psychosis (အ႐ူးေရာဂါ) စိတ္ပညာရပ္ ေဘာင္အတြင္း အက်ံဳး၀င္သည့္ ေ၀ါဟာရတစ္ခုျဖစ္ေသာ Psychosis သည္ ပံုမွန္ လူမႈေရး လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ဆိုးဆိုးရြားရြား ျဖစ္လာေစသည့္ အရွိတရားႏွင့္ ဆက္သြယ္ခ်က္ ဆံုး႐ႈံးသြားေသာ စိတ္အေျခအေနကို ေခၚညႊန္းသည့္ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ေ၀ါဟာရတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ စကားလံုးကို Ernst Von Reuchtersleben   ဆိုသူက “ရူးသြပ္မႈ”