၁၉ လမ္း

ေညွာ္နဲ႔မ်ား
စီးကရက္မီးခိုးမ်ား
အဖံုးတြင္း ကံစမ္းမဲမ်ား။
တစ္ေနကုန္ အသည္းအသန္ရွင္သန္ခဲ့သမွ်
တစ္ေနကုန္ အျပင္းအထန္ ေသဆံုးခဲ့သမွ်။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕
အိတ္ေထာင္ထဲ ေငြစေၾကးစကေလးလည္း
ေခၽြးေတြစိုလို႔။
မွားမွန္းသိလ်က္ ေခါင္းညိတ္ခဲ့ရတာေတြ
မွန္မွန္းသိလ်က္ ျငင္းဆန္ခဲ့ရတာေတြ
ကိုယ့္အပူနဲ႔ကိုယ္
ကိုယ္ေတြ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူလို႔။
၀ကၤပါမွာ
သံသရာလည္ၾက
ဆံပင္ရွည္ထားသလို
စိတ္ရွည္ရွည္ထားႏိုင္ရင္လည္းေကာင္းမယ္။
ေရခဲတံုးေလးမ်ားလို
အရည္ေပ်ာ္၊ ေပ်ာ္၀င္သြားႏုိင္ရင္လည္း ေကာင္းမယ္။
ဘယ္လိုေျပာမလဲ
ဘာမွမေျပာတာဘဲ ေကာင္းမယ္။ ။
ၾကည္ေဇာ္ေအး

ကဗ်ာဆရာေတြဟာ အသက္ရွင္ျခင္းရဲ႕ နာက်င္မႈေတြကို စာေပထဲမွာမဟတ္ုဘဲ ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားေတြထဲမွာ ေတြ႕ရတယ္။ ၁၉ လမ္းဟာ အက္(ရွ္)ဘယ္ရီ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထက္ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ အသည္းႏွလံုးိကု ပိုထိခိုက္ေစတယ္။ ၁၉လမ္း ကဗ်ာဟာ `ၿမိဳ႕ျပလူသားေတြရဲ႕ ေအာက္တန္းက်တဲ့ ရွင္သန္မႈ´ နဲ႔ စထားတယ္။ (ေညွာ္နဲ႔မ်ား၊ စီးကရက္မီးခိုးမ်ား၊ အဖံုးတြင္းကံစမ္းမဲမ်ား)။ ကဗ်ာဆံုးမွာေတာ့ ေရခဲတံုးေလး အရည္ေပ်ာ္သြားသလိုမ်ဳိး ကဗ်ာဆရာရဲ႕အသံ တိမ္၀င္သြားတာကို ေတြ႕ရတယ္။

ဆရာေအာင္ခင္ျမင့္ရဲ႕ ၾကည္ေဇာ္ေအးကဗ်ာအေပၚ ရွင္းလင္းခ်က္ကို ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကိုလဲ ေရးခ်င္ေသးေပမယ့္ ခုေတာ့ေခါင္းကိုက္ေနလို႔ မေရးႏိုင္ေသးပါ..ဟဲဟဲ....။