၀တၳဳ၏ ဇာတ္သိမ္းခန္းေရာက္ေလၿပီ။ နံရံတြင္ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ခ်က္ေကာ့၏ ေသနတ္က ကၽြန္ေတာ့္ကို သတိေပးသည့္သေဘာမ်ဳိးျဖင့္ ခပ္ထန္ထန္လွမ္းၾကည့္သည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ဇာတ္ေကာင္ေလးမ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို အသနားခံေနသည့္ႏွယ္ ထင္ျမင္မိ၏။ ကၽြန္ေတာ္ မည္သို႔ေသာ ရက္စက္မႈမ်ဳိးျဖင့္ သူတို႔ထဲမွတစ္ေယာက္ေယာက္၏ ကိုယ္ခႏၶာအတြင္းသို႔ က်ည္ဖူး၀င္ေရာက္သြားေအာင္ လုပ္ရပါမည္လဲ၊ သို႔မဟုတ္ လုပ္ရက္ပါမည္လဲ။ သူတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ဖန္တီးခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္ အသက္သြင္းခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ အခု သူတို႔ထဲမွ တစ္ေယာက္၏ ဇီ၀ိန္ကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ႏႈတ္ယူရေပေတာ့မည္၊ သို႔မဟုတ္ ႏႈတ္ယူရန္ တာ၀န္ရွိသည္၊ သို႔မဟုတ္ တာ၀န္ေပးျခင္းခံထားရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ ေရြးစရာလမ္းမရွိပါ။ ခ်က္ေကာ့၏ေသနတ္က စိတ္မရွည္ေတာ့သည့္ဟန္မ်ဳိးျဖင့္ မ်က္ႏွာထား ပိုမိုတင္းမာလာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ ေတြေ၀ပိုင္ခြင့္မရွိေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္၏တာ၀န္ကို ကၽြန္ေတာ္ပင္ ယူရပါေတာ့မည္။ အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါသည္။ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ရသည့္အေၾကာင္းရင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို သတိတရ ရွိေနေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို သတိမရၾကရန္ ႀကိဳးစားေပးပါ။ ႀကိဳးစားရန္ဆႏၵမရွိ၍ သတိရေနခဲ့လွ်င္လည္း အေၾကာင္းမဟုတ္ပါ။ အခ်ိန္တန္လွ်င္ ေမ့ေပ်ာက္သြားၾကမည္သာျဖစ္ပါသည္။ ခ်က္ေကာ့၏ေသနတ္တြင္ တခ်ဳိ႕ေသာ စိတ္ကူးယဥ္၀တၳဳမ်ားထဲမွ အျဖစ္ကဲ့သို႔ က်ည္ဆန္မထြက္ရန္၊ သို႔မဟုတ္ က်ည္ဆန္ကုန္ေနရန္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခမရွိပါ။ ေန၀င္ခ်ိန္တိုင္းသည္ ယုတၱိမဆန္စြာ လွပေနခဲ့ပါသည္။
ထို၀တၳဳသည္ အဆံုးမသတ္ခဲ့ပါ။ အဆံုးသတ္ခါနီးဆဲဆဲ စာေရးဆရာ ေသဆံုးသြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဆိုပါ၀ထၳဳအတြင္းမွဇာတ္ေကာင္မ်ားသည္ မိမိတို႔ဆႏၵအေလွ်ာက္ ျပဳမူလႈပ္ရွားႏိုင္ၾက ေပေတာ့မည္။ ထိုအတြက္ ၀မ္းသာခ်င္သည္ဆိုလွ်င္ ၀မ္းသာႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ မိမိတို႔၏ဇာတ္သိမ္းကို မိမိတို႔ဘာသာ ဖန္တီးႏိုင္ခြင့္ ရွိေကာင္းရွိလာပါလိမ့္မည္၊ သို႔မဟုတ္ မိမိကံၾကမၼာ မိမိပိုင္စိုးႏိုင္လာပါလိမ့္မည္။ ထို႔အတူ တစ္ခ်ိန္ထဲတြင္ ၎တို႔သည္ က်ိန္စာသင့္ခဲ့ၾကေလၿပီ။ လြတ္ေျမာက္ျခင္းသည္ က်ိန္စာတစ္မ်ဳိးသာျဖစ္ေၾကာင္း အဆံုးစြန္ဇာတ္သိမ္းပိုင္းမေရာက္ခင္အတြင္း ၎တို႔ နားလည္ေကာင္း နားလည္လာပါလိမ့္မည္။ ထိုအခါ ေသဆံုးသြားေသာ စာေရးဆရာကို ၎တို႔ တမ္းတမိပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ စာေရးဆရာကို ၎တို႔ျပန္လည္ေတြ႕ရွိရေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။ စာေရးဆရာသည္ ေသဆံုးခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ထိုစာေရးဆရာမွာ “ဟဲမင္းေ၀း” မဟုတ္ခဲ့ပါ။
◄ ေတဇာ ► စက္တင္ဘာ (၁၀) ၂၀၀၉
ထို၀တၳဳသည္ အဆံုးမသတ္ခဲ့ပါ။ အဆံုးသတ္ခါနီးဆဲဆဲ စာေရးဆရာ ေသဆံုးသြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဆိုပါ၀ထၳဳအတြင္းမွဇာတ္ေကာင္မ်ားသည္ မိမိတို႔ဆႏၵအေလွ်ာက္ ျပဳမူလႈပ္ရွားႏိုင္ၾက ေပေတာ့မည္။ ထိုအတြက္ ၀မ္းသာခ်င္သည္ဆိုလွ်င္ ၀မ္းသာႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ မိမိတို႔၏ဇာတ္သိမ္းကို မိမိတို႔ဘာသာ ဖန္တီးႏိုင္ခြင့္ ရွိေကာင္းရွိလာပါလိမ့္မည္၊ သို႔မဟုတ္ မိမိကံၾကမၼာ မိမိပိုင္စိုးႏိုင္လာပါလိမ့္မည္။ ထို႔အတူ တစ္ခ်ိန္ထဲတြင္ ၎တို႔သည္ က်ိန္စာသင့္ခဲ့ၾကေလၿပီ။ လြတ္ေျမာက္ျခင္းသည္ က်ိန္စာတစ္မ်ဳိးသာျဖစ္ေၾကာင္း အဆံုးစြန္ဇာတ္သိမ္းပိုင္းမေရာက္ခင္အတြင္း ၎တို႔ နားလည္ေကာင္း နားလည္လာပါလိမ့္မည္။ ထိုအခါ ေသဆံုးသြားေသာ စာေရးဆရာကို ၎တို႔ တမ္းတမိပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ စာေရးဆရာကို ၎တို႔ျပန္လည္ေတြ႕ရွိရေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။ စာေရးဆရာသည္ ေသဆံုးခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ထိုစာေရးဆရာမွာ “ဟဲမင္းေ၀း” မဟုတ္ခဲ့ပါ။
◄ ေတဇာ ► စက္တင္ဘာ (၁၀) ၂၀၀၉
Comments
Post a Comment