“ေသဟဲ့နႏၵိယ...”

ျမန္မာစကားပံုမ်ား၊ စာစကားမ်ားမွာ ေနာက္ခံပံုျပင္ေလးေတြ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ “အားနာရင္ခါးပါတယ္” ဆိုတဲ့ စကားရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းပံုျပင္ကို ေဖာ္ျပေပးဖူးပါတယ္။ ခုတစ္ခါ “ေသဟဲ့နႏၵိယ” ဆိုတဲ့ စကားရဲ႕ ေနာက္ခံပံုျပင္ကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ရင္းက သိခဲ့ရျခင္းပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒီစကားဟာ ကိုယ့္နဖူးကိုယ္ရိုက္ၿပီး ေျပာရမယ့္စကားပါ။ ဒီေတာ့ နႏၵိယဆိုတဲ့ ရဟန္းေတာ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ကိုရင္ေလးတစ္ပါးပါးက ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေက်နပ္လို႔ ေရရြတ္ခဲ့တဲ့စကားလား ထင္မွတ္မွားစရာပါ။ အျဖစ္မွန္က အဲဒီ နႏၵိယဟာ အလြန္ေဆာ္ၾကည္ပါသတဲ့။ “ရုပ္ရွိေရလွ်ံ”၊ “ဟန္းဆန္းယန္းမန္း” (Handsome Young Man) ေလးေပါ့။ ဘယ္ေလာက္ထိ ၾကည္သလဲဆိုရင္ လူ႔ျပည္တင္မကဘူး နတ္ျပည္က နတ္သမီးေတြကေတာင္ သူ႔ကို ႀကိတ္ခိုက္ေနၾကတယ္ဆိုပဲ...။ အဲဒီေလာက္ ရုပ္ေျဖာင့္တဲ့နႏၵိယဟာ ျမတ္စြာဘုရားအတြက္ ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခဲ့ပါသတဲ့။ ဒီေတာ့ ေသရင္နတ္ျပည္တက္ရမယ့္ လက္မွတ္ရထားသူေပါ့။ နတ္သမီးေတြကလဲ နႏၵိယနဲ႔ အျမန္ဆံုးႏွစ္ပါးသြားခ်င္လွၿပီ။ နႏၵိယကလည္း ေက်ာင္းေဆာက္လွဴထားတဲ့ ဒါနကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ သက္ရွည္က်န္းမာၿပီး မေသႏိုင္ေသး။ နတ္သမီးေတြက နတ္ျပည္ကေန ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ေနၾကတယ္။ ၾကာေတာ့ အသံထြက္ေအာင္ေတာင္ ႏႈတ္ကထြက္ၿပီး ဆုေတာင္းၾကတယ္တဲ့။ “ေသဟဲ့နႏၵိယ၊ ေသဟဲ့နႏၵိယ...” ေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ နတ္သမီးေတြပဲေနာ္။ ဒီေလာက္ နတ္သားရွားလားဟယ္... ေနာ့...။ What if? ပံုစံနဲ႔ ေတြးၾကည့္ရရင္ ကၽြန္ေတာ္သာအဲဒီအခ်ိန္က နတ္သားတစ္ပါးပါးသာဆိုရင္ေတာ့ ေသဟဲ့နႏၵိယဆိုတဲ့ နတ္သမီးေတြအကုန္ နတ္ျပည္က ကန္ခ်မယ္။ ငရဲထိ ဂၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံုက်သြားေအာင္။ ငါတစ္ပါးလံုးရွိေနရဲ႕သားနဲ႔ လူ႔ျပည္ကအေကာင္ကို တ,ဦး ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ လူ႔ျပည္တုန္းက မ်က္ခြက္ႀကီးနဲ႔ပဲ နတ္ျပည္မွာ နတ္ရုပ္ထြက္မယ္လို႔ ဘယ္သူက အာမခံထားလို႔တုန္း.. ဟုတ္ဖူးလား...။ ဒါက စိတ္ကူးထဲကအေတြးပါ... တကယ့္လက္ေတြ႕ေတာ့ နတ္ျပည္ဘယ္ဆီေနလဲ မသိပါဘူး။ အဲဒီနႏၵိယေက်ာင္းဟာ ဗုဒၶဂယာမွာ ရွိတယ္။ အိႏၵိယေရာက္မွ ခရီးလည္း တစ္ေခါက္မွ မထြက္ျဖစ္ေသး။ ခရီးမေျပာနဲ႔ အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ေတာင္ သိပ္မထြက္ေတာ့ ဗုဒၶဂယာလည္း မေရာက္ဖူးေသး...။ ဒီဇင္ဘာလေလာက္ေတာ့ ေရာက္ေကာင္းပါရဲ႕...။ ဒီမွာေနတုန္း အခိုက္အတန္႔ေလး ေလွ်ာက္ၾကည့္ရေအာင္...။ နႏၵိယအေၾကာင္းကေတာ့ ဒါပါပဲ။ ေသေတာ့ နတ္ျပည္ပဲ ျပံဳးၿဖီးၿဖီးတက္သြားလား၊ အ၀ီစိပဲ ဂၽြမ္းထုိးေမွာက္ခံုဆင္းသြားလားေတာ့ မသိဘူး...။ ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္ေတြထဲမွာေတာ့ ပါခ်င္ပါမွာေပါ့…။

နတ္ျပည္မွာ နတ္သားနတ္သမီးဦးေရ အလြန္ကြာျခားေနတာ သိၾကားမင္းႀကီး လက္ပိုက္ၾကည့္ေနသလား မေျပာတတ္ဘူး။ နတ္ေရးနတ္ရာျပႆနာေတြကို ေကာင္းေကာင္းကိုင္တြယ္ႏိုင္ပံုမရဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ မိန္းကေလးေတြပဲ နတ္ျပည္ေရာက္ၿပီး၊ ေယာက္်ားေလးေတြက အကုသိုလ္မ်ားေနၾကလို႔ နတ္ျပည္မေရာက္ၾကတာလား။ မိန္းကေလး ေသလို႔ နတ္ျပည္ေရာက္ရင္ နတ္သမီးပဲျဖစ္ၿပီး၊ ေယာက္်ားေလးဆိုရင္ နတ္သားျဖစ္မယ္လို႔ တစ္ထစ္ခ် ယူဆလို႔ရပါ့မလား။ အကယ္၍ နတ္ျပည္ေရာက္တာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာတစ္ခုဆိုရင္ နတ္သမီးေတြအတြက္က်ေတာ့ မမွ်တသလိုျဖစ္မေနဘူးလား။ နတ္သားတစ္ပါးထဲကို ငါးရာေလာက္၀ိုင္းလုေနရမွာေလ...။ ဒါေတြက ငယ္စဥ္ကေတြးမိခဲ့တဲ့ ဗေရာက္ဗရက္ အေတြးေလးေတြပါ။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီကိစၥကို တခုတ္တရေမးခြန္းထုတ္ေလာက္ေအာင္ေတာင္ စိတ္မပါေတာ့ဘူး...။ အင္း.. (၃၁) ဘံုဆိုေတာ့လဲ.. (၃၁) ဘံု လိုက္တာေပါ့...။ ဘာေျပာေနရဦးမွာလဲ...။ “ေသဟဲ့နႏၵိယ...! ... ဘာေတြေလွ်ာက္ေရးေနမိပါလိမ့္ ... ”

◄ ေတဇာ ► စက္တင္ဘာ (၁၉) ၂၀၀၉