ခဏခဏ ခဏခဏ ေမ့ထား... ေသျခင္းေသျခင္း ေသျခင္းေသျခင္းရဲ႕ တရား... ♪ ~The Ants~ဤစာသားမွာ The Ants အဖြဲ႕၏ “သတိ” သီခ်င္းမွ ျဖစ္ေၾကာင္း လူငယ္တိုင္း သိၾကပါသည္။ အမ်ားစု ႏွစ္သက္ၾကသည့္ သီခ်င္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ထူးျခားသည့္တစ္ခ်က္က ဤသီခ်င္းကို ခဏခဏ နားမေထာင္ ျဖစ္သလို နားေထာင္ျဖစ္လိုက္သည့္ အခ်ိန္က်မွသာ “ေသျခင္း” အေၾကာင္း ႐ုတ္တရက္ သတိရမိသြားတတ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သီခ်င္းစာသားတြင္ စြပ္စြဲထားသလို ေသျခင္းတရားကို ခဏခဏေမ့ထားသည္ဟုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယူဆမိပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ ေသျခင္းတရားကို သတိမရျခင္း၊ တစ္နည္း “သတိရဖို႔ သတိမရျခင္း” သာ ျဖစ္ပါသည္။ ေသျခင္းတရားကို ေမ့ထားျခင္းမဟုတ္ပါ။
တကယ္ေတာ့ ေမ့ထားသည္ ဟူသည့္စကားရပ္တြင္ အားထုတ္ရျခင္းသေဘာ ပါ၀င္ေနသည္။ တမင္သက္သက္ ေမ့ေဖ်ာက္ထားရျခင္းမ်ဳိး ျဖစ္ပါသည္။ ရွင္းရွင္းဆိုရလွ်င္ ေသမွာေၾကာက္လို႔ ေမ့ထားျခင္းမ်ဳိးျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ဤသို႔ ေမ့ထားျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ပါ။ ဘာသိဘာသာ ေသျခင္းတရားကို သတိမရျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသို႔ သတိမရျခင္းအတြက္ ျပႆနာမရွိဟုလည္း ထင္သည္။ ေသဖို႔အေရး ေတြးပူေနရျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ဆံုးလိုစိတ္ မရွိသလို၊ က်န္းမာေနျခင္းအေၾကာင္းလည္း တခုတ္တရ ဂုဏ္ယူမိျခင္းမ်ဳိးမရွိပါ။
အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရပါလွ်င္ “ေသျခင္းတရား” သည္ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ႀကိဳက္ ေခါင္းစဥ္ (Topic) တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ မည္သည့္ပေယာဂေၾကာင့္မွ် မဟုတ္ဘဲ ေသျခင္းတရားအေပၚ စိတ္၀င္စားေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ အသုဘတစ္ခု လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ၿပီးေနာက္ ဂေယာင္ကတမ္း ျဗဳန္းခနဲေတြးမိၿပီး ရက္လည္မုန္႔ဟင္းခါး စားရခ်ိန္တြင္ ေမ့ေပ်ာက္သြားတတ္သည့္ အတုအေယာင္ သံေ၀ဂမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ စိတ္ထဲတြင္ စြဲစြဲထင္ထင္ ရွိေနခဲ့မိသည့္ ၀င္စားမႈတစ္ရပ္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ေမြးဖြားလာရျခင္းအေၾကာင္းသည္ စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းသလို ေသျခင္းတရားသည္လည္း စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းပါသည္။ မနက္ျဖန္မ်ား၏ အဆံုးသတ္တစ္ေနရာတြင္ အနက္အဓိပၸာယ္ တစ္စံုတစ္ရာရွိေနသေလာ ဆိုသည့္ေမးခြန္းမွာ မည္သည့္ပညာရွိမွ် ေျဖဆိုႏိုင္ျခင္းမရွိေသးသည့္ ပုစၧာတစ္ရပ္သာ ျဖစ္သည္။ ပံုစံက် အေျဖမွန္မ်ား ေပါမ်ားလြန္းလွေသာ္လည္း ဤသည္တို႔မွာ သက္ေသျပႏိုင္ျခင္းမရွိသလို ယံုၾကည္ဖို႔ရန္လည္း ေပးဆပ္ရသည့္တန္ဖိုးက ႀကီးလြန္းလွသည္။ အကယ္၍ ထိုပုစၧာ၏ ရွိၿပီးသားအေျဖမွန္တစ္ခုခုကို ယံုၾကည္လိုက္မည္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ရိုးသားမႈ (သို႔မဟုတ္) ဆင္ျခင္တံုတရားကို တန္ဖိုးအျဖစ္ ေပးအပ္ရ ေပေတာ့မည္။ ႏွစ္ခုစလံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္ေပးဆပ္ႏိုင္ျခင္းမရွိေသာ တန္ဖိုးမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ စာမရသည့္ေက်ာင္းသားပမာ ခပ္ကုပ္ကုပ္သာ ရွင္သန္ေနထိုင္ ရေပေတာ့မည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္က ႀကိမ္လံုးကို ေၾကာက္တတ္သည့္ ေက်ာင္းသားလည္း မဟုတ္ခဲ့ပါ။
တကယ္ေတာ့ အသက္ရွင္သန္ေနသူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ေျပာသည့္ “ေသျခင္းတရား” အေၾကာင္းသည္ ယုတၱိယုတၱာရွိႏိုင္ေသာ္လည္း ေသျခင္းတရားဆန္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ေျပာျပေသာ အလင္း၏ဂုဏ္သတၱိသ႑ာန္သာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။ မရဏာႏုႆတိကို ပြားမ်ားျခင္းအားျဖင့္ သက္ရွိထင္ရွားအခ်ိန္တြင္ အက်ဳိးေက်းဇူးတစ္စံုတစ္ရာ ရေကာင္းရႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ေသျခင္းတရား၏ အျခားမဲ့၌ အက်ဳိးေက်းဇူးတစ္ခုခု ရွိလိမ့္မည္ဟုေတာ့ မယူဆေကာင္းပါ။ ေသျခင္းတရားအေၾကာင္း ရွင္သန္ျခင္းအတြင္းမွ သက္ေသျပခ်က္မ်ားအား ေသျခင္းတရားသည္ ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာေနလိမ့္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားေနမိသည့္ ေသျခင္းတရားကို တိတ္တခိုးသာ စြဲလန္းေနမိရသည္။ မည္သူ႔ကိုမွ် ဖြင့္ေျပာရဲသည့္သတၱိ မရွိခဲ့။ ပမာအားျဖင့္ ေရႊမင္းသမီးကို အတြင္းႀကိတ္ခ်စ္ေနသည့္ အညတရ လူငယ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ တူပါသည္။ ေလွာင္ေျပာင္မႈမ်ားကို ရွက္ရြံ႕သည့္အတြက္ မ်ဳိသိပ္ထားရသည္။ သို႔ေသာ္ မ်ဳိသိပ္ထားေလ အစြဲအလန္းႀကီးေလ ျဖစ္တတ္သည့္သဘာ၀အရ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေသျခင္းတရားကို အရူးအမူး စြဲလန္းေနခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ၎အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ဖြင့္ေျပာျဖစ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္က ခဏခဏ ေမ့ေနသည့္ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ပင္ ခဏခဏ သတိရေနမိသူသာ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း အလ်င္းကင္းမဲ့ေသာ “စိတ္၀င္စားမႈသက္သက္” မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ ဤေနရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေသျခင္းတရားအား ေၾကာက္ရြံ႕သည္ဟု အထင္ခံရျခင္းအေပၚ ကေလးဆန္လွစြာ ရြံရွာမုန္းတီးမိေၾကာင္း ၀န္ခံလုိပါသည္။ ငယ္စဥ္ဘ၀ သူရဲေကာင္း၀ါဒ ၀တၳဳမ်ား၏ ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွ မထြက္ႏိုင္ခဲ့သလား ကၽြန္ေတာ္ ေ၀ခြဲမရပါ။ ဤသို႔လည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မာနႀကီးၿပီးရက္စက္လွသည့္ ေရႊမင္းသမီးကို စိုးရြံ႕စိတ္ရွိေသာ္လည္း ခ်စ္ေမတၱာက အႏိုင္ယူလႊမ္းမိုးထားသည့္ အညတရတစ္ဦးပမာ ေသျခင္းတရားအေပၚ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ကို စိတ္၀င္စားမႈက လႊမ္းမိုးထားသည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေသျခင္းတရားအေၾကာင္းေျပာဖို႔ ဆြံ႕အေနခဲ့ရေလသည္။
မရဏာႏုႆတိႏွင့္ အသုဘကမၼဌာန္းတို႔သည္ ရွင္သန္ေနခ်ိန္တြင္ တစ္စံုတစ္ရာ အက်ဳိးရွိေကာင္း ရွိႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေသျခင္းတရား၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ၎တို႔သည္ အသံုးမ၀င္ေတာ့ပါ။ အေမွာင္အတိခ်ထားေသာ အဆိုပါရပ္၀န္း၏ အနက္အဓိပၸာယ္တစ္ခုခုကို စဥ္းစားေတြးေတာျခင္းသည္ စင္စစ္ မိုက္မဲလွေပသည္။ တကယ္ေတာ့ လူသားမ်ားသည္ အနာဂတ္ကို မျဖစ္မေန အလိုရွိၾကရသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ရွင္သန္ၾကရသည္။ အေမွာင္ရပ္၀န္း၏ အဓိပၸာယ္ကို အသာထား၍ အေမွာင္ရပ္၀န္းကိုယ္တိုင္သည္ပင္ ရွိမရွိ ေတြးေတာႏိုင္စြမ္းသည္ လူ႔ဦးေႏွာက္၏ အကန္႔မ်ားအတြင္း လစ္လပ္ေနခဲ့သည္။ ဤသို႔လည္း ျဖစ္သင့္ပါသည္။ ေသျခင္းတရားသည္ ကၽြန္ေတာ့္၏ အနာဂတ္ျဖစ္သည့္အတြက္ ေသျခင္းတရား၏ အဓိပၸာယ္ကို ကေလးဆန္ဆန္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားေနမိျခင္းသည္ မႏုႆသဘာ၀တစ္ရပ္သာ ျဖစ္ေပသည္။ ထို အနာဂတ္ရပ္၀န္းအတြင္း ကၽြန္ေတာ္ “တည္ရွိ” ေနလိမ့္ဦးမည္ဟု မသိစိတ္က သတ္မွတ္ျပဌာန္းထားၿပီး ေတြးေနမိျခင္းသာျဖစ္သည္။ Wishful Thinking ျဖင့္ စဥ္းစားေတြးေခၚျခင္းသည္ အမွန္တရားမွ ေသြဖည္ေနႏိုင္ေသာ္လည္း လူသားဆန္လွပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားသည့္အတြက္ ခြင့္လႊတ္ေစလိုပါသည္။
တကယ္ေတာ့ အညတရတစ္ဦး၏ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ထဲမွ ေရႊမင္းသမီးမွာ ေသဆံုးခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနႏိုင္ေပသည္။
◄ ေတဇာ ► ႏို၀င္ဘာ (၂၀) ၂၀၀၉
Comments
Post a Comment