Skip to main content

“သစၥာေဖာက္မႈ” (Betray)

“သစၥာေဖာက္မႈ” (Betray)


ေလာကႀကီးက သိပ္မနိပ္လွဘူး။ ဒီလိုေျပာလို႔ ေလာကႀကီးေတြဘာေတြနဲ႔ ခ်ီေျပာရေအာင္ ေလာဘႀကီးလွခ်ည္လား အျပစ္တင္ မေစာနဲ႔ဦး...။ ေလာကႀကီးနဲ႔အဆင္မေျပလို႔ အသာလစ္ထြက္ၿပီး Facebook မွာ မာဖီးယား ကစားျပန္ေတာ့ ေနာက္ေက်ာဓားနဲ႔ထိုးတာ (Betray) ခံရျပန္ေရာ...။ သစၥာေဖာက္ခံရတယ္ပဲ ေျပာပါေတာ့။ ထိုးခ်င္းထိုး ရင္ဘတ္ကို ထိုးသင့္တယ္လို႔ေတာ့ ထင္တာပဲ။ ဒါဆိုရင္ ျဖဲေျခာက္သင့္တယ္ထင္ရင္ ျဖဲေျခာက္...၊ မႏိုင္ဘူးထင္ရင္... လစ္တန္သည္လစ္ ဒါမ်ဳိးေတြ လုပ္လို႔ရေသးတာေပါ့...။ ခုေတာ့ ယမမင္းႀကီး ဘြားခနဲျမင္မွပဲ ...ေအာ္ ... ငါေသသြားပါ ေပါ့လားသိရတဲ့ဘ၀။ ခင္မင္သူေတြ ခ်စ္ခင္သူေတြက ဒါမ်ဳိးသစၥာေဖာက္တာခံရေတာ့လဲ နာက်ည္းေပမေပါ့...။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္တိုင္က်ေတာ့လည္း သိပ္ၿပီးသစၥာရွိလွတဲ့ေကာင္ေတာ့ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ သစၥာေလးပါးမွာ ေရွ႕ႏွစ္ပါးကိုေၾကညက္သေလာက္ အေရးႀကီးတဲ့ ေနာက္ႏွစ္ပါးကို ဆိုက္ေရာက္ဖို႔ လမ္းေပါက္ ပိတ္ေနတဲ့ေကာင္...။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ နာက်ည္းေပမဲ့လည္း “ငါ့ သစၥာေဖာက္လို႔နာက်ည္းရေအာင္ ဘယ္သူမွလည္း ငါ့ကို သစၥာရွိပါ့မယ္.. ကတိခံခဲ့တာမဟုတ္၊ ဓားနဲ႔ထိုးရင္ ရင္ဘတ္ပဲေရြးထိုးပါ့မယ္လို႔ ၾကင္ၾကင္နာနာ ေျပာခဲ့ဖူးတာလည္းမဟုတ္.....” ဒါမ်ဳိးေတြ ျပန္ေတြးမိေတာ့လည္း နာက်ည္းရတာ သိပ္အရသာမေတြ႕ေတာ့ဘူး။ နာက်ည္းတဲ့ခံစားခ်က္ကို အျပည္အ၀ခံစားခြင့္မရတာဟာ နာက်ည္းစရာ ျပန္ျဖစ္လာျပန္ေရာ...။

Betray အေၾကာင္းေရးထားတဲ့ ၀တၳဳေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဖတ္ဖူးေပမဲ့ ခံရတဲ့လူေတြ (Victim) ဘက္က တစ္ခါမွ ဂရုဏာရသ မခံစားေပးဖူးခဲ့ဘူး။ ေဖာက္တဲ့လူကေတာ့ ေဖာက္မွာပဲ၊ ေကာက္တဲ့လူကေတာ့ ေကာက္မွာပဲ...။ အဲ.. အေရးႀကီးတာက ကိုယ္အဲဒီလိုလူစားေတြထဲမပါဖို႔လည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး...။ ေကာက္ေကာက္, ေျဖာင့္ေျဖာင့္ သူ႔အလွနဲ႔သူေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းတာပဲလို႔ လမ္းမေပၚက ေကာင္မေလးေတြဆံပင္ကိုၾကည့္ၿပီး ဆီဆီဆိုင္ဆိုင္ ေတြးမိလိုက္ေသးတယ္။ ကဲ... ဒီေတာ့မွ ဘ၀ေနနည္းနိႆွ်ရည္းစာအုပ္ကို မာမီ့၀မ္းတြင္းမွာထဲက ဖတ္လာခဲ့ သင့္မွန္း သိရေတာ့တယ္။ ကဗ်ာဆရာေလးတစ္ေယာက္ေျပာဖူးတဲ့ “အလုိဆႏၵေတြ ယဥ္ေက်ာပိတ္ဆို႔မႈ ျဖစ္တယ္” ဆိုတာကို ေတြးၾကည့္မိတယ္။ မက္ထရိုေပၚလတန္ဘ၀ေတြဟာလည္း အျမဲတမ္း ဘ၀ေက်ာ ပိတ္ဆို႔ေနတာပဲ မဟုတ္လား။ အဲကြန္းဘတ္စ္လိုဘ၀၊ ခ်က္ပလက္လိုဘ၀၊ ေလးဘီးကားလုိဘ၀၊ ပရာဒိုလိုဘ၀၊ လန္ခရူဆာလိုဘ၀၊ ေရစည္လွည္းလိုဘ၀၊ ကုလားမေျခေထာက္လိုဘ၀၊ စက္ဘီးလိုဘ၀၊ ခံုဖိနပ္လိုဘ၀၊ မာစတာဂ်စ္လိုဘ၀....... ဒီလိုဘ၀ေတြ လမ္းမေပၚမွာျပည့္ေနေလေတာ့ ဘ၀ေက်ာပိတ္ၿပီေပါ့။ ဒီေတာ့ သူ႔ထက္ငါ ပန္းတိုင္ေရာက္ေရး Betray လုပ္ဖို႔လိုလာၿပီ။ မီးနီပဲျဖတ္ခဲ့ျဖတ္ခဲ့၊ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ကိုပဲ ခါးလယ္ကတက္ႀကိတ္ခဲ့ တက္ႀကိတ္ခဲ့ ဟိုနားက Five Star ဟိုတယ္ ပါကင္မွာ ကိုယ့္ကား အရင္ထိုးႏိုင္ဖို႔ပဲ (ခံုဖိနပ္ေလးခ်ႏိုင္ဖို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္) အဓိကမဟုတ္လား။ ဘ၀မွာ သမာသမတ္ဒိုင္လည္း မရွိဘူး၊ သမာဓိခ်ိန္ခြင္လည္းမရွိဘူး။ ကဲ.. ဒီေတာ့ ေက်ာခ်င္းဆက္အမႊာဘ၀နဲ႔ မေမြးလာရတာကိုပဲ ႀကိတ္၀မ္းနည္း ရံုရွိေတာ့တယ္။ ေမာ္ဒန္ေဆးပညာ အားကိုးတဲ့လူေတြကေတာ့ မ်က္ႏွာမွာမ်က္လံုးႏွစ္လံုး ျဖစ္ေနလို႔ တစ္လံုးကိုေနာက္ေစ့ကိုေရႊ႕ဖို႔ ၾကံစည္ေနၾကတယ္ဆိုပဲ...။ တကယ္ေတာ့ လံုေလာက္တဲ့အရွိန္နဲ႔သာ ေရြ႕လ်ားေနတယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူေတြက ခင္ဗ်ားေနာက္ေက်ာကို ဓားနဲ႔ေျပးထိုးဖို႔ လိုက္မီႏိုင္ပါ့မလဲ။ တကယ္ေတာ့ ေနာက္ေက်ာဆိုတာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အားနည္းခ်က္လည္း မဟုတ္ပဲကိုး...။ အားနည္းခ်က္လို႔ ယူဆခဲ့ရင္လည္း နံရံကိုသာ ေက်ာနဲ႔ကပ္ၿပီး ရပ္ေနေပေတာ့ ဘယ္မွမသြားေတာ့နဲ႔။ အင္း... ေလွ်ာက္ေရးေနတာလည္း နည္းနည္းမ်ားသြားၿပီ...။ ကၽြန္ေတာ့္ ပါကင္ေလးအတြက္ ခရီးဆက္လိုက္ဦးမယ္ ....တာ့တာ....။

“အၾကင္သူ၏ခါးၾကားတြင္ စူးရွထက္ျမက္ေသာ ဓားေျမွာင္တစ္လက္ ရွိ, မရွိကိစၥသည္ သိပ္အေရးမႀကီးပါ။
ထိုသူ လိုက္မမီႏိုင္ေသာ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ေျပးလႊားေနရန္သာ သင္၏တာ၀န္ျဖစ္သည္”


◄ ေတဇာ ► စက္တင္ဘာ (၀၂)၊ ၂၀၀၉


.................................................................................................
..........................................................

အူေၾကာင္ေၾကာင္အေတြးမ်ားကို အားအားယားယားေလွ်ာက္ေရးထားျခင္းသာျဖစ္သည္။ အတည္ယူခ်င္ေသာ္ ယူပါ။ အေပ်ာ္ၾကံခ်င္ေသာ္ ၾကံပါ။ မဂၤလာေဆာင္ခ်င္ေသာ္ေဆာင္ပါ။ ကြာရွင္းခ်င္ေသာ္ လက္မေႏွးပါႏွင့္။ ထြက္ေျပးခ်င္ေသာ္ ထြက္ေျပးပါ။ ဖတ္ေပးခ်င္ေသာ္ ဖတ္ေပးပါ။ ျဖဲခ်င္ေသာ္ ျဖဲပါ။ ဆဲခ်င္ေသာ္ ဆဲပါ။ တံေတြးျဖင့္ေထြးခ်င္ေသာ္ ေထြးပါ။ စိတ္လိုက္မာန္ပါ ေထြးခဲ့မိေသာ္ သင္၏ ေမာ္နီတာကိုေဆးေၾကာရန္မွာ... သင္၏တာ၀န္သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။


.................................................................................................
..........................................................

Comments

  1. စာဖတ္သူNovember 14, 2009 at 7:35 AM

    ဖတ္ေပးခ်င္ေသာ္ ဖတ္ေပးပါ။ ...

    ျမန္မာစာ အဆန္းပဲ။ မွတ္ခ်င္ေသာ္ မွတ္ထားပါ မမွတ္လည္း မွတ္သြားပါတယ္။

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

ဂမၻီရၾကက္ေျခ

ဤကမၻာေျမကို ေနာက္သို႔လွည့္ခိုင္းၿပီး အရာရာအသစ္ကျပန္စခြင့္ရွိရင္ အရင္လိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ရွင္သန္အားေမြးလိုက္ခ်င္… ။ (ေက်ာ္ဟိန္း) အ၀တ္အထည္ ကိုယ္တစ္ခုဟူေသာ စကားမွ (ေသးေသးေကြးေကြး) ကိုယ္ခႏၶာတစ္ခုသာ အက်ဳံး၀င္ၿပီး အ၀တ္အစားမွ်ပင္ မကပ္ဘဲ ေမြးဖြားလာခဲ့ရၿပီးသည့္ေနာက္ မိမိ၏ ပိုင္ဆိုင္မႈစစ္စစ္တစ္ခုအျဖစ္ ဤကမၻာေျမႀကီးတြင္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ျပစရာဟူ၍ လက္သီးဆုပ္လိုက္သည့္အခါတိုင္း လက္ဖ၀ါးထဲတြင္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္မိေနေသာ ဂမၻီရၾကက္ေျခတစ္ခုသာ သူ႔ တြင္ရွိသည္။ လက္ဖ၀ါးျပင္တြင္ နက္႐ႈိင္းထင္ရွားစြာ ေနရာယူထားေသာ ၾကက္ေျခခတ္တစ္ခု။ လက္သီးဆုပ္လိုက္ခ်ိန္တိုင္း ထိုအရာအား ဆုပ္ကိုင္ေနမိေၾကာင္း သူ အစဥ္အျမဲ သတိျပဳေနခဲ့မိသည္။ ထိုအရာသည္ သူ၏ ပိုင္ဆိုင္မႈစစ္စစ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ သူ၏ ေမြးရာပါ ဥစၥာဓန ျဖစ္သည္။ စင္စစ္ သူက ေရြးခ်ယ္ ရယူထားခဲ့ျခင္းမဟုတ္ဘဲ အလိုလိုရရွိခဲ့ေသာ စြမ္းအင္တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္။ ၎သည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေရးျခစ္ထားေသာ သာမန္ၾကက္ေျခခတ္တစ္ခုမွ် မဟုတ္ဘဲ စြမ္းအင္တစ္မ်ဳိး ကိန္းေအာင္းေနသည့္ ေမွာ္ဆန္ဆန္အမွတ္အသားတစ္ခုသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သူ ေကာင္းစြာ သိရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ထိုစြမ္းအင္သည္ သူကိုယ္တိုင္ ေရေရရာရာ မသိရသည့္ အရပ္တစ္ခ

အ႐ူးေရာဂါႏွင့္ မ႐ူးတ႐ူးျပႆနာ

အဂၤလိပ္စကားတြင္ “ရူး” သည့္အေၾကာင္း ရည္ညႊန္းလိုသည့္အခါ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ႏွစ္ခါျပန္ မစဥ္းစားဘဲ ပါးစပ္သင့္ရာ အလြယ္တကူ ေျပာဆိုသံုးႏႈန္းတတ္သည့္ စကားလံုး ႏွစ္လံုးရွိပါသည္။ Psychotic ႏွင့္ Neurotic တို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ျမန္မာစကားတြင္မူ ႐ူးသည္၊ စိတ္မႏွံ႔ျဖစ္သည္၊ က်ပ္မျပည့္ျဖစ္သည္၊ ေဂါက္သည္ မွအစ အခုေနာက္ပိုင္းတြင္ လူငယ္ အသံုးအျဖစ္ ဆိုက္ကို၀င္သည္ ဟုပါ ကျပားအသံုးအႏႈန္းမ်ား က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သံုးစြဲလာၾကသည္။ Psychotic ကို “အျပင္းစား စိတ္ေရာဂါ”၊ Neurosis ကို “အႏုစား စိတ္ေရာဂါ” ဟု ေက်ာင္းတုန္းက အလြယ္ မွတ္ခဲ့ရဖူးသည္။ “ကုမရသည့္ အရူး“ ႏွင့္ “ကု၍ရသည့္ အရူး” ဟုလည္း မွတ္သားဖူးသည္။ စိတ္ပညာအရ “အရူးေရာဂါ” Psychosis ႏွင့္ “မရူးတရူး ျပႆနာ” Neurosis  တို႔၏ ကြဲျပားပံုကို ေလ့လာၾကည့္ပါမည္။ Psychosis (အ႐ူးေရာဂါ) စိတ္ပညာရပ္ ေဘာင္အတြင္း အက်ံဳး၀င္သည့္ ေ၀ါဟာရတစ္ခုျဖစ္ေသာ Psychosis သည္ ပံုမွန္ လူမႈေရး လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ဆိုးဆိုးရြားရြား ျဖစ္လာေစသည့္ အရွိတရားႏွင့္ ဆက္သြယ္ခ်က္ ဆံုး႐ႈံးသြားေသာ စိတ္အေျခအေနကို ေခၚညႊန္းသည့္ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ေ၀ါဟာရတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ စကားလံုးကို Ernst Von Reuchtersleben   ဆိုသူက “ရူးသြပ္မႈ”

ေခ်ာင္းကေလး (The Brook)

I come from haunts of coot and heron, I make a sudden sally And sparkle out among the fern, To bicker down a valley. By thirty hills I hurry down, Or slip between the ridges, By twenty thorpes, a little town, And half a hundred bridges. Till last by Philip’s farm I flow To join the brimming river, For men may come and men may go, But I go on for ever. I chatter over stony ways, In little sharps and trebles, I Bubble in to eddying bays, I babble on the pebbles. With many a curve my banks I fret, By many a field and fallow. And many a fairy foreland set, With willow-weed and mallow. I chatter, chatter, as I flow To join the brimming river, For men may come and men may go, But I go on for ever. Alfred Lord Tennyson ေခ်ာင္းကေလး ေရၾကက္နဲ႔ဗ်ဳိင္းတို႔ က်က္စားရာမ်ားမွ ကၽြန္ေတာ္စထြက္၊ ကၽြန္ေတာ္ ရုတ္တရက္ထြက္ေပၚျခင္းတစ္ခု ျပဳလို႔။ ၿပီးေတာ့ ဖန္းေရညွိပင္ၾကားမွာ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လက္၊ ေတာင္ၾကားတစ္ခုမွ အတင္းကေလးေျပးဆင္းဘို႔။ ကၽြန္ေတာ္ျမန္ျမန္ဆင္းလာတာက ေတာင္ကုန္းသံုးဆယ္ေ