Skip to main content

အိပ္မက္ဆန္ဆန္ နာရီသံတခ်ဳိ႕မွာ...

ေျပာင္းလဲဖို႔ အသင့္ျပင္ေနတဲ့ ေက်ာက္႐ိုင္းတံုး...။  ~ေလးျဖဴ~


ပန္းေပါင္းစံု ေ၀ဆာဖူးပြင့္ေနဟန္တူတဲ့ ဥယ်ာဥ္ေလးတစ္ခုထဲ ညက ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္သြားျဖစ္တယ္။ ထူးျခားတာက ခုတစ္ႀကိမ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ မိန္းကေလးငယ္တစ္ေယာက္ ပါေနတာပဲ။ ဒီလို ေနရာေဒသနဲ႔ ဒီလိုတြဲဖက္မႈမ်ဳိး ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ် (ဘယ္တုန္းကမွ်) မၾကံဳဖူးဘူး။ မိန္းကေလးက သာယာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ပဲေနာ္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္။

တကယ္ေတာ့ အခုအခ်ိန္ဟာ ညီမနဲ႔ကိုယ္ ခ်စ္သူေတြမျဖစ္ခင္က သာယာလွပတဲ့ အတိတ္တစ္ခ်ိန္ေပါ့ကြယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ေျပာလိုက္မိတယ္။ ဟြန္ လို႔ သူမဆီက အာေမဋိတ္အသံ ထြက္လာတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက (အတိတ္က) အထိ ခ်စ္သူေတြမဟုတ္ၾကေသးမွန္း ခုမွ သတိျပဳမိဟန္ တူတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ့္စကားသံ ကိုယ္ျပန္ၾကားမွ အဲဒါကို သတိရသြားသလိုပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္စကားဟာ အၾကြင္းမဲ့မွန္ကန္ပါတယ္လို႔ သူေရာကၽြန္ေတာ္ေရာ အဲဒီအခိုက္အတန္႔မွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း ယံုၾကည္ေနၾကတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူ႔ရဲ႕ခ်စ္သူ ျဖစ္လာမယ့္သူလို႔ ႐ုတ္တရက္သိလိုက္ရလို႔ အံ့ၾသသြားပံုမ်ဳိးနဲ႔လည္း တူတယ္။



ဒီေတာ့ အစ္ကိုက ညီမကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာေတာ့မယ္ေပါ့ လို႔ သူက ခ်စ္စဖြယ္ျပံဳးရင္း ေမးလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေခါင္းခါျပလိုက္မိတယ္။ အဲဒါက ညီမက ကိုယ့္ကိုအရင္ေျပာခဲ့တာေလ လို႔ ျပံဳးရင္း ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ အစ္ကိုက ဘာျပန္ေျပာလဲ လို႔ သူက မဆိုင္းမတြ ေမးတယ္။ အစ္ကိုက ညီမကိုခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း ျပန္ေျပာခဲ့တာေပါ့ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကေျဖၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူ ရယ္ေမာလိုက္မိၾကတယ္။

§ § § § § § §

တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ အိပ္မက္ပဲ...။
တကယ္ေတာ့ ဒါေတြအားလံုးဟာ သိစိတ္အတြင္းက သိသိသာသာ လစ္ဟာေနတဲ့ ကြက္လပ္ေတြကို နက္႐ႈိင္းလွတဲ့ မသိစိတ္ေထာင့္တစ္ေနရာက အိပ္မက္အတြင္းမွာ လွစ္ျပလိုက္သလိုမ်ဳိးပဲ။ ဒီလို အိပ္မက္မ်ဳိး ကၽြန္ေတာ္ မမက္ဖူးဘူး။ ဒီလို ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာအိပ္မက္မ်ဳိး ကၽြန္ေတာ္ မက္ေလ့မက္ထ မရွိခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ထက္ အင္အားအဆမတန္သာလြန္ေနတဲ့ သတၱ၀ါဆန္းႀကီးေတြနဲ႔ မႏိုင္မွန္းသိရက္ တိုက္ေနရ သလိုမ်ဳိး၊ ႏိုးေနၿပီလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိတာေတာင္ မ်က္ႏွာကိုေခါင္းအံုးနဲ႔ တကယ္ဖိထားတာကို အစြမ္းကုန္ ရုန္းကန္ရေနသလို အေမေျပာတဲ့ ဘီလူးစီးျခင္းမ်ဳိး၊ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ အိပ္မက္ပါလို႔ အိပ္မက္ထဲမွာတင္ ထူးထူးဆန္းဆန္း သိေနတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ဳိး... အဲဒီလို ဂေယာက္ဂယက္နဲ႔ ဒုစရိုက္ဆန္ဆန္ အိပ္မက္ေတြနဲ႔သာ ကၽြန္ေတာ္ က်င္လည္ခဲ့ရတယ္။ ခုေတာ့ အဲဒါေတြနဲ႔ အေရာင္အေသြးမတူတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခုကို မက္ခဲ့မိတယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာ လူစီအိပ္မက္ (Lucid Dreaming) လိုမ်ဳိး အိပ္မက္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္တုန္းကမွ် မႀကိဳးစားခဲ့ဖူးပါဘူး။ မက္ခ်င္တဲ့အိပ္မက္ဆိုးမက္စမ္း... အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ (သို႔) အိပ္မက္ထဲမွာမို႔လို႔ မိုက္ေသြးျပခ်င္တဲ့ဗီဇကေလးက ရွိခဲ့ေတာ့...။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုကိုယ္ အေတာ္အတန္သိသူဆိုေတာ့ ႏိုးႏိုးခ်င္းျပံဳးေတာ့ ျပံဳးမိခဲ့တယ္။ ခ်စ္တယ္လို႔စေျပာဖို႔ကို အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ၀န္ေလးခဲ့တာကိုး။ ခ်စ္တယ္လို႔ ၀န္ခံရမွာေတာင္ သူရဲေဘာေၾကာင္ေနတဲ့ သူကိုး...။ အဲဒီလို အေျခာက္တိုက္ျမင့္ေနတဲ့ ဘ၀င္တစ္စြန္းတစ္စကို ျမင္ရေတာ့လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို သေရာ္ေတာ္ေတာ္ ျပံဳးမိျပန္တယ္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အထင္ႀကီးေလးစားစရာ အရည္အခ်င္းေတြ ခ်ဳိ႕တဲ့ပါလွ်က္နဲ႔ ခခယယ လုပ္ရမွာ ရွက္ေနတဲ့ေကာင္ပဲ။ ဒီေတာ့လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး...။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ ရွာေဖြမေတြ႕ရွိေသးသလို တစ္စံုတစ္ေယာက္ကမွလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ရွာေဖြမေတြ႕ရွိေသးဘူးလုိ႔ အရင္လိုပဲ စိတ္ထဲက ေၾကြးေက်ာ္ လိုက္မိတယ္။

ဒါနဲ႔ အိပ္မက္ထဲကခ်စ္သူရဲ႕ ပံုပန္းသြင္ျပင္ကို ကၽြန္ေတာ္ မမွတ္မိခဲ့ဘူး...။ ေသခ်ာတာက သူက ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအိပ္မက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူက စတင္ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့တဲ့ ေက်ာက္႐ိုင္းတုံးပဲ။

◄ ေတဇာ ► ႏို၀င္ဘာ (၂၆) ၂၀၀၉

Comments

  1. အစ္ကိုနဲ႔ ညီမရဲ႕ ေရစက္ေလး အျမန္ဆံုးေပါင္းဆံုေတာ့မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္ =)

    ReplyDelete
  2. ေငြၾကယ္ေလးNovember 26, 2009 at 10:07 PM

    ဟိတ္...
    မျငိတြယ္နဲ႕သီခ်င္း...အဲ့ေကာင္မေလးကို ဆုိမျပလုိက္ဘူးလား...
    အိပ္မက္ထဲမွာေလ...

    ReplyDelete
  3. ပန္းခ်စ္သူNovember 26, 2009 at 10:17 PM

    အရမ္းေကာင္းပါတယ္..စိတ္ကူးေလးက..

    ReplyDelete
  4. အိမ္မက္ထဲက ခ်စ္သူနဲ႔ အျပင္မွာ တကယ္ေတြ႕ပါေစရွင္..

    ReplyDelete
  5. မလာပါနဲ႔
    မလာပါနဲ႔

    ဟိဟိဟိ
    တတိယအပိုက္ကို သေဘာက်တယ္
    ေအာက္မွျပန္ရွင္းတာ ကို ပိုသေဘာက်တာ
    ေယာက်္ားေတြရဲ႕အတၱပဲ အဲ့တာ
    မဟာဖိုဝါဒ စစ္စစ္ပဲ

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

ဂမၻီရၾကက္ေျခ

ဤကမၻာေျမကို ေနာက္သို႔လွည့္ခိုင္းၿပီး အရာရာအသစ္ကျပန္စခြင့္ရွိရင္ အရင္လိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ရွင္သန္အားေမြးလိုက္ခ်င္… ။ (ေက်ာ္ဟိန္း) အ၀တ္အထည္ ကိုယ္တစ္ခုဟူေသာ စကားမွ (ေသးေသးေကြးေကြး) ကိုယ္ခႏၶာတစ္ခုသာ အက်ဳံး၀င္ၿပီး အ၀တ္အစားမွ်ပင္ မကပ္ဘဲ ေမြးဖြားလာခဲ့ရၿပီးသည့္ေနာက္ မိမိ၏ ပိုင္ဆိုင္မႈစစ္စစ္တစ္ခုအျဖစ္ ဤကမၻာေျမႀကီးတြင္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ျပစရာဟူ၍ လက္သီးဆုပ္လိုက္သည့္အခါတိုင္း လက္ဖ၀ါးထဲတြင္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္မိေနေသာ ဂမၻီရၾကက္ေျခတစ္ခုသာ သူ႔ တြင္ရွိသည္။ လက္ဖ၀ါးျပင္တြင္ နက္႐ႈိင္းထင္ရွားစြာ ေနရာယူထားေသာ ၾကက္ေျခခတ္တစ္ခု။ လက္သီးဆုပ္လိုက္ခ်ိန္တိုင္း ထိုအရာအား ဆုပ္ကိုင္ေနမိေၾကာင္း သူ အစဥ္အျမဲ သတိျပဳေနခဲ့မိသည္။ ထိုအရာသည္ သူ၏ ပိုင္ဆိုင္မႈစစ္စစ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ သူ၏ ေမြးရာပါ ဥစၥာဓန ျဖစ္သည္။ စင္စစ္ သူက ေရြးခ်ယ္ ရယူထားခဲ့ျခင္းမဟုတ္ဘဲ အလိုလိုရရွိခဲ့ေသာ စြမ္းအင္တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္။ ၎သည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေရးျခစ္ထားေသာ သာမန္ၾကက္ေျခခတ္တစ္ခုမွ် မဟုတ္ဘဲ စြမ္းအင္တစ္မ်ဳိး ကိန္းေအာင္းေနသည့္ ေမွာ္ဆန္ဆန္အမွတ္အသားတစ္ခုသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သူ ေကာင္းစြာ သိရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ထိုစြမ္းအင္သည္ သူကိုယ္တိုင္ ေရေရရာရာ မသိရသည့္ အရပ္တစ္ခ

အ႐ူးေရာဂါႏွင့္ မ႐ူးတ႐ူးျပႆနာ

အဂၤလိပ္စကားတြင္ “ရူး” သည့္အေၾကာင္း ရည္ညႊန္းလိုသည့္အခါ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ႏွစ္ခါျပန္ မစဥ္းစားဘဲ ပါးစပ္သင့္ရာ အလြယ္တကူ ေျပာဆိုသံုးႏႈန္းတတ္သည့္ စကားလံုး ႏွစ္လံုးရွိပါသည္။ Psychotic ႏွင့္ Neurotic တို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ျမန္မာစကားတြင္မူ ႐ူးသည္၊ စိတ္မႏွံ႔ျဖစ္သည္၊ က်ပ္မျပည့္ျဖစ္သည္၊ ေဂါက္သည္ မွအစ အခုေနာက္ပိုင္းတြင္ လူငယ္ အသံုးအျဖစ္ ဆိုက္ကို၀င္သည္ ဟုပါ ကျပားအသံုးအႏႈန္းမ်ား က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သံုးစြဲလာၾကသည္။ Psychotic ကို “အျပင္းစား စိတ္ေရာဂါ”၊ Neurosis ကို “အႏုစား စိတ္ေရာဂါ” ဟု ေက်ာင္းတုန္းက အလြယ္ မွတ္ခဲ့ရဖူးသည္။ “ကုမရသည့္ အရူး“ ႏွင့္ “ကု၍ရသည့္ အရူး” ဟုလည္း မွတ္သားဖူးသည္။ စိတ္ပညာအရ “အရူးေရာဂါ” Psychosis ႏွင့္ “မရူးတရူး ျပႆနာ” Neurosis  တို႔၏ ကြဲျပားပံုကို ေလ့လာၾကည့္ပါမည္။ Psychosis (အ႐ူးေရာဂါ) စိတ္ပညာရပ္ ေဘာင္အတြင္း အက်ံဳး၀င္သည့္ ေ၀ါဟာရတစ္ခုျဖစ္ေသာ Psychosis သည္ ပံုမွန္ လူမႈေရး လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ဆိုးဆိုးရြားရြား ျဖစ္လာေစသည့္ အရွိတရားႏွင့္ ဆက္သြယ္ခ်က္ ဆံုး႐ႈံးသြားေသာ စိတ္အေျခအေနကို ေခၚညႊန္းသည့္ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ေ၀ါဟာရတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ စကားလံုးကို Ernst Von Reuchtersleben   ဆိုသူက “ရူးသြပ္မႈ”

ေခ်ာင္းကေလး (The Brook)

I come from haunts of coot and heron, I make a sudden sally And sparkle out among the fern, To bicker down a valley. By thirty hills I hurry down, Or slip between the ridges, By twenty thorpes, a little town, And half a hundred bridges. Till last by Philip’s farm I flow To join the brimming river, For men may come and men may go, But I go on for ever. I chatter over stony ways, In little sharps and trebles, I Bubble in to eddying bays, I babble on the pebbles. With many a curve my banks I fret, By many a field and fallow. And many a fairy foreland set, With willow-weed and mallow. I chatter, chatter, as I flow To join the brimming river, For men may come and men may go, But I go on for ever. Alfred Lord Tennyson ေခ်ာင္းကေလး ေရၾကက္နဲ႔ဗ်ဳိင္းတို႔ က်က္စားရာမ်ားမွ ကၽြန္ေတာ္စထြက္၊ ကၽြန္ေတာ္ ရုတ္တရက္ထြက္ေပၚျခင္းတစ္ခု ျပဳလို႔။ ၿပီးေတာ့ ဖန္းေရညွိပင္ၾကားမွာ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လက္၊ ေတာင္ၾကားတစ္ခုမွ အတင္းကေလးေျပးဆင္းဘို႔။ ကၽြန္ေတာ္ျမန္ျမန္ဆင္းလာတာက ေတာင္ကုန္းသံုးဆယ္ေ