သားေကာင္

ေခ်ာင္ပိတ္မိေနတဲ့ သားေကာင္လို႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတိျပဳမိစဥ္မွာ
ေျခာက္ျခားတုန္လႈပ္မႈက သူ႔ကိုယ္
တစ္ဆစ္ဆစ္ႏွိပ္စက္လာတယ္...။

အသက္႐ွဴသံျပင္းျပင္း
ဒဏ္ရာအဆင္းအျခစ္ဗရပြနဲ႔…။

စူးနစ္ေသာ အဆိပ္လူးျမား
ေသြးဆာေတာေခြးမ်ားရဲ႕ ေျခသံ
ပရိေဒ၀ေတာမီး
ေရွာင္ကြင္းၿပီး ေျခကုန္ထုတ္ေျပးလိုေျပးရ
၀ါရင့္မုဆိုးတို႔လက္မွ
ပညာသားပါပါ ကိုယ္လြတ္႐ုန္းလို႐ုန္းရ…။

မ႐ႈမလွ
အႀကိမ္ႀကိမ္လဲက်ခဲ့ေပါ့
သူေမြးဖြားခဲ့ရာ ေဟာဒီေတာနက္ထဲမွာပဲ…။

သူ႔ႏွလံုးေသြး ရပ္တန္႔ခ်ိန္အား
စိတ္အားထက္သန္စြာေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့
အပင္ကိုင္းဖ်ားက လဒသံုးေကာင္က
သူ႔ကို
မခံခ်င္စိတ္ႀကီးစြာ
နာက်ည္းစိတ္ႀကီးစြာ
အင္အားျပည့္၀လာေစခဲ့
တဖန္ျပန္လည္ ရွင္သန္လာေစခဲ့…။

ဒါနဲ႔…
ေနာက္ဆံုး ခြန္အားတစ္စက္လက္က်န္ထိ
ေနာက္ဆံုး ထြက္သက္ထိ
သူ ဆက္လက္ေျပးလႊားေနခဲ့မိဆဲေပါ့
အႏၱရာယ္အေပါင္းကင္းရွင္းရာ
သူ႔ဌာေနေက်ာက္ဂူဆီ…။

ဒါေပမဲ့ သူဟာ
သိုးကေလးဒရယ္ကေလးတစ္ေကာင္မဟုတ္
အင္ဒီယန္းမုဆိုးသားအဖလက္မွ
အသက္လုေျပးခဲ့ရတဲ့
ဘီခ်ဴးဆိုေသာ က်ားသစ္မေလးသာျဖစ္တယ္…။

မတ္ေစာက္ေစာက္ေက်ာက္ေဆာင္ဆီ
ကုပ္တြယ္တက္ေနတဲ့
သူ႔ ေရႊ၀ါေရာင္အကြက္ရဲ႕
အလွတရားနဲ႔ အားမာန္အား
ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာ…
ညေနခင္းေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ လွစ္ျပလို႔
အင္ဒီယန္းတို႔ရဲ႕ သက္ျပင္းခ်သံမ်ား
ေတာနက္ၾကီးထဲ ပဲ့တင္သြားခဲ့တဲ့အထိ…။

<<<ေတဇာ>>>

ေမ (၂၇) ၂၀၀၉