အဓိပၸာယ္မ်ားႏွင့္ ပစ္ခတ္ေဆာ့ကစားျခင္း

စကားလံုးေတြကို `ထင္´ေအာင္လုပ္မယ္။ စကားလံုးေတြမွာ အနက္အဓိပၸာယ္ေတြ ခိုကပ္ေနတယ္။ အဲဒီ အနက္အဓိပၸာယ္ေတြနဲ႔  ပစ္ခတ္ ေဆာ့ကစားမယ္။ စကားလံုးေတြကို တစ္ေနရာရာမွာ ထင္ေအာင္ လုပ္ေနရရင္ ငါဟာ အားရွိေနသလိုပဲ။ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ငါဟာ ဘာမွ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ လက္နက္ကိုင္ စစ္သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမာက္မာမႈလို ငါဟာ ေမာက္မာေနတယ္။ က်ည္အျပည့္လြယ္ထားတဲ့ စစ္သားတစ္ဦးလို ငါ စကားလံုးေတြကို အျပည့္သယ္လာခဲ့တယ္။ ငါ့ စကားလံုးေတြဟာ က်ည္ဆန္ေတြ မဟုတ္ဘူး။ က်ည္ဆန္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းေ၀းေျပးႏိုင္တဲ့ ထိပ္ဖူးေတြပဲ။ စကားလံုးတစ္လံုးကတင္ အဓိပၸာယ္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ျဖာထြက္သြားႏိုင္တယ္။ ရန္သူအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ျဖန္႔ထြက္လဲၿပိဳေစႏိုင္တယ္။ ဒါ့အျပင္ စကားလံုးတစ္လံုးဟာ ဘိုးမရင္းတုတ္တစ္ခုလို ငါ့ဆီကို ျပန္ကန္လာႏိုင္ေသးတယ္။ ဒါကို အလြယ္တကူ ဖမ္းယူႏိုင္ရမယ္။ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို ကၽြမ္းက်င္စြာ ေဆာ့ကစားႏိုင္ရမယ္။ Ricochet ျဖစ္ၿပီး အျပစ္မဲ့တဲ့ အရပ္သားေတြကိုလည္း ထိခုိက္ေစႏိုင္တယ္။ ဒါကိုေတာ့ သတိထားရမယ္။ အခ်ဳိ႕ စကားလံုးေတြက ျမားတစ္စင္းလို တည့္တည့္ေျပးတယ္။ သားေကာင္ကို ေသြးထြက္သံယို ေသေစႏိုင္တယ္။ ငါ့ စကားလံုးေတြမွာ အဆိပ္လူးမထားဘူး။ မီးမတို႔ထားဘူး။ အနက္အဓိပၸာယ္ေတြပဲ သုတ္လိမ္းထားတယ္။ အဓိပၸာယ္ေတြေၾကာင့္ အဆိပ္တက္ၿပီး ေသဆံုးခဲ့ရသူေတြ ပိုမ်ားတယ္မဟုတ္ဘူးလား။ အနက္အဓိပၸာယ္ေတြေၾကာင့္ ေလာင္ရတဲ့မီးက ပိုၿငွိမ္းရခက္တယ္ မဟုတ္လား။ ပံုျပင္ထဲက ေလးသည္ေတာ္တစ္ဦးလို ငါဟာ ဘ၀င္ျမင့္ေနတယ္။ စကားလံုးေတြ ငါ့လက္ထဲမွာ ရွိေနသေရြ႕ ငါဟာ အလြယ္တကူ အႏိုင္ယူဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ ၿပိဳင္ဘက္တစ္ေယာက္ပဲ။ ဒီေတာ့ စကားလံုးေတြကို ထင္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။

တကယ္ေတာ့ လူေတြအတြက္ ငါကိုယ္တိုင္ဟာ ရွိေနရဲ႕လား။ ငါ့စကားလံုးေတြပဲ ရွိေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။ လူေတြရဲ႕ အျမင္မွာ ငါဟာ စကားလံုးေတြမပါဘဲ သီးသန္႔ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့လို႔လား။ ငါသံုးစြဲခဲ့တဲ့ စကားလံုးေတြအရသာ ငါ့ရဲ႕ အနက္အဓိပၸာယ္ကို လူေတြက သိၾကရတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ျမားတစ္စင္းလို တိုက္ရိုက္မသြားဘဲ ေ၀့၀ိုက္ပ်ံ၀ဲေနတဲ့ အနက္ေတြေဆာင္တဲ့ စကားလံုးေတြကို ငါက နိစၥဓူ၀ ကၽြမ္းက်င္ပါးနပ္စြာ သံုးစြဲေနခဲ့တာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ ေနေကာင္းရဲ႕လားဆိုတဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကားကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာသံုးစြဲၿပီး `ၾကင္နာတတ္တဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ဦး´ ဆိုတဲ့ အနက္အဓိပၸာယ္နဲ႔ လူေပါင္းမ်ားစြာကို ငါပစ္ေပါက္ခဲ့ဖူးတယ္ မဟုတ္လား။ `ကၽြန္ေတာ္ သိပ္မသိပါဘူး´ ဆိုတဲ့ စကားကို သံုးစြဲၿပီး `ႏွိမ့္ခ်ရင့္က်က္သူတစ္ဦး´ ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို လူေပါင္းမ်ားစြာဆီ ေပးပို႔ဖူးတယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ `မိမိတည္ရွိေနမႈရဲ႕ ဂုဏ္ရည္´ကို သြယ္၀ိုက္ လွစ္ျပခဲ့ဖူးတယ္ မဟုတ္လား။ ယုတ္စြအဆံုး ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားကို သံုးစြဲၿပီး `ကမၻာဦးလူသားရဲ႕ သဘာ၀စိတ္ရိုင္း´ကို မိန္းကေလးအခ်ဳိ႕ရဲ႕ အာရံုမွာ လွပတင့္တယ္စြာ ထင္ျမင္လာရေအာင္ ေကာက္က်စ္စြာ အနက္ေဖာ္ခဲ့ဖူးတယ္ မဟုတ္လား။ ငါေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြ၊ ငါ `ထင္´ေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ စကားလံုးေတြအရသာ ငါနဲ႔နီးစပ္တဲ့ အနက္တစ္ခုကို အျခားလူေတြရဲ႕ အာရံုမွာ စိတ္ကူးပံုေဖာ္ ၾကည့္လို႔ရတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ငါဟာ စကားလံုးေတြအရသာ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အရာတစ္ခုမွ် မဟုတ္ဘူးလား။ ငါခ်ည္းသက္သက္ စကားလံုးေတြမပါဘဲ ထားလိုက္ရင္ ငါဟာ ငါမွ ဟုတ္ပါဦးမလား။ တကယ္ေတာ့ ငါဆိုတာ စကားလံုးေတြသက္သက္နဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ငါႀကီးလား။ လူသူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ မရွိတဲ့ ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲက သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္း က်ဳိးတာဟာ ၾကားႏိုင္တဲ့ သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ရွိမေနခ်ိန္မွာ အသံမျမည္ဘူးဆိုတာ မွန္ရင္ ၾကားႏိုင္တဲ့နားေတြ၊ ျမင္ႏိုင္တဲ့ မ်က္စိေတြ ရွိတဲ့ၾကားက ငါ့ရဲ႕ စကားလံုးေတြကို လူေတြ ျမင္ေအာင္၊ ၾကားေအာင္ မျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ ငါ မရွိေတာ့တာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ တကယ္ေတာ့ ရန္ကုန္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အတြက္ ငါဟာ အခုခ်ိန္မွာ စကားလံုးသက္သက္မွ်ပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ ငါဟာ ငါ့စကားလံုးရွိသေလာက္ပဲ တည္ရွိခြင့္ရတာလား။ အားးး ။

စကားလံုးမ်ားသည္ အျခားသူတစ္ဦးအား တိုက္ခိုက္အႏိုင္ယူရန္အတြက္ ထားရွိသည့္ လက္နက္မ်ား မဟုတ္ၾကပါ။ စကားလံုးမ်ား၏ အနက္သည္ ေကာက္ေကြ႕နက္နဲလြန္းလွသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ဦးေႏွာက္သည္ ဘာသာစကားအား အသံုးျပဳ၍သာ ယုတၱိနည္းက် အေျဖမ်ားကို ရွာေဖြၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ စကားလုံးမ်ား၏ အနက္သည္ ခၽြန္ထက္စူးရွလွသည္၊ သို႔ေသာ္ ေ၀၀ါးသည္။ ကြဲေၾကလြယ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ကာလၾကာရွည္စြာ စြဲျမဲသည္။ ထို႔အတူ ဘာသာစကားအား အသံုးျပဳထားသည့္ ယုတၱိနည္းက် စဥ္းစားနည္းမ်ားသည္လည္း `ငါ´ အား အဆံုးစီရင္လိုက္ျခင္းကဲ့သို႔ အႏၱရာယ္ရွိေသာ နိဂံုးမ်ားဆီသို႔ ဦးတည္သြားေစႏိုင္သည္။ လူကို အႏၱရာယ္ရွိေစေသာ လက္နက္ကိရိယာမ်ားအား ကေလးမ်ားလက္လွမ္းမမီေသာ ေနရာတြင္ ထားသလို `ငါ´ ၏ တည္ရွိမႈအား ရန္ရွာတတ္ေသာ စကားလံုးမ်ားအားလည္း လူႀကီးမ်ား လက္လွမ္းမမီေသာ ေနရာတြင္ ထားပါ။ အထူးသျဖင့္ အဓိပၸာယ္မ်ားႏွင့္ ပစ္ခတ္ေဆာ့ကစားတတ္ေသာ လူႀကီးမ်ား လက္လွမ္းမမီေသာ ေနရာတြင္ထားပါ။ စကားလံုးမ်ား အဓိပၸာယ္မ်ား ပလူပ်ံေအာင္ ေ၀့၀ဲလႈပ္ရွားေနေသာ ကမၻာေျမႀကီးတြင္ မိမိ၏ `ငါ´ အား ေဘးမသီရန္မခ ရွင္သန္ေအာင္ ေမြးျမဴရျခင္းသည္ လူတိုင္းအတြက္ ပင္ပန္းႀကီးလွပါသည္။

ေတဇာ (လေရာင္လမ္း)
ဇူလိုင္ (၂၇) ၂၀၁၀
Label: Essay
Theme: Connotation, Ambiguity & Self