အျပင္တြင္ မိုးရြာေနသည္။ ေဒလီတြင္ ေဆာင္းတြင္းဘက္ မိုးရြာတတ္ပါသလား...။ မိုးရြာေသာညမ်ားသည္ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္မက္ရန္၊ သို႔မဟုတ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားအားလံုး ဆံုး႐ႈံးသြားသည့္အျဖစ္ (ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ အေျခအေန) ကို ခံစားရန္၊ ဤႏွစ္ခုအတြက္သာ သင့္ေလ်ာ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုႏွစ္ခုလံုးအတြက္ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးပါ။ ေစာင္ထူထူ အိပ္ယာအတြင္းမွ အနာဂတ္ လက္က်န္ ခပ္နည္းနည္းအေၾကာင္း အာသာငမ္းငမ္း ေတြးရျခင္းသည္ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းလြန္း လွသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့အေျခအေနအား လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ရျခင္း က်ေတာ့လည္း သဘာ၀မက်။ ဤညသည္ ခါတိုင္းထက္ပို၍ ဂြက်သည္ဟူ၍သာ အရင္ညမ်ားကအတိုင္း လက္ခံလိုက္ရသည္။စာဖတ္ရင္း ေသျခင္းတရားကို အစမ္းခံစားၾကည့္သည္။ မိမိေတြးႏိုင္သည့္ ေဘာင္ေလးအတြင္းမွသာ ေတြးၾကည့္ႏိုင္ျခင္းအေၾကာင္း ျပန္ေတြးမိသျဖင့္ စိတ္ပ်က္ရျပန္သည္။ (သိၿပီးသား) သေဘာတရားမ်ားကို ဆင့္ကာဆင့္ကာ ပြားမ်ားႏိုင္ျခင္းသာရွိၿပီး ေသျခင္းတရားႏွင့္ ပိုေ၀းသြားသလို ခံစားလာရသည္။ အျပင္တြင္ ကြန္ကရစ္ေခါင္မိုးေပၚသို႔ မိုးေပါက္မ်ားက်သံသည္ အလြန္သာယာသည္ ထင္ရ၏။ ေရဘံုဘိုင္မွ ေရစက္တို႔ က်သံသည္ ေသြးပ်က္ဖြယ္ေကာင္းသည္ ထင္ရျပန္၏။ ထိုသို႔ ထင္ေနရျခင္းမ်ားသည္ ဘာမွ် ေရရာမႈမရွိသေယာင္ ထပ္ထင္ေနရျပန္၏။ တစ္ခုခုေရးရန္ (ယခု) ႀကိဳးစားေနေသာ္လည္း တစ္ခုခုကိုသာ ေရးႏိုင္သည္။ ေရးႏိုင္ခဲ့သည့္ တစ္ခုခုသည္ ေရးရန္ႀကိဳးစားေနသည့္ တစ္ခုခုမဟုတ္ျခင္းသည္ အလြန္၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္း၏။ ေျပာခ်င္သည့္အရာအားလံုးကို ဘာသာေဗဒနည္းလမ္းအားျဖင့္ ျခံဳငံုကိုယ္စားျပဳႏိုင္မႈမရွိျခင္းသည္ အထီးက်န္ျခင္းစစ္စစ္ျဖစ္၏ဟု လူသူထူထပ္ရာတြင္လည္း ေအာ္ဟစ္မေနခ်င္ေတာ့...။ မေသမရွင္လူတစ္ေယာက္၏ ခံစားခ်က္မ်ဳိး ပံုတူပြားၿပီး အရွင္လတ္လတ္ခံစားေနရျခင္းသည္ အမွန္တရားေယာင္ေဆာင္ထားသည့္ အေယာင္ေယာင္အမွားမွား လူလည္က်မႈတစ္ခုသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ေသျခင္းတရားအေၾကာင္း အရွင္လတ္လတ္ဖြင့္ဆိုရန္ ႀကိဳးစားျခင္းအားျဖင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ညွင္းဆဲေနမိျခင္းသည္ နာတာရွည္ေရာဂါ ျဖစ္မွန္းသိသိႀကီးႏွင့္ ျဖစ္လာခဲ့ေလၿပီ။ စိတ္ေျဖသာစရာ တစ္ခုသာရွိသည္။ ေသျခင္းတရားသည္ (မေန႔ကထက္ပို၍) နီးကပ္လာပါၿပီ။
မိုးေပါက္က်သံသည္ ပိုမိုက်ယ္ေလာင္လာသေယာင္ႏွင့္ တိခနဲရပ္သြားသည္။ မိုးစက္တို႔သည္ အဆံုးသတ္တစ္ေနရာတြင္ ေပါင္းဆံုသြားၾကေပလိမ့္မည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေရာက္တတ္ရာရာ ေျပာၿပီးသကာလ “မိုးလည္းတိတ္ၿပီ အိမ္ျပန္လိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ” ဟု ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားေသာ မိုးအတူခိုေနသူ လူစိမ္းတစ္ဦးဟုသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္ခံေပးရန္ ေတာင္းပန္လိုပါသည္။
ဤေနရာအေရာက္တြင္ ခဏရပ္၍ အထက္ပါစာသားမ်ားကို အစအဆံုး ျပန္လွန္ဖတ္ၾကည့္မိသည္။ ဆိုလိုခ်င္သမွ်သည္ ေရးထားသမွ်ႏွင့္ သိသိသာသာ ကြဲလြဲမႈရွိေနသည္။ ဤကိစၥအတြက္ မည္သို႔မွ် တတ္ႏိုင္ေတာ့မည္မထင္။ မိုးေပါက္တို႔ျပန္မက်လာခင္ ကၽြန္ေတာ္တကယ္သြားမွ ျဖစ္ပါေတာ့မည္။
◄ ေတဇာ ► ဒီဇင္ဘာ (၁၅) ၂၀၀၉
မရဏႏုႆတိပြားတာ အေယာင္ေယာင္အမွားမွား လူလည္က်မႈလို႔ မထင္ဘူး။
ReplyDeleteမေရရာမေသခ်ာမႈေတြနဲ႔ ေလာက ဆိုေတာ့ အရင္ႏႈတ္ဆက္သြားေပမယ့္ ဘယ္သူက အရင္ေရာက္မယ္ မသိႏိုင္ေပဘူး။
အက္ေဆး= ရင္အံစာ တဲ့.။ ခင္ဗ်ား တကယ္ပဲ အဲလုိ ခံစားေနရလား( ပုဂၢလိက အထီးက်န္ ခံစားမႈ သက္သက္) ဒီလုိ ဆုိရင္ေတာ့ မုိးေပါက္က်သံျဖစ္ျဖစ္၊ ေရဘုံဘုိင္က ေရတစက္စက္ က်သံ ျဖစ္ျဖစ္ သိပ္ စဥ္းစား မေနနဲ႔ေတာ့.။ ခင္ဗ်ား နဲ႔ အတူ ရွိေနတဲ႔ လူစိမ္းတဦး ခင္ဗ်ားကုိ ႏႈတ္မဆက္ခင္ ခင္ဗ်ားကသာ အရင္ ႏႈတ္ဆက္နုိင္ေအာင္ ၾကဳိးစား..။ မုိးသည္းေနရင္လည္း...ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခံစားခ်က္(ယုံၾကည္ခ်က္) အတြက္ သြားကုိ သြားရမယ္....သြားၾကမယ္...း)
ReplyDelete