ဦးမွန္၏ တစ္ခ်က္လြတ္ ေဟာကိန္း

ဦးေက်ာ္ နာမည္ေျပာင္းသည့္ သတင္းက ခုတေလာ ရပ္ကြက္အတြင္း လူေျပာအမ်ားဆံုး သတင္းျဖစ္ေနသည္။ နာမည္ရင္း ဦးထင္ေက်ာ္ဟု တစ္သက္လံုး သိလာခဲ့ၿပီးမွ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ဦးမွန္ ျဖစ္သြားရသည္ကို အားလံုး အံ့အားသင့္ေနၾကသည္။ ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္ရတာပါလိမ့္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ထင္ေက်ာ္၏ အမည္မွန္မွာ ေမာင္မွန္သာ ျဖစ္ပါသည္ဟူ၍ သတင္းစာထဲထည့္ ေၾကျငာျခင္းမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္။ ဘုစုခရုေလးမ်ားက အစ ကေလးမ်ား၏ ပါးစပ္ဖ်ားတြင္ ဦးမွန္ဦးမွန္ဟု တစ္မွန္တည္းျဖစ္ေနျခင္းက လူႀကီးမ်ားအတြက္ပါ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းလာသည္။ ျဖစ္ပံုက ဒီလုိ။

ဘယ္လိုကဘယ္လို စိတ္ကူးေပါက္သည္မသိ ဆရာႀကီးမင္းသိခၤ၏ ေမွာ္ဘီမရမ္းတလင္းျခံႀကီးတြင္ ဦးေက်ာ္တစ္ေယာက္ သီတင္းတစ္ပတ္ခန္႔ ေဗဒင္သင္တန္း သြားတက္သည္က စသည္။ နာမည္ရင္းအစား ဦးမွန္ ဆိုသည့္ အမည္နာမသစ္ကို ဆရာႀကီးကိုယ္တိုင္ ေ၀ဒနည္းက် တြက္ခ်က္မွည့္ေခၚေပးလိုက္သည္ ဟူ၏။ ဦးေက်ာ္၏ လူသိသူသိ မ်ားျပားလွစြာေသာ ၀ါသနာမ်ားသည္ အားလံုးအတြက္ မဆန္းလွေတာ့သည့္တိုင္ ပုန္းလွ်ဳိးေနသည့္ ေဗဒင္၀ါသနာကိုေတာ့ ခုမွပင္ တအံ့တၾသ သိၾကရသည္။ ကေလးမ်ားႏွင့္ လြန္စြာ လက္ပြန္းတတီး ရွိလွသည့္ ဦးေက်ာ္အဖို႔ ကေလးမ်ားအား သူ႔ကို ဦးမွန္ဟု ေျပာင္းလဲေခၚဆိုခိုင္းသည့္ကိစၥမွာ အပန္းမႀကီးလွပါ။ ကေလးမ်ား အားလံုးကပင္ စိတ္လိုလက္ရ ဦးမွန္ဟု တတြတ္တြတ္ေခၚေနၾကသည္။ သူတို႔အဖို႔ လူေဟာင္းတစ္ေယာက္အား နာမည္သစ္ကို ေခၚဆိုရသည္မွာ ခံတြင္းေတြ႕ၾကပံုရသည္။ ခါတိုင္းထက္ပင္ ဦးမွန္၏ နာမည္ကို လိုလိုမလိုလို ေခၚေနၾကသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ လူႀကီးမ်ားကပါ ျပံဳးစိစိျဖင့္ ဦးမွန္ဟု တစ္ဦးစႏွစ္ဦးစ စတင္ေခၚဆိုရာမွ ဦးေက်ာ္တစ္ေယာက္ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ဦးမွန္ဘ၀ ေရာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ဦးမွန္ျဖစ္တလဲ ဦးေက်ာ္ကေတာ့ ပီတိျပံဳးမ်ား တေ၀ေ၀ျဖင့္။

ထိုသို႔ေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ယခုကစ၍ ဦးေက်ာ္စိတ္ႀကိဳက္ ဦးမွန္ဟုသာ သံုးႏႈန္းခြင့္ျပဳပါေတာ့။ တကယ္ေတာ့ ဦးမွန္ဆိုသည္မွာ ႏွယ္ႏွယ္ရရ လူတစ္ဦးေတာ့ မဟုတ္။ ရပ္ကြက္သံုးေလးခုတြင္မွ တစ္ခုတည္းသာ ရွိေသာ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္းဆိုင္ ပိုင္ရွင္။ ဦးမွန္တို႔ ႏွစ္ထပ္တိုက္ႀကီးက ေပေလးဆယ္ေျခာက္ဆယ္ ျခံ၀န္းအျပည့္နီးပါး ႀကီးသည္။ လူ႐ိုေသရွင္ရိုေသပဲ ဆိုၾကပါစို႔။ ထို႔ေနာက္တြင္မွ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္းဆိုင္တြင္ ကေလးမ်ားစားစရာ မုန္႔ကေလးမ်ားတင္ေရာင္းရာမွ တျဖည္းျဖည္း ကုန္စံုဆိုင္သဖြယ္ပါ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဟိုးအရင္တုန္းကေတာ့ ေစ်းဆိုင္ဆိုလို႔ ရွားရွားပါးပါးသာ ရွိသျဖင့္ အနီးတ၀ိုက္ရွိ လူအားလံုး ဦးမွန္ႏွင့္ ကင္းသည့္သူ မရွိသေလာက္။ ဦးမွန္၏ ပေဒသာစတိုးသို႔ အျမဲ အ၀င္အထြက္ ရွိၾကသည္။ ဦးမွန္၏ ဇနီးက ေဒၚပူစူး။ အသားျဖဴျဖဴ အညာသူ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးအရြယ္က ေဒၚပူစူးက ဦးမွန္ ေတာင့္တေနသည့္ ကေလးတစ္ဦးတေလမွ် မေမြးဖြားေပးခဲ့ေသး။ ဦးမွန္ကလည္း ကေလးဆို ငမ္းငမ္းတက္ ခ်စ္တတ္သည္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးတစ္သိုက္ႏွင့္ ဦးမွန္ဆိုတာ သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးေတြလိုပဲ ေပါင္းခဲ့ၾကသည္။

ကေလးမ်ားႏွင့္ ေပါင္းသူဆိုေတာ့ ဦးမွန္က ကေလးတို႔တတ္အပ္သည့္ ပညာေပါင္းစံုကိုလည္း တစ္ဖက္ကမ္းခတ္သည္။ စြန္လႊတ္ရာသီဆို စြန္၊ ဂ်င္ေပါက္ခ်ိန္ဆို ဂ်င္၊ ေဂၚလီ႐ိုက္ဆိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ် မျငင္း။ အစြဲျမဲဆံုးကေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ရွိသည့္ ဇယ္ေတာက္ခံုပင္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးတစ္သိုက္ကလည္း (ေတာက္တတ္ခါစ မခ်ိန္ဘဲေျဖာင့္နည္းမ်ဳိးျဖင့္ ေကာက္ထည့္သလို ၀င္ေနသကဲ့သို႔) လက္ေျဖာင့္သလို ဦးမွန္ကလည္း အမီလိုက္ႏိုင္သည္။ သူ ေတာက္လိုက္လို႔ ဇယ္သီးတစ္လံုး ၀င္သြားၿပီဆိုလွ်င္ ေတာက္သည့္ ကိုယ္ခႏၶာအေနအထားအတိုင္း လက္ကို မရုတ္ဘဲ ေက်ာက္ရုပ္ႀကီးလို ၿငိမ္ေနေလ့ရွိသည္။ ဦးေက်ာ္ ေတာ္ၿပီေတာ္ၿပီ ဆက္ေတာက္ေလဗ်ာဟု ၀ိုင္း၀န္းေအာ္ဟစ္ၾကမွ ျပံဳးၿဖီးၿဖီးႏွင့္ ဆက္ေတာက္ေလ့ရွိသည္။ စြန္ရာသီေရာက္လွ်င္ သူ႔ျခံ၀န္းထဲ ျပတ္က်လာသည့္ စြန္ေလးတစ္ေကာင္ကို ျပဲသည့္ေနရာ တိတ္ကေလးႏွင့္ ကပ္မည္။ ေလေပၚလႊတ္ႏိုင္သည္အထိ လက္ပူတိုက္ၿပီး ျပဳျပင္ဖာေထးမည္။ ထို႔ေနာက္ လႊတ္တင္ၿပီး သူမ်ားစြန္မ်ားကို တစ္ေကာင္ၿပီးတစ္ေကာင္ ျဖတ္ခ်မည္။ ထိုအခ်ိန္က လူပ်ဳိေပါက္အရြယ္ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကိုတို႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာ ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ေနၾကသည္။ အလကားရသည့္ စြန္အစုတ္ကေလးျဖင့္ ဦးမွန္က အျခားစြန္အသစ္ ဆယ္ေကာင္ေလာက္ကို ျဖတ္ခ်ျပႏိုင္သည္။ ဒါကလည္း စြန္အသစ္ေတြက သူ႔ပေဒသာစတိုးကပဲ ေရာင္းတာကိုး။ သူ မ်ားမ်ားျဖတ္ႏိုင္ေလ သူ႔စြန္ေတြ ေရာင္းရေလ။ ဤသည္မွာ ဦးမွန္၏ အရည္အခ်င္း တစ္စိတ္တစ္ေဒသသာ ရွိပါေသးသည္။

ဦးမွန္အား ကေလးဗိုႀကီးပါပဲဟု ႏွိမ္ႏွိမ္ခ်ခ် ေျပာရန္မျဖစ္သည့္ အျခားအေၾကာင္းရင္းမ်ားလည္း ရွိေသးသည္။ ပံုမွန္ေသြးလွဴဒါန္းေလ့ရွိသည့္အတြက္ လူမႈထူးခၽြန္ တတိယဆင့္ရသျဖင့္ သတင္းစာထဲ နာမည္ပါဖူးသူ ဒီရပ္ကြက္မွာ ဘယ္ႏွစ္ဦးမ်ား ရွိလို႔လဲ။ ဦးမွန္တစ္ဦးသာ ရွိပါသည္။ ထိုေန႔က ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ႔နာမည္ပါေသာ သတင္းစာကိုျပ၍ ဦးမွန္က ထည္ထည္၀ါ၀ါ ျပံဳးေနသည္။ သူ႔အျပံဳးက မင္းတို႔ဦးေက်ာ္ ဘယ့္ႏွယ့္ရွိစဟု ေမးေနသလိုပင္။ ကေလးပီပီ ဟန္ေဆာင္ထားျခင္းမရွိေသာ အထင္ႀကီးသည့္မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ ဟာ ဦးေက်ာ္ တယ္ဟုတ္ပါလားဗ်ဟူေသာ စကားက သူ႔အတြက္ အလြန္ခ်ဳိၿမိန္ပံုေပၚသည္။ ထို႔ေနာက္ ဟင္ ဒီမွာလည္း ေၾကးမံုေတြပါလားဟု ေဘးတြင္ခ်ထားေသာ သတင္းစာအသစ္အခ်ဳိ႕ကို ၾကည့္၍ ကၽြန္ေတာ္က အံအားသင့္စြာ ဆက္ေျပာလိုက္ေသာအခါ ဦးမွန္က ရွင္းျပခဲ့သည္။ ဒီတစ္ေစာင္က သူမ်ားေတြကို ျပဖို႔။ က်န္တာေတြက တြန္႔ေၾကမသြားေအာင္ အသစ္အတိုင္းထားတာ။ သိမ္းထားဖို႔ဟု စိတ္လိုလက္ရ ရွင္းျပခဲ့စဥ္က အၾကံပိုင္လွေသာ ဦးမွန္ကို ကၽြန္ေတာ္ မေလးစားဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ပါ။

ထိုသို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ အသိအမွတ္ျပဳ လူမႈထူးခၽြန္ ဦးမွန္သည္ ရပ္ေရးရြာေရးတြင္လည္း လက္မေႏွးခဲ့။ သၾကၤန္တြင္း မုန္႔လံုးေရေပၚလံုးရန္ကိစၥသည္ ဦးမွန္၏ ျခံ၀န္းအတြင္းတြင္သာ အစျပဳေလ့ရွိသည္။ သီတင္းကၽြတ္ တန္ေဆာင္တိုင္ တစ္လမ္းလံုးဆီမီးထြန္းႏိုင္ရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေလးမ်ားက ဦးမွန္၏ မတည္ေငြကို အားကိုးရသည္။ က်န္လိုအပ္သည္ကို တလမ္းလံုးလွည့္ပတ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အလွဴလိုက္ခံၾကသည္။ ထို႔ျပင္ မီးပံုးပ်ံ၊ ရွဴဒိုင္း၊ မာက်ဴရီႏွင့္ ေဗ်ာက္အိုးပါမက်န္ ဦးမွန္၏ ဆိုင္မွ အေၾကြး၀ယ္ယူ ေဖာက္ခြဲႏိုင္သည္။ လျပည့္ေက်ာ္သြား၍ ေရာင္းမကုန္ေသာ မီးပံုးပ်ံမ်ားကိုလည္း ကေလးမ်ားႏွင့္အတူ တေပ်ာ္တပါး လႊတ္တင္တတ္ၾကေသးသည္။ ဦးမွန္ ပံသကူ စြန္႔မည့္ ရက္ကိုလည္း နားစြင့္ထားရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းအခ်ဳိ႕ ဦးမွန္ ပံ့သကူစြန္႔သည့္ အထဲမွ တစ္ရာတန္၊ ႏွစ္ရာတန္မ်ား အထပ္လုိက္ရဖူးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဦးမွန္ႏွင့္ ေဒၚပူစူး ပံ့သကူစြန္႔မည့္ရက္ကို မည္သူမွ် အတိအက် မခန္႔မွန္းတတ္ပါ။ ထိုသို႔ေသာ ရပ္ေရးရြာေရးမ်ားသာမက ကၽြန္ေတာ္အေဖ အမႈအခင္းရင္ဆိုင္ရစဥ္က အာမခံျဖင့္ ထုတ္ေပးသူမွာလည္း ဦးမွန္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ဦးမွန္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေပၚ ေက်းဇူးရွိခဲ့ပါသည္။

ဤသို႔ေသာ ဂုဏ္ရည္မ်ားႏွင့္ ျပည့္၀ခဲ့သည့္ ယခင္က ဦးေက်ာ္သည္ ယခုေတာ့ ဦးမွန္ျဖစ္လာခဲ့ေပၿပီ။ ဦးမွန္ ျဖစ္မယ့္သာျဖစ္ေရာ၊ ဦးေက်ာ္ဆိုသည့္ အမည္ရင္းကိုလည္း သူက အေတာ္ႏွစ္သက္ခဲ့ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေနသည္။ ရုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး ဦးေက်ာ္ဟိန္း၏ အတိုေကာက္အေခၚႏွင့္ တူေနျခင္းက အေၾကာင္းရင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ကစားပြဲမ်ားတြင္ ခ်ီးက်ဴးစရာတစ္ခုခုၾကံဳ၍ ခ်ီးက်ဴးလိုက္မိလွ်င္ ကိုေက်ာ္ေလ ကိုေက်ာ္ဟု ျပန္ေျပာသံကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကားခဲ့ရဖူးသည္။ ဤမွ်ေလာက္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ နာမည္ရင္းကို စြန္႔လႊတ္ကာ ဦးမွန္ဟု ရဲရဲရင့္ရင့္ ေျပာင္းလိုက္ျခင္းကား ေတာ္႐ံုအေၾကာင္းႏွင့္မွ်ေတာ့ ဟုတ္ဟန္မတူ။ ထိုစဥ္ကေလးဘ၀က ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္သည္လည္း မင္းသိခၤ၏ ၀တၳဳမ်ားကို စြဲလန္းခဲ့ဖူးျခင္းေၾကာင့္ ဆရာႀကီးကိုယ္တိုင္ေပးခဲ့သည့္အမည္ ဦးမွန္ကိုလည္း ေလးေလးစားစားပင္ ေခၚေ၀ၚခဲ့ပါသည္။ အနည္းဆံုးအားျဖင့္ေတာ့ ဦးမွန္ တိုးတိုးအာလူးေၾကာ္တစ္ထုပ္၊ အေၾကြးဟုသာ ေျပာလိုက္ ဘယ္ေတာ့မွ အခက္အခဲမရွိသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္သည္။ ထားပါေတာ့။ ဦးေက်ာ္ႏွင့္ ဦးမွန္ ဘာကြာသြားသလဲဟု ေသေသခ်ာခ်ာ ကၽြန္ေတာ္ မစဥ္းစားတတ္ခဲ့ပါ။

ခုတေလာ ဦးမွန္ဆီတြင္ ေဗဒင္လာေမးသူအခ်ဳိ႕ ရွိလာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အားလံုးမွာ ရပ္ကြက္ထဲမွ လူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ကေတာ့ ေဗဒင္ေမးေလ့ရွိသူ မရွိပါ။ ထိုအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ် မစဥ္းစားမိခဲ့။ ဦးမွန္ ေဗဒင္ မွန္တယ္ဟုေတာ့ အသံသဲ့သဲ့ ၾကားရသည္။ ေလးစားရင္း အခံရွိသည့္ ဆရာႀကီးမင္းသိခၤအား ပိုမိုၾကည္ညိဳလာမိသည္။ ဆရာႀကီးဆီမွာ တစ္ပတ္ေလာက္ပဲ တပည့္ခံခဲ့တဲ့ ဦးမွန္ေတာင္ ဒီေလာက္မွန္သလားဟု ကၽြန္ေတာ္ အထင္ႀကီးေနမိသည္။ နာမည္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ပညတ္သြားရာ ဓာတ္သက္ပါဟု ဆရာႀကီးမင္းသိခၤက အေလးအနက္ ဆိုထားသည္မဟုတ္လား။ ဦးမွန္က ေဟာမွေတာ့ မမွန္ဘဲ ခံႏိုင္ရိုးလား။ ငါတို႔ ဦးမွန္ကြ။

တစ္ေန႔ ကၽြန္ေတာ့္ညီမေလးႏွင့္ အေမတို႔ တီးတိုးတီးတိုးလုပ္ေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ၾကားရသည္။ ေမႀကီးရယ္၊ ဦးမွန္ မွန္ပံုကေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ မီးမီးေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားတယ္။ မီးမီးမုန္႔သြား၀ယ္တိုင္း ဟင္ ဒီေန႔ ပုဇြန္ေခါင္းဟင္းနဲ႔လဲ ထမင္းစားထားေသးတယ္၊ မုန္႔လည္း စားဦးမလို႔လားလို႔ ေျပာတယ္။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့လည္း မီးမီးတို႔အိမ္မွာ ခ်က္တဲ့ ဟင္းကိုပဲ မွန္ေအာင္ သူေျပာတယ္။ အဲဒီလို မွန္ေနတာ သံုးရက္ရွိၿပီဟု ကၽြန္ေတာ့္ညီမ ပိစိေကြးကေလးက အေမ့ကို မဲ့ကာရြဲ႕ကာေျပာေနသံကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကားလိုက္ရသည္။ အေမကေတာ့ ယံုရေကာင္းႏိုး မယံုရေကာင္းႏိုး ေ၀ခြဲမရသည့္ မ်က္ႏွာထားႏွင့္။ သူတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္ရယ္ခ်င္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ စိတ္ကူးထဲတြင္လည္း ဦးမွန္အေၾကာင္း ခပ္ေရးေရးေပၚလာသည္။ ေၾသာ္ ဦးမွန္က ဒီလိုကိုး။

ထိုေန႔က ေက်ာင္းသို႔အသြား ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္က ဦးမွန္ေရ၊ တိုးတိုးတစ္ထုပ္ဗ်၊ အေၾကြးဟု ေျပာလိုက္သည္။ ဦးမွန္၏ အေျဖကိုမေစာင့္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္က လက္ထဲ တိုးတိုးတစ္ထုပ္ ယူထားၿပီးျဖစ္သလို ဦးမွန္ကလည္း ေခါင္းၿငိမ့္ေခါင္းခါ အေျဖတစ္ခုခုျပန္ေပးရန္ပင္ စိတ္၀င္စားဟန္မျပပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းသြားဦးမယ္ ဦးမွန္ ျပန္လာမွ ေတြ႕ၾကမယ္ဟု ေျပာကာ ျပန္ထြက္ရန္ျပင္လိုက္စဥ္တြင္ ထမင္းဗူးနဲ႔ပါလား၊ ဘာဟင္းလဲကြဟု လွမ္းေမးသည္။ ပုဇြန္ေခါင္းပါ ဦးမွန္ရာဟု ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ (အေၾကြးယူသည့္အခါတိုင္း စကားတစ္ခြန္းတြင္ ဦးမွန္တစ္လံုး မျဖစ္မေနထည့္ေခၚရန္ ကၽြန္ေတာ္ ဂရုစိုက္ပါသည္) ေနာက္ပိုင္းရက္မ်ားတြင္လည္း ဦးမွန္က အမွတ္တမဲ့သေဘာမ်ဳိးျဖင့္ ထမင္းခ်ဳိင့္ထဲ ဘာဟင္းပါသလဲဟု ေမးခဲ့ဖူးသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္ရေနသည္။ ေၾသာ္… ဦးမွန္ ဦးမွန္၊ တတ္လည္းတတ္ႏိုင္တဲ့ဦးမွန္။ ထိုေန႔မွစ၍ ဦးမွန္အား ဦးမွားျဖစ္ေစရန္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ တိတ္တဆိတ္ျဖင့္ မလိုတမာ ၾကံစည္ေနခဲ့ပါသည္။

စေနေန႔ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းမသြားရပါ။ ဦးမွန္တို႔အိမ္ဘက္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ဦးမွန္ေရ အာလူးေၾကာ္တစ္ထုပ္ေလာက္၊ ထမင္းနဲ႔စားဖို႔ဗ်။ ဒီေန႔အိမ္မွာ ငါးပိရည္နဲ႔ တုိ႔စရာပဲ ရွိတယ္။ စိတ္ညစ္လိုက္တာ ဟု ေညာင္နာနာအသံျဖင့္ ညည္းညဴလိုက္ၿပီး အိမ္သို႔ ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အိမ္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ ညီမေလးအား မသိမသာ အကဲခတ္ေနလိုက္သည္။ ၾကာၾကာမေစာင့္လိုက္ရပါ။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွ တိုးတိုးအာလူးေၾကာ္ကို ျမင္ၿပီး ေကာင္မေလး မရိုးမရြ ျဖစ္ေနသည္။ ခဏအၾကာတြင္ အေမ့ထံမွ မုန္႔ဖိုးေတာင္း၍ ပေဒသာစတိုးသို႔ ထြက္သြားေလၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ လွစ္ခနဲ လိုက္သြားလိုက္သည္။ ဦးမွန္တို႔ ျခံ၀န္းအတြင္းသို႔ မလြယ္ေပါက္မွ၀င္၍ ဆိုင္ေနာက္ေဖးဆီမွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိသည္။ ညီမေလးလက္ထဲတြင္ မုန္႔တစ္ထုပ္ ကိုင္ထားၿပီး ဦးမွန္ေရွ႕တြင္ ရပ္ေနသည္။ ဦးမွန္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်ာခိုင္းရက္သားျဖင့္ ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္အတြင္း ေဘာပင္ျဖင့္ ေရးျခစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ညီမေလးက စိတ္တစားျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးစြာ ဦးမွန္ကို ေမာ့ၾကည့္ေနသည္။

အဟမ္း၊ ဒီေန႔အဖို႔က တနလၤာနံဆိုေတာ့ ကခဂဃင။ ဒါေပမဲ့ ၾကက္သားဟင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး..ဟဲဟဲ…။ ဂဏန္းလည္းမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အို…ငါးဟင္းေတာင္ မဟုတ္ပါလား…။ ဒီေန႔ မီးမီးတို႔ ဟင္းမေကာင္းဘူး။ ဦးမွန္ကို ညာလို႔မရဘူး၊ ဒီေန႔ မီးမီးစားခဲ့တာ ငါးပိရည္နဲ႔ ခရမ္းသီးတို႔စရာ မဟုတ္လားဟု ဦးမွန္က ပိုင္ႏိုင္စြာ ေဟာလိုက္ေလသည္။ ညီမေလး၏ မ်က္လံုးမ်ားက ၀ိုင္းစက္သြားသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာေလးတြင္ မခံခ်င္သည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ား အထင္းသား ေပၚေနသည္။ ဟင့္အင္း မီးမီးစားခဲ့တာ ၀က္သားနဲ႔၊ ၀က္သားနဲ႔ဟု ညီမေလးက ငိုမဲ့မဲျ့ဖင့္ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။ ဦးမွန္၏ မ်က္ႏွာ မည္သို႔ျဖစ္သြားသည္ကို ေက်ာခိုင္းထားသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ မျမင္လိုက္ရပါ။ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို အတင္းထိန္းခ်ဳပ္ထားကာ ပါးစပ္အား လက္၀ါးႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ကမန္းကတန္း လွမ္းပိတ္လိုက္ေသာ္လည္း မမီလိုက္ေတာ့။ ခြိဟု မဖံုးႏိုင္မဖိႏိုင္ အသံထြက္သြားသည္။ ဦးမွန္က ေနာက္သို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးက နီရဲေနသည္။ ေၾသာ္ မင္းလက္ခ်က္ကိုးဟု ၾကံဳး၀ါးကာ ေျခလွမ္းျပင္လိုက္စဥ္မွာပင္ ကၽြန္ေတာ္က မလြယ္ေပါက္မွတဆင့္ လမ္းမေပၚသို႔ ေရာက္သြားၿပီးျဖစ္သည္။ ေျမနီလမ္းတေလွ်ာက္ ကၽြန္ေတာ္၏ရယ္သံမ်ားသာ ပ်ံ႕လြင့္က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

ဦးမွန္သို႔ အမွတ္တရ...။

(အမည္ရင္းသံုးလိုက္တဲ့အတြက္ ခြင့္လႊတ္ပါ ဦးမွန္ :P)

◄ ေတဇာ ►