နာမ၀ိေသသန သံုးလံုးပါ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးကို စာလံုးနက္နက္ေတြနဲ႔ သူျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ သူ႔အျမင္မွာ နာမ၀ိေသသနေတြကို ဘယ္တုန္းကမွ အထင္မႀကီးခဲ့မိဘူး။ ဘာသာေဗဒရဲ႕ ရင္းျမစ္ကို မသင္ယူဖူးေပမဲ့ ဘာသာစကားေတြမွာ နာမ၀ိေသသနေတြဟာ ေနာက္ဆံုးပိတ္မွ ေပၚလာတာမ်ဳိးလို႔ သူက ထင္ေနတယ္။ ထို႔အတူ အရင္ဆံုးေပၚလာတာ ျဖစ္ႏိုင္ေကာင္းတဲ့ အာေမဋိတ္လို ဟာမ်ဳိးကိုလည္း သူက အထင္ႀကီးေနတာ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ နာမ၀ိေသသနေတြရဲ႕ တစ္ကိုယ္ရည္အျမင္ဆန္မႈ (Subjective) နဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ေနာက္ကြယ္က ေ၀၀ါးတဲ့ အနက္ေတြကို သူက မသက္မသာ ျဖစ္ေနမိတာပဲ။ ေကြ႕ေကာက္တတ္ၿပီး ပလီပလာမ်ားေသာ နာမ၀ိေသသနမ်ားလို႔ နာမ၀ိေသသနဆိုတဲ့ နာမ္ပုဒ္ရဲ႕ေရွ႕မွာ နာမ၀ိေသသနေတြ တပ္ၿပီး သူက ေျပာမေနခ်င္ဘူး။ ဒီလို စကားလံုးအုပ္စု တစ္ခုအေပၚ အျမင္အနည္းငယ္ တိမ္းေနခဲ့ေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ အဘိဓာန္ထဲက အနက္ဖြင့္မွာ ေက်ာက္တံုးဆိုတဲ့ နာမ္ကိုပဲ ထင္ထင္ရွားရွား ဂရုမူလိုက္မိတယ္။ ဟုတ္တယ္။ စိန္ဆိုတာ အၾကမ္းအားျဖင့္ေတာ့ ေက်ာက္တံုးပဲ။
ဒါေပမဲ့ ခက္ေနတာက စိန္ဆိုတာ အမ်ားသူငါ ဖင္ခုထိုင္ေနၾက၊ လမ္းခင္းေနၾကတဲ့ ေက်ာက္တံုးမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။ လမ္းေပၚကလူေတြအေနနဲ႔ စိန္ကို ျမင္ဖူးကိုင္ဖူးဖို႔ေတာင္ အေတာ္ခက္ေသးတယ္။ တစ္ပြင့္တေလ ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ဆိုတာကေတာ့ အမ်ားႀကီး လွမ္းေနတယ္။ ဒီေက်ာက္တံုးေတြဟာ ဘာျဖစ္လို႔ ေျပာင္လက္ေနတဲ့ ေငြမွင္ေရာင္ မွန္ပံုးေတြထဲမွာ လွပတင့္တယ္ေနၾကရတာလဲ။ ျပင္ပအေတြ႕အၾကံဳမ်ားကို ခဏေဘးဖယ္ၿပီး အဘိဓာန္ထဲက ေက်ာက္တံုးအေၾကာင္းကိုပဲ သူ ဆက္စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေက်ာက္တံုးရဲ႕ ေရွ႕က နာမ၀ိေသသန သံုးလံုးေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဒီေနရာမွာ နာမ၀ိေသသနေတြကို ပစ္ပယ္လို႔မရေတာ့မွန္း ၀န္ခံရေတာ့မယ္ဆိုတာ သူ သိလာခဲ့ရတယ္။ ဘာမွန္းတိတိပပ မေျပာႏိုင္ေပမဲ့ ေ၀၀ါးတဲ့အနက္ အဓိပၸာယ္ေတြမွာ ခိုင္မာတဲ့တန္ဖိုးတစ္ခု တစ္နည္းတစ္ဖံုနဲ႔ တည္ရွိေနႏိုင္တယ္ဆိုတာ လက္ခံရေတာ့မယ္။ တန္ဖိုးႀကီးလွေသာ ေက်ာက္တံုးအမ်ဳိးအစား တစ္မ်ဳိးဆိုတဲ့ အနက္ဖြင့္ကို ေက်ာက္ေခတ္လူသားတစ္ဦးက ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္ႏိုင္မွာျဖစ္ေပမဲ့ လက္ရွိလူသားတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ သူ႔အေနနဲ႔ေတာ့ ခႏိုးခနဲ႔လုပ္ခြင့္ ရွိမေနေတာ့ဘူး။ နာမ၀ိေသသနေတြဟာ အေျခခံအားျဖင့္ ေသးသိမ္ေကာင္း ေသသိမ္ေနႏိုင္ေပမဲ့ ျငင္းဆန္ခြင့္မရွိတဲ့ အနက္ေတြ ရွိေနတယ္ဆိုတာ သူ သိခဲ့လိုက္ရတယ္။ နာမ၀ိေသသနေတြကို ေက်ာ္လႊားဖတ္႐ႈတတ္တဲ့ သူတစ္ဦးအေနနဲ႔ အျမင္မွန္ရသြားျခင္းမ်ဳိး၊ ဒါမွမဟုတ္ မလြဲမေရွာင္သာ လက္ခံလိုက္ရတဲ့ ေခ်ာင္ပိတ္မိသြားျခင္းမ်ဳိး သူ ခံစားလိုက္ရတယ္။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးတစ္ဦးရဲ႕ သြားေပၚမွာ ကပ္ေနတဲ့ တစ္လက္လက္အေရာင္ဟာ သူ႔မ်က္စိကို စူးရွေစခဲ့ၿပီျဖစ္တယ္။
အဆိုပါသူဟာ
သူ႔နာမည္ကို မည္သည့္ နာမ၀ိေသသနမွ ေရွ႕ဆက္မထားဘဲ နာမ္တစ္ခုအျဖစ္သာ သီးသန္႔ရပ္တည္ႏိုင္ေစလိုသူ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ယခု သူဟာ အမွန္ရသြားေသာ၊ သို႔မဟုတ္ ေခ်ာင္ပိတ္မိခံလိုက္ရေသာ သူ ျဖစ္ခဲ့ၿပီဆိုေသာ္၊ သူ႔ ကိုယ္ပိုင္နာမ္ကေလး၏ ခ်ိနဲ႔မႈအား လက္ခံလိုက္ရသူ တစ္ဦးအေနျဖင့္ နာမ၀ိေသသနအခ်ဳိ႕ ေရွ႕ကဆက္ႏိုင္ဖို႔ သူ အားထုတ္ရန္သာ ရွိပါေတာ့တယ္။ စိန္ဆိုသည့္ (နာမ္၏) အနက္တြင္ ထည့္ေျပာစရာ မလိုေတာ့သည့္ (နာမ)၀ိေသသ(န)အခ်ဳိ႕ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ၿပီး သိပ္သည္းစြာ တည္ရွိေနတယ္ ဆိုတာ မွန္ဘီလူးေအာက္မွာ ျမင္ရသလို ထင္ထင္ရွားရွားႀကီး သူျမင္ေနခဲ့ရၿပီ မဟုတ္လား။
◄ ေတဇာ ►
Comments
Post a Comment