Skip to main content

စိတၱဇေရာဂါဆန္းမ်ား

ဒီစိတ္ေရာဂါဆန္းအမ်ားစုဟာ ဦးေႏွာက္သို႔မဟုတ္ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ထိခိုက္မႈ တစ္ခုခုေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စိတ္ေရာဂါမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားစုဟာ အလြန္ရွားပါးတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြသာျဖစ္ၿပီး အံ့အားသင့္စရာေကာင္းတာက အနည္းငယ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေန႔စဥ္ဘ၀မွာ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္တဲ့ေရာဂါေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

ပံုရိပ္ေယာင္ေျခလက္ ထင္ျမင္မွားမႈ (Phantom Limb Disorder)



ဒီေရာဂါခံစားရတဲ့ ေ၀ဒနာရွင္ဟာ မရွိေတာ့တဲ့ ေျခ၊ လက္ … စတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခုကို ရွိေသးသေယာင္ ယံုမွားထင္ျမင္ ရပါတယ္။ ေျခလက္ေတြသာမက တစ္ခါတေလ အူအတက္လို ကိုယ္တြင္း အဂၤါေတြထိေတာင္ အာရံုေမွာက္မွားႏိုင္မႈစာရင္းထဲ ပါ၀င္ပါတယ္။ ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခု ခြဲစိတ္ျဖတ္ေတာက္ၿပီး ကုသခံလိုက္ရတဲ့ ေ၀ဒနာရွင္ ၅၀% ကေန ၈၀% ဟာ ဒီေရာဂါ ခံစားရေလ့ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အတြက္ သိပ္မနည္းလွတဲ့ပမာဏလို႔ ဆိုရမွာပါပဲ။ ေ၀ဒနာရွင္ဟာ ဒီပံုရိပ္ေယာင္ေျခလက္ေတြေၾကာင့္ မသက္မသာျဖစ္ျခင္း၊ နာက်င္မႈျဖစ္ျခင္း ေ၀ဒနာေတြကို မၾကာခဏခံစားရေလ့ရွိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေ၀ဒနာရွင္ေတြ ဟာ မိမိတို႔စကားေျပာေနခ်ိန္မွာ ပံုရိပ္ေယာင္လက္က ေျခဟန္လက္ဟန္ျပ လႈပ္ရွားေနသလို စိတ္ထဲမွာ ထင္ျမင္ေနတတ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အဲဒီလက္ဟာ သူတို႔ထိန္းခ်ဳပ္ေနတာမဟုတ္ဘူးလို႔ ခံစားရပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ဒီစိတ္ေ၀ဒနာကို ပံုမွာျပထားတဲ့အတိုင္း Virtual Reality ကုထံုးနဲ႔ ကုသေပးပါတယ္။



ဒုကၡိတအမွတ္အသား စံလြဲမႈ (Body Integrity Identity Disorder)



ဒီ ဒုကၡိတအမွတ္အသားစံလြဲမႈ (Body Integrity Identity Disorder) ေရာဂါကို (Amputee Identity Disorder) လို႔လည္းေခၚပါတယ္။ က်န္းမာသန္စြမ္းၿပီးေရာဂါကင္းေနတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခုကို ခြဲစိတ္ျဖတ္ေတာက္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေပၚေနတဲ့ ေရာဂါျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ျဖစ္ရပ္ေတြမွာဆို ေ၀ဒနာရွင္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ေျခေတြလက္ေတြကိုေတာင္ အေၾကာင္းမဲ့ ျဖတ္ေတာက္ခ်င္ေနတဲ့ စိတ္ေရာဂါဆန္းတစ္မ်ဳိးပါ။ ဒီေ၀ဒနာရွင္ အခ်ဳိ႕ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွိပ္စက္လိုတဲ့ မူမမွန္လိင္စိတ္ကိုပါ ခံစားရေလ့ရွိပါတယ္။ ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္အခ်ဳိ႕က ဒီစိတ္ေ၀ဒနာသည္ေတြကို သူတို႔ဆႏၵအတိုင္း လက္ေတြ႕ခြဲစိတ္ျဖတ္ေတာက္ ေပးခဲ့ၾကလို႔… အေတာ္ေလး အျငင္းပြားစရာကိစၥျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ဆရာ၀န္အမ်ားစုကေတာ့ အထက္က “ပံုရိပ္ေယာင္ေျခလက္ထင္ျမင္မွားေရာဂါ” လို Virtual Reality ကုထံုးနဲ႔သာ ျပဳစုကုသေပးေလ့ရွိပါတယ္။

မလိမ္ရမေနႏိုင္ျခင္း (Mythomania)



မက္သိုေမးနီးယား (Mythomania) ေရာဂါဆိုတာ ထင္ရွားတဲ့အေၾကာင္းရင္းမရွိပါဘဲ လိမ္ညာေျပာတတ္တဲ့ အက်င့္ကို မခ်ဳပ္တီးႏိုင္သူေတြကို ရည္ညႊန္းပါတယ္။ ေ၀ဒနာရွင္ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕မုသားေတြကို အမွန္လို႔ပဲ ယံုၾကည္ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ အခ်က္အလက္အမွန္ေတြနဲ႔ ကိုက္ညီေစမယ့္ အေသးစိတ္က်လွတဲ့ ဒ႑ာရီေတြကို မိမိတို႔ဘာသာ စိတ္ကူးတည္ေဆာက္ထားေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီ မလိမ္မေနႏိုင္ေ၀ဒနာရွင္တစ္ဦးဟာ လူေတြအထင္ႀကီးေစမယ္လို႔ သူတို႔ယံုၾကည္တဲ့ အေသးစိတ္အခ်က္အလက္ေတြကိုပါ သူတုိ႔ရဲ႕စကားထဲမွာ ေ၀ေ၀ဆာဆာ ထည့္သြင္း ေျပာၾကားေလ့ရွိတတ္ပါတယ္။ သာမန္လိမ္လည္သူနဲ႔ ဒီစိတ္ေ၀ဒနာရွင္ေတြ ကြာျခားတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ သူတို႔ဟာ အနည္းဆံုး ေျပာေနတဲ့အခိုက္အတံ့မွာေတာ့ သူတို႔ရဲ႕မုသားဟာ အမွန္ပဲလို႔ ႐ိုး႐ိုးသားသားယံုၾကည္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆိုမက္တိုပါရာဖေရးနီးယား (Somatoparaphrenia)



ဆိုမက္တိုပါရာဖေရးနီးယားေရာဂါကေတာ့ တစ္စံုတစ္ခုအေပၚကြက္ၿပီး သီးျခားအာ႐ံုေမွာက္မွားတဲ့ (Monothematic Delusion) ေရာဂါတစ္မ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ ေျခလက္တစ္ခုခု၊ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ခႏၶာတစ္စိတ္ တစ္ပိုင္းကို ပိုင္ရွင္အျဖစ္မွ ျငင္းဆိုတဲ့ေရာဂါျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေ၀ဒနာရွင္ဟာ သူရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ လက္ေမာင္းကိုပဲ ဆရာ၀န္ဒါမွမဟုတ္ တျခားလူနာတစ္ေယာက္ က်န္ခဲ့တဲ့လက္ေမာင္းအျဖစ္ ယံုၾကည္ေနျခင္း မ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေရာဂါအတြက္ ကုထံုးကေတာ့ (Vestibular Caloric Stimulation) ဆိုတဲ့ ေရေႏြးကို အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ နားထဲပန္းထည့္တဲ့နည္းပါ။ ဒီနည္းဟာလည္း ထိေရာက္မႈရွိတယ္ေတာ့ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ေ၀ဒနာရွင္အမ်ားစုက ဒီကုထံုးကို သတိေတာင္မျပဳမိၾကဘဲ အဲဒီအစိတ္အပိုင္းကို ခြဲစိတ္ျဖတ္ေတာက္ ေပးဖို႔ကိုသာ ေတာင္းဆိုၾကတာမ်ားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်န္းမာသန္စြမ္းေနတဲ့ ေျခလက္တစ္ခုခုကို ခြဲစိတ္ျဖတ္ေတာက္ျခင္းဟာ ဆရာ၀န္က်င့္၀တ္ (Hippocratic Oath) ကို အေျခခံက်က် ခ်ဳိးေဖာက္ရာေရာက္လို႔ သူတို႔ရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈကို လိုက္ေလ်ာမႈမေပးႏိုင္ပါဘူး။ အေပၚကပံုေတြကေတာ့ ဒီေရာဂါခံစားရတဲ့ ေ၀ဒနာရွင္တစ္ေယာက္ဆြဲထားတဲ့ ပံုေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။

မြန္ခ်ာဇင္ဆင္ဒ႐ုန္း (Munchausen Syndrome)




မြန္ခ်ာဇင္ဆင္ဒရုန္း ေရာဂါခံစားရတဲ့လူေတြဟာ မိမိတို႔ကို ဂ႐ုဏာသက္ေစဖို႔ျဖစ္ျဖစ္၊ အျခားလူေတြရဲ႕ ဂ႐ုစိုက္တာ ခံခ်င္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ တကယ္မရွိတဲ့ ေရာဂါ၊ အဖ်ား၊ ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဆိုးရြားတဲ့ခံစားခ်က္ တစ္ခုခုကို ဖန္တီးေတြးထင္ေနတတ္တဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးၾကံဳေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီေရာဂါဟာ အတုအေယာင္စံလြဲေရာဂါ (Factitious Disorders) အမ်ဳိးအစားျဖစ္ၿပီး လူနာကိုယ္တိုင္တိုင္ဖန္တီးထားတဲ့ ေရာဂါလကၡဏာေတြ ရွိေနတတ္တဲ့ ေရာဂါမ်ားစာရင္းမွာ ပါ၀င္ပါတယ္။ ေဆး႐ံုစြဲမႈေရာဂါလကၡဏာစုလို႔လည္း ေခၚႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါနဲ႔ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ ေရာဂါတစ္မ်ဳိးကေတာ့ “ကိုယ္စားမြန္ခ်ာဇင္ဆင္ဒရုန္း” (Munchausen Syndrome by Proxy) လို႔ေခၚတဲ့ တျခားလူေတြကို ေရာဂါတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးရွိတယ္လို႔ ထင္ေနတတ္တဲ့ စံလြဲမႈ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေရာဂါဟာ မိဘေတြ၊ အထူးသျဖင့္ မိခင္ေတြမွာျဖစ္ေပၚေလ့ရွိတဲ့ စိတ္စံလြဲမႈတစ္မ်ဳိးျဖစ္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ကေလးငယ္ေတြမွာ တကယ္မရွိတဲ့ေရာဂါလကၡဏာေတြရွိေနသေယာင္ လုပ္ၾကံေျပာဆိုတတ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ျဖစ္ရပ္ေတြမွာ ကေလးငယ္ေတြကို ထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ လုပ္တာမ်ဳိးရွိၿပီး အသက္ေသဆံုးတဲ့ထိေတာင္ လုပ္မိသြားတာမ်ဳိးရွိလို႔ ဒီ (MSbP) ဟာ အႏၱရာယ္ရွိတဲ့ စံလြဲမႈလို႔ ဆိုရမွာပါ။

◄ ေတဇာ ►
Source: Bizarre Mental Disorders

Comments

Popular posts from this blog

“တပင္ေရႊထီး၏ အပ္စိုက္စမ္းသပ္မႈ”

“လက္သည္းၾကားတြင္ အပ္စိုက္၍ တူႏွင့္ရိုက္ကာ စမ္းသပ္၏။ ေနာက္မတြန္႔သူကိုသာ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္၏” ငယ္စဥ္ဘ၀က ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ဒီလို သင္ၾကားခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ဒါကို ျမန္မာ့ရာဇ၀င္သူရဲေကာင္း ဘုရင့္ေနာင္...လို႔ ကာလအေတာ္ၾကာကထဲက ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္မွားေနခဲ့မိပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ေ၀ဖန္မယ္လုပ္ေတာ့ မေသခ်ာတာနဲ႔ ေမးစမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း အေျဖမွန္မရခဲ့ဘူး။ ျမန္မာ၀ီကီကိုလည္း ေမ့ေနခဲ့တယ္။ အမွန္က ဒီလိုစမ္းသပ္တဲ့ ျမန္မာဘုရင္ဟာ “တပင္ေရႊထီး” ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကို ျမန္မာ၀ီကီမွ တစ္ဆင့္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ နန္းတက္ျပီး ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္အၾကာ၊ အသက္ ၁၇ ႏွစ္အရြယ္ေရာက္လွ်င္ တပင္ေရႊထီးမွာ နားထြင္းျခင္း၊ေသွ်ာင္ထံုးျခင္း အမႈတို႕ကို ျပဳခ်ိန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ထိုသို႕ေသာအခ်ိန္တြင္ တပင္ေရႊထီးမွာ ထူးဆန္းေသာ အၾကံတို႕ျဖစ္လာသည္။ အျခားမဟုတ္၊ ရန္သူဟံသာဝတီ မင္း သုရွင္တကာရြတ္ပိ၏ ပိုင္နတ္ေနျပည္ေတာ္အနီးတြင္ရွိသည့္ ေရႊေမာေဓာ ဘုရားရင္ျပင္တြင္ ထိုနားထြင္းျခင္း၊ ေသွ်ာင္ထံုးျခင္း တို႕ကို ျပဳလုပ္လိုျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာမွဴးမတ္တို႕က အလြန္ရန္မ်ားလွသည္ေၾကာင့္ မလိုအပ္ပဲ မစြန္႕စားရန္ ေလွ်ာက္တင္ေသာ္လည္း၊ ေယာက္ဖေတာ္ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာက ဆႏၵရွိလွ်င္ သြ

ဂမၻီရၾကက္ေျခ

ဤကမၻာေျမကို ေနာက္သို႔လွည့္ခိုင္းၿပီး အရာရာအသစ္ကျပန္စခြင့္ရွိရင္ အရင္လိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ရွင္သန္အားေမြးလိုက္ခ်င္… ။ (ေက်ာ္ဟိန္း) အ၀တ္အထည္ ကိုယ္တစ္ခုဟူေသာ စကားမွ (ေသးေသးေကြးေကြး) ကိုယ္ခႏၶာတစ္ခုသာ အက်ဳံး၀င္ၿပီး အ၀တ္အစားမွ်ပင္ မကပ္ဘဲ ေမြးဖြားလာခဲ့ရၿပီးသည့္ေနာက္ မိမိ၏ ပိုင္ဆိုင္မႈစစ္စစ္တစ္ခုအျဖစ္ ဤကမၻာေျမႀကီးတြင္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ျပစရာဟူ၍ လက္သီးဆုပ္လိုက္သည့္အခါတိုင္း လက္ဖ၀ါးထဲတြင္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္မိေနေသာ ဂမၻီရၾကက္ေျခတစ္ခုသာ သူ႔ တြင္ရွိသည္။ လက္ဖ၀ါးျပင္တြင္ နက္႐ႈိင္းထင္ရွားစြာ ေနရာယူထားေသာ ၾကက္ေျခခတ္တစ္ခု။ လက္သီးဆုပ္လိုက္ခ်ိန္တိုင္း ထိုအရာအား ဆုပ္ကိုင္ေနမိေၾကာင္း သူ အစဥ္အျမဲ သတိျပဳေနခဲ့မိသည္။ ထိုအရာသည္ သူ၏ ပိုင္ဆိုင္မႈစစ္စစ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ သူ၏ ေမြးရာပါ ဥစၥာဓန ျဖစ္သည္။ စင္စစ္ သူက ေရြးခ်ယ္ ရယူထားခဲ့ျခင္းမဟုတ္ဘဲ အလိုလိုရရွိခဲ့ေသာ စြမ္းအင္တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္။ ၎သည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေရးျခစ္ထားေသာ သာမန္ၾကက္ေျခခတ္တစ္ခုမွ် မဟုတ္ဘဲ စြမ္းအင္တစ္မ်ဳိး ကိန္းေအာင္းေနသည့္ ေမွာ္ဆန္ဆန္အမွတ္အသားတစ္ခုသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သူ ေကာင္းစြာ သိရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ထိုစြမ္းအင္သည္ သူကိုယ္တိုင္ ေရေရရာရာ မသိရသည့္ အရပ္တစ္ခ

အားနာရင္ ခါးပါတယ္

“အားနာရင္ ခါးပါတယ္” ဆိုတဲ့ ျမန္မာစကားပံုေလးတစ္ခု ရွိပါေရာလား။ ျမန္မာပံုျပင္ေတြရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း သူနဲ႔ဆက္စပ္ေနတဲ့ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္လည္း ရွိေလရဲ႕။ ပံုျပင္ေလးရဲ႕နာမည္က “အားနာရင္ ခါးပါ” တဲ့။ ဟိုေရွးေရွးတုန္းက သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ရွိၾကတယ္တဲ့။ သူတို႔အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ ေမြးလာတဲ့ သားသမီးခ်င္း လက္ထပ္ၾကမယ္လို႔ ကတိထားၾကတယ္ဆိုပဲ။ ခက္ခ်င္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ေမြးၾကတာ မိန္းကေလးေတြခ်ည္းျဖစ္ေနေရာ။ ဒီကေလးမေတြ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ကတိအတိုင္း လက္ထပ္ေပးခ်င္ေပမဲ့ ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္တာမို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လံုး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကတယ္တဲ့။ ဒီမွာတင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ခုလိုေတြးေနမိတယ္တဲ့…။ “အင္း.. ငါသာ ေယာက္်ားေလးျဖစ္ရင္၊ သိပ္ေကာင္းမွာ၊ ဒါဆိုရင္ အေဖလည္း စိတ္မညစ္ရေတာ့ဘူး” ဒီလို ကေလးမေလးရဲ႕ ညည္းသံကိုၾကားေတာ့ သူတို႔အိမ္နားက ေညာင္ပင္ေစာင့္ ႐ုကၡစိုးႀကီးဟာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္တဲ့။ ဒီ႐ုကၡစိုးႀကီးက သိပ္စိတ္ေကာင္းရွိတာ။ သိပ္လည္း အားနာတတ္တာဆိုပဲ။ ၾကံရာမရတဲ့ မိန္းကေလးလည္း ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္ လာၿပီး ခုလိုေတာင္းပန္သတဲ့။ “႐ုကၡစိုးႀကီးရယ္၊ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သံုးလေလာက္ ေအာက္ပိုင္းခ်င္းလဲရေအာင္ပါ၊ ကၽြန္မ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးရင္ ျ