“ဒီေန႔မွာလည္း ေနေရာင္ျခည္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေႏြးေထြးေစျမဲ...”
§ § § § § § §
ဒီေန႔သည္ (၁) ရက္ေန႔ ျဖစ္သည္။ စင္စစ္ ဒီေန႔သည္ မ်ားစြာေသာ (၁) ရက္ေန႔မ်ားထဲမွ တစ္ေန႔ျဖစ္ပါသည္။ ဒီေန႔သည္ လူ႔သတ္မွတ္ခ်က္ ႏွစ္သစ္တစ္ခု၏ အစျဖစ္၏။ စင္စစ္ မ်ားစြာေသာ ႏွစ္သစ္မ်ားထဲမွ တစ္ႏွစ္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ဒီေန႔သည္ သႏၷိ႒ာန္ တစ္ခုခု စတင္ခ်မွတ္ဖို႔ ေကာင္းသည့္ ေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္သည္။ စင္စစ္ တစ္ႏွစ္မခံေသာ သႏၷိ႒ာန္ တစ္ခုခု တခ်ဳိ႕လူမ်ား စတင္ခ်မွတ္ၾကရာ ေန႔လည္း ျဖစ္ပါသည္။ ဒီေန႔သည္ ေနသာေသာေန႔တစ္ေန႔ ျဖစ္ပါသည္။ စင္စစ္ ဒီေန႔ အမွန္တကယ္ ရွိ(ခဲ့)ေၾကာင္းကို ဒီေန႔အတြင္း ရွင္သန္ခဲ့ဖူးေသာ လူတစ္ေယာက္က မည္သို႔ သက္ေသျပမည္နည္း။ ဒီေန႔သည္ ရြက္ၾကမ္းရည္ႀကိဳ လွပေနသည့္ ေန႔တစ္ေန႔သာ ျဖစ္ပါ၏။ ဒီေန႔သည္ လစ္ဟာမႈေပါင္းမ်ားစြာအတြင္းမွ ၾကားေနရေသာ ပစၥကၡစကၠန္႔သံ အခ်ဳိ႕သာ ျဖစ္ပါ၏။ကၽြန္ေတာ္က ပန္းျခံအတြင္း ထိုင္ေနသည္။ အိုေဟာင္းေသာေနေရာင္ျခည္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ထံ ေႏြးေထြးမႈအသစ္တို႔ ေပးေနျမဲ ျဖစ္ပါသည္။ “ေအာ္ဂလီ” ကို စိတ္၀င္စားသေယာင္ ထိုင္ဖတ္ေနသည္။ အာရံုပ်ံ႕လြင့္စြာ ထိုင္ဖတ္ေနသည္။ “ယခုကၽြန္ေတာ္”သည္ “မၾကာခင္ကၽြန္ေတာ္”ေရးေတာ့မည့္ အက္ေဆးတစ္ပုဒ္ထဲမွ ဇာတ္ေကာင္သဖြယ္ သရုပ္ေဆာင္ေနသည္။ မိုင္ေပါင္း (၉၃) သန္း ခရီးျပင္း ႏွင္လာရေသာ ေနေရာင္ျခည္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚ အတားအဆီးမရွိ ျဖာက်ေနသည္။ “သူသည္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနျခင္းအားျဖင့္ အႀကီးအက်ယ္ ျခိမ္းေျခာက္တတ္သည္” ဟူေသာ ေနရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ အစီအစဥ္မရွိ ျဗဳန္းခနဲ ရပ္ပစ္လိုက္သည္။ ႏွစ္ခါျပန္ ရပ္ပစ္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ စာဖတ္ျခင္းကိုရပ္ပစ္ၿပီး မတ္တပ္ပါ ရပ္ပစ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ၀တၳဳထဲက ဇာတ္ေကာင္တစ္ေကာင္လုိ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေနပူစာလႈံၿပီး စာဖတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္၊ စာအုပ္ကိုၾကည့္ၿပီး ေနပူထဲ ထိုင္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္... ဘာဆိုဘာမွ်မဟုတ္။ စင္စစ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ အက္ေဆးအေရးအသား အခ်ဳိ႕အတြင္းမွ သာမာန္ဇာတ္ေကာင္တစ္ဦးသာ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေရးသားခဲ့သည့္ အက္ေဆးမ်ားျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါဇာတ္ေကာင္သည္.....
§ § § § § § §
ပန္းျခံတြင္းရွိ ကြန္ကရစ္ပတ္လမ္းေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ လူအခ်ဳိ႕ကို ေငးၾကည့္ေနသည္။ ၿပိဳင္ကားလမ္းမမ်ားလို လိမ္တိလိမ္ေကာက္ႏွင့္ ပန္း၀င္သည့္ေနရာသည္ တာထြက္သည့္ေနရာကိုပင္ ျပန္ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည့္ စက္၀ိုင္းမဟုတ္ေသာ ပတ္ခ်ာလည္ ကြန္ကရစ္လမ္းမ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိလမ္းမေပၚ ေလွ်ာက္မည္ဆိုလွ်င္ တစ္နာရီအခ်ိန္ကုန္လည္း ပန္းျခံတြင္းမွ လြန္ေျမာက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္ ဘယ္ေတာ့မွလြတ္ေျမာက္မည္ မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ဤလမ္းသည္ လြန္ေျမာက္ရန္လည္း ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိပါ။ ထြက္ေျမာက္ရာလမ္းလည္း မဟုတ္ပါ။ ေလွ်ာက္ေနၾကသူတို႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔သာျဖစ္ၿပီး ခရီးေရာက္ဖို႔မဟုတ္ပါ။ ပန္းျခံအတြင္းရွိလမ္းေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည့္ လူမ်ားသည္ တစ္ပတ္ျပည့္ေသာ္ မူလေနရာပင္ ျပန္ေရာက္ခဲ့ၾက၏။ ကၽြန္ေတာ္၏ ဇာတ္ေကာင္က သူတို႔ကို ေငးၾကည့္ေနသည္။ စင္စစ္ အဆိုပါ ပတ္လမ္းအတြင္းရွိ ထိုင္ခံုတစ္ခုမွေန၍ ထိုင္လ်က္သား ေငးၾကည့္ေနမိျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ စင္စစ္ ေနေရာင္ေအာက္မွ ေငးၾကည့္ေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
(၈) မိနစ္ခန္႔ ခရီးျပင္းႏွင္လာေသာ ေနေရာင္ျခည္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အား ေႏြးေထြးေစသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ပင္ တစိမ့္စိမ့္ေအးျမလာေစေသာ ေလညွင္းကို မသိက်ဳိးကၽြံ ျပဳထားရသည္။ သဘာ၀တရားသည္ ဘက္မလိုက္တတ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္က သဘာ၀တရားအေပၚ ဘက္လိုက္၍ အဆံုးအျဖတ္ေပးခဲ့သည္။ ယေန႔အဖို႔ ေနေရာင္ျခည္၏ ေႏြးေထြးမႈကို အႏိုင္ေပးလိုက္သည္။ မနက္ျဖန္အေၾကာင္းေတာ့ စဥ္းစားရန္ လိုအပ္လိမ့္မည္မထင္။ (၂၄) ႏွစ္အတြင္း (၂၄) နာရီခန္႔ကိုပင္ ကၽြန္ေတာ္ ရယူပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့။ မိမိ၏ တည္ရွိမႈအေပၚ သံသယ၀င္လာေသာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ႏွာသီးဖ်ားကို ဂေယာင္ေျခာက္ျခား အာရံုျပဳမိခဲ့သည္။ အဆက္မျပတ္စကၠန္႔ သံမ်ားအတြင္း အလိုတူအလိုပါ မစီးေျမာႏိုင္ျခင္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ပန္းျခံအတြင္းရွိ ပတ္လမ္းအေပၚ မေရာက္ေအာင္ တားဆီးထားသည္။ ခံုေပၚတြင္ ငုတ္တုပ္ထိုင္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနသူမ်ားကို ေနပူစာလႈံေငးေမာေနသူ တစ္ေယာက္မွ်သာ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ျမင္ကြင္းအေသးစိတ္သည္ အသံတိတ္နည္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အႀကီးအက်ယ္ ျခိမ္းေျခာက္ေနခဲ့ပါသည္။
တကယ္ေတာ့ ဘ၀သည္ ဖီေလာ္ေဆာ္ဖာတစ္ေယာက္ ေလွ်ာက္ေရးထားသည့္ အက္ေဆးတစ္ပုဒ္အတြင္းမွ ဇာတ္ေကာင္တစ္ေကာင္ပမာ ကစဥ့္ကလ်ားႏိုင္လွ၏။ ယခုလည္း အဆိုပါဇာတ္ေကာင္သည္ အစီအစဥ္မရွိ ျဗဳန္းခနဲထရပ္ၿပီး ကြန္ကရစ္ပတ္လမ္းကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ျဖတ္သန္း၍ အိမ္အျပန္လမ္းကို မ်က္ႏွာမူခဲ့ေလၿပီ။ ေနေရာင္ခင္းထားသည့္ ပန္းျခံအတြင္း၀ယ္ လူႏွင့္လမ္းသာ အရင္လုိ က်န္ရစ္ခဲ့၏။ အက္ေဆးဆရာ ဖီေလာ္ေဆာ္ဖာသည္ “ေနေရာင္ျခည္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေႏြးေထြးေစျမဲ” ဟူသည့္ ၀ါက်ကိုသာ မွန္ကန္စြာ ေရးသားႏိုင္ခဲ့၏။
စင္စစ္ ဒီေန႔တြင္သာ ေနေရာင္ျခည္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေႏြးေထြးေစႏိုင္ခဲ့ပါသည္။
◄ ေတဇာ ► ဇန္န၀ါရီ (၁) ၂၀၁၀
◄ ေတဇာ ► ဇန္န၀ါရီ (၁) ၂၀၁၀
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ႏွစ္သစ္ကစ မဂၤလာအေပါင္း ခေညာင္းပါေစ။
ReplyDeleteစာေကာင္းေလးေတြ အမ်ားႀကီးေရးႏိုင္ပါေစ။