ဘ၀အား ဘြာေတးေခၚျခင္း

ထင္ရွားေက်ာ္ၾကား ပုဂၢိဳလ္အခ်ဳိ႕၏ အထုပၸတၱိမ်ားကို ဖတ္ရာတြင္ စိတ္၀င္စားစရာ အခ်က္တစ္ခုကို သတိျပဳမိသည္။ ဘ၀၏ အနိမ့္အျမင့္ အတက္အက်မ်ား စာရင္းကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ေဖာ္ျပထားသည့္ “သကၠရာဇ္စဥ္ အထုပၸတၱိ” (Chronology) ျဖစ္ပါသည္။ ဤတြင္ “အနိမ့္အျမင့္ အတက္အက်” ဟူသည့္ သေဘာထားသည္ ေမြးဖြားသည္မွ ေသဆံုးသည္အထိ လူတစ္ေယာက္၏ ဘ၀တစ္ခုလံုးအား ျခံဳငံုၾကည့္သည့္ အခါတြင္ သိပ္အေရးမပါေတာ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ အထုပၸတၱိ ေလ့လာေနသူ စာဖတ္သူတစ္ဦးအဖို႔ “ဂယ္လီလီယို” တရားရင္ဆိုင္ေနခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္ကို သူ၏ အနိမ့္ပိုင္း ကာလမ်ားဟု ႐ႈျမင္မည္မဟုတ္။ စင္စစ္ စာဖတ္သူတစ္ဦး၏ အျမင္တြင္ ပိုမိုအေရးပါသည့္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုပင္ ျဖစ္ေနႏိုင္ပါသည္။ ဂယ္လီလီယို ကိုယ္တိုင္အတြက္မူ ထိုကာလမ်ားကို သူ၏ ကံဆိုးမိုးေမွာင္ကာလမ်ားဟု ယူဆေကာင္း ယူဆမိေပမည္။

╨ ╨ ╨ ╨ ╨ ╨ ╨ 

တစ္ဖန္ “ဒါ၀င္” တစ္ေယာက္ စာသင္ခန္းထဲတြင္ ရွိမေနဘဲ ကမၻာပတ္ ခရီးထြက္ၿပီး ဇီ၀ေဗဒဆိုင္ရာ ေလ့လာမႈမ်ား ျပဳလုပ္စုေဆာင္းေနသည့္ ကာလမ်ားမွာ ကမၻာကို လႈတ္ခတ္ေစခဲ့သည့္ “မ်ဳိးစိတ္တို႔၏ မူလဇစ္ျမစ္” (Origin of the Species) စာအုပ္ ထြက္ေပၚလာေစျခင္း၏ အဓိက ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ မ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္ကမူ ဒါ၀င္၏ ဖခင္က သူ႔ကို ေက်ာင္းမတက္ဘဲ အေလလိုက္ေနသည္ဟုသာ ယူဆခဲ့ဟန္ တူသည္။ သို႔ရာတြင္ ပံုစံက် စာသင္ေက်ာင္းတက္အလုပ္မ်ားသာ “ဒါ၀င္” လုပ္ေနခဲ့ပါလွ်င္ အဆိုပါ စာအုပ္ ထြက္ေကာင္းမွ ထြက္လာႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ (မထြက္လာဖို႔ မ်ားပါသည္) ေဘးမွ ထိုင္ၾကည့္ေနသူ တစ္ေယာက္၏ ျမင္ကြင္းတြင္ လူတစ္ေယာက္ ဘ၀၏ အနိမ့္အျမင့္ အတက္အက်မ်ားသည္ သာမန္အားျဖင့္ မည္သို႔မွ် ထူးျခားဆန္းၾကယ္မႈ မရွိျခင္းကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကာလအပိုင္းအျခားတစ္ခုသည္ “ေရႊထီးေဆာင္း” ေနသည္၊ သို႔မဟုတ္ “ေျမႀကီးေညာင္း” ေနသည္ဟု သတ္မွတ္ျခင္း ကိစၥသည္ ၾကည့္ျမင္သူ၏ ႐ႈေထာင့္ႏွင့္သာ ဆိုင္ပါလိမ့္မည္။

ေနာက္တစ္ခ်က္မွာ လူပုဂိၢဳလ္ တစ္ဦး၏ သကၠရာဇ္စဥ္အထုပၸတၱိ (Chronology) တစ္ခုကို ဖတ္႐ႈၾကည့္လွ်င္ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ အခ်က္အလက္ မ်ားကိုသာ အတိအက် ေဖာ္ျပထားၿပီး စိတ္ခံစားခ်က္ဆိုင္ရာ (Emotional) အသံုးအႏႈန္းမ်ား မပါ၀င္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ အခ်က္အလက္မ်ားသည္ တိက်မႈသာ လိုရင္းျဖစ္ၿပီး အပ်င္းေျပဖြယ္၊ စိတ္၀င္စားဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ရည္ရြယ္ရင္း မရွိပါ။ ဥပမာ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း” ၏ သကၠရာဇ္စဥ္တြင္ “၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ ေသဆံုးသည္” ဟုသာ ေဖာ္ျပလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း က်ဆံုးသြားခဲ့ရရွာသည္” ဟူေသာ ဂရုဏာသံမ်ဳိး ပါလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ သကၠရာဇ္စဥ္ အထုပၸတၱိသည္ “ေအးစက္တိက်” ေနသည့္ တံုးတိတိ အခ်က္အလက္မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ေရျပင္ညီသ႑ာန္ျဖင့္ ေဖာ္ျပသည့္ ဇယားတစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေနာက္တြင္ အားကစားဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ဖတ္ရဖူးသည့္ “ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္း” ၏ သကၠရာဇ္စဥ္ အနိမ့္အျမင့္ အတက္အက် ေဖာ္ျပခ်က္ အခ်ဳိ႕ကို သတိရမိသည္။ ေဘာလံုးသမားတစ္ေယာက္အတြက္မူ သူ႔ဘ၀၏ အနိမ့္အျမင့္အတက္အက်မ်ားမွာ ခုႏွစ္အလိုက္ သြင္းႏိုင္သည့္ ဂိုးအေရအတြက္၊ ၀င္ေငြ စသည္တို႔ျဖင့္ အခ်ဳိးခ်ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဖတ္ေကာင္းေအာင္ေရးထားသည့္၊ တစ္နည္း စာဖတ္သူကို ဆြဲေဆာင္ေခ်ာ့ျမဴသည့္ ဤအေရးအသားတို႔တြင္ေသာ္ အဖြဲ႕အႏြဲ႕ ပါ၏။ ဇယားျဖင့္ျပမည္ဆိုလွ်င္ အခၽြန္အတက္ေတြ ထြက္ေနသည့္ ဇယားပံုစံျဖင့္ ျမင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ကိုးကားႏိုင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ရင္းမရွိေသာ အပ်င္းေျပဖတ္စရာ အေရးအသားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ သကၠရာဇ္စဥ္ အထုပၸတၱိ အစစ္အမွန္ဟု ယူဆႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ ။ ဤသို႔အေရးအသားမ်ဳိး တြင္ေသာ္ ဘ၀၏ ထူးမျခားနား၊ ရြက္ၾကမ္းေရႀကိဳႏိုင္မႈ သေဘာကို ျမင္ရလိမ့္မည္ဟု မေမွ်ာ္လင့္သင့္ပါ။

ေမြးဖြားခ်ိန္ႏွင့္ ေသဆံုးခ်ိန္ကို အဖြင့္အပိတ္ျဖင့္ ေဘာင္ခတ္လိုက္ပါလွ်င္ အျဖစ္အပ်က္ မွတ္တိုင္မ်ားမွာ ေဘးမွ႐ႈျမင္သူတစ္ဦးအဖို႔ ေရျပင္ညီသေဘာသာ ဆန္ပါသည္။ အခၽြန္အတက္သ႑ာန္ မဆန္ပါ။ ကံေကာင္းသည့္ အခ်က္မွာ လူသားတစ္ဦးအဖို႔ မိမိ၏ သကၠရာဇ္စဥ္ အျပည့္အစံုကို မည္သည့္အခါမွ် ကိုယ္တိုင္ ဖတ္႐ႈႏိုင္မည္ မဟုတ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေရွ႕ဆက္ရန္ အနာဂတ္တစ္ခုသည္ အျမဲတေစ က်န္ရွိေနသည္။ ဥပမာ - ေတဇာ (၁၉၈၅-၂၀၁၀) ဟူသည့္ သကၠရာဇ္စဥ္သည္ ၿပီးျပည့္စံုမႈ မရွိေသးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အတိအက် မသိႏိုင္ေသာ္လည္း ဆက္ရန္ လက္က်န္အနာဂတ္ အနည္းဆံုးအားျဖင့္ မိနစ္စကၠန္႔ အနည္းငယ္မွ် က်န္ရွိေနေသးသည္။ မိမိကိုယ္ပိုင္ သကၠရာဇ္စဥ္ကို စာဖတ္သူတစ္ဦး၏ ႐ႈေထာင့္ျဖင့္ ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့စြာ ထိုင္မဖတ္ႏိုင္ျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။ တကယ္ေတာ့ ၎အခ်က္သည္ ကံေကာင္းမႈတစ္ရပ္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ဘ၀တစ္ခုအား ပံုစံခြက္အတြင္း ပိတ္ေလွာင္ၿပီး တည္ၿငိမ္ေနေသာ ေရျပင္လို ေဘးနားမွ ထုိင္ၾကည့္ေနခြင့္ မရျခင္းသည္ တစ္နည္းတစ္ဖံု ေက်းဇူးတင္စရာ ေကာင္းသည္။ ဤသို႔မဟုတ္ခဲ့လွ်င္ ဖက္တြယ္ထားစရာ ဘ၀တဏွာအား ဆံုး႐ႈံးရေပ လိမ့္မည္။ ထိုထက္ပို၍ ကံေကာင္းသည္မွာ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က စိတ္ကူးၾကည့္ ေနႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

 ေရွ႕သို႔ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ လႈိင္းတံပိုးထ စီးဆင္းေနသည့္ ဘ၀မ်ားသည္ ပံုစံခြက္အတြင္းမွ ကန္ေရျပင္မဟုတ္ပါ။ အသက္၀င္ေနသည့္ ဒရာမာ ဇာတ္ကားမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မုန္တိုင္းအတြင္း မေပ်ာ္ပါးႏိုင္သည့္ အခါမ်ားတြင္ ရံဖန္ရံခါ မိမိ၏ ဘ၀အား စိတ္ကူးျဖင့္ ေဘာင္ခတ္ၿပီး ေဘးနားမွ ထိုင္ၾကည့္ေနျခင္း အလုပ္သည္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းလွ၏။ ၾကမ္းတမ္းသည့္ ေရစီးေၾကာင္းတြင္ အလိုက္သင့္ စီးေမ်ာႏိုင္ျခင္း မရွိေတာ့သည့္ ခံစားခ်က္မ်ဳိးသည္ လူသားတိုင္း အနည္းႏွင့္အမ်ားဆိုသလို ခံစားရတတ္ပါသည္။ ဘ၀အား ဘြာေတးေခၚႏိုင္ဖို႔ အေလ့အက်င့္ အနည္းငယ္မွ် ျပဳလုပ္ဖို႔ လိုအပ္မည္ဆိုလွ်င္လည္း တန္သည္ဟု ထင္မိပါသည္။ ယခု ကၽြန္ေတာ္က ဘြာေတးေခၚမည္ဆိုလွ်င္ “ေတဇာ (၁၉၈၅-၂၀၁၀)” ျဖစ္ပါမည္။ မိမိနာမည္အား ဤသို႔ ကိုယ္တိုင္ေရးထိုးၿပီး ျပန္ဖတ္ၾကည့္လွ်င္ အမ်ဳိးအမည္ေဖာ္မရသည့္ ခံစားခ်က္ တစ္မ်ဳိးကို ရရွိႏိုင္လိမ့္မည္ ထင္သည္။ စိမ္ေျပးတမ္းေဆာ့ရာတြင္ ေမာပန္းေနသည့္ ကေလးငယ္တစ္ဦးက ဘြာေတးေခၚ လိုက္ရသည့္ အရသာႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ တူပါလိမ့္မည္။

◄ ေတဇာ ► ဇန္န၀ါရီ (၁၅) ၂၀၁၀