တကယ္ဆိုရင္ ညဟာ
အခုေလာက္ အဂၤါမစံုမလင္နဲ႔ ဆြံ႕အမေနသင့္ဘူး။
ညရဲ႕အဂၤါမွာ ေလေအးရနံ႔ေတြပါမယ္။
တူတူပုန္းတမ္းကစားေနတဲ့ တိမ္တဲ့ ၾကယ္တခ်ဳိ႕ပါမယ္။
မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ေဒါသတႀကီးရိုက္ႏွက္ၿပီးမွ
မ်က္ရည္ကို အနမ္းနဲ႔သုတ္ဖယ္ေနတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕
႐ႈိက္သံပါမယ္။
ေလးဖက္ေထာက္ျပန္လာတဲ့ ေယာက္်ားကို ဖ႐ုႆ၀ါစာေတြ
ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ပစ္လႊတ္ရင္း မႏိုင့္တႏိုင္ေပြ႕ထူေနတဲ့ မိန္းမမ်က္၀န္းက
ထြက္လာတဲ့ အေရာင္လဲ့လဲ့ေတြနဲ႔ ညက ခ်ဳိျမေနမယ္။
တအီအီဂ်ီက်ေနတဲ့ ကေလးကို
ႏို႔ပိန္ကေလးညွစ္ညွစ္ၿပီး သားေခ်ာ့ေတးဆိုညည္းေနတဲ့
ခ၀ါသည္မရဲ႕ မီးပူထိုးသံ တခ်ပ္ခ်ပ္ပါမယ္။
ညရဲ႕အဂၤါမွာ ေခြးအူသံကလည္း လွတယ္။
တိတ္ဆိတ္ေနသံလည္း ညဂီတပဲ။
အေ၀းကလြင့္လာတဲ့ ဂစ္တာသံကလည္း ညရဲ႕အားေတြပဲ။
ၾကာၿပီ ... ။
အခု မၾကားရတာ ညကိုေ၀စည္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဂီတေၾကးစည္၊
ၾကာၿပီ အခုမၾကားရတဲ့ အမွ်ေ၀သံ။
တကယ္ဆိုရင္ ညဟာ
အခုေလာက္ အဂၤါမစံုမလင္နဲ႔ ဆြံ႕အ မေနသင့္ဘူး။
အခု တစ္ညလံုး၀ါးမ်ဳိေနတာ...။
◄ လွမိုးသစ္ ► ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ၊ မေဟသီမဂၢဇင္းမွ...။
“ပုဂၢလိက သိမွတ္ခံစားမႈတစ္ခုအတြင္းမွ ယႏၱရားည”
ၾကာခဲ့ပါၿပီ...။ ယႏၱရားညဆိုတဲ့ကဗ်ာကို အခုလို ယႏၱရားညေတြရဲ႕ အေနာက္ဘက္အေ၀းဆီက အဂၤါစံုလင္တဲ့ အစစ္အမွန္ ညမ်ားမွာ ဖတ္မိခဲ့တယ္ဆိုရင္ အခုေလာက္ ဘယ္ခံစားမိပါ့မလဲ။ အခုေတာ့ တေနာင္ေနာင္ ေၾကးစည္သံနဲ႔ တေဒါင္ေဒါင္ဂစ္တာဆည္းခ်က္ေတြေတာင္ ေ၀၀ါးခဲ့ၿပီ။ ၾကာခဲ့ၿပီကိုး...။
စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို အခုယႏၱရားညမွာ ေဗ်ာက္အိုးသံရွိတယ္။ အသားမဲမဲမ်ားရဲ႕ ေဟးလား၀ါးလားမ်ား ရွိတယ္။ အစာလာရွာတဲ့ ေၾကာင္အိုႀကီးေတြရွိတယ္။ ဒါပါပဲ။ ဒီထက္မပိုဘူး။ ဒါေပမဲ့ “ပိစိေကြး” မရွိဘူး။ ဆြဲဆြဲငင္ငင္အူတတ္တဲ့ ေခြးေလေခြးလြင့္ေလးတစ္ေကာင္ မရွိဘူး။ အုတ္ခံုေပၚက မူးရစ္ရီေ၀ သံၿပိဳင္သီဆိုေနက် “အ၀ါေရာင္ကိုက္ခဲမႈ” မရွိဘူး။ ဖိုတီဖိုက္ႏြယ္ခ်ဳိ မရွိဘူး။ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ည (၈) နာရီ ဆယ့္ငါးမိနစ္ မရွိဘူး။ ဖေယာင္းတိုင္မီးမႈတ္သံ၊ မီးျခစ္ျခစ္သံ မရွိဘူး။ ေျမြပါးကင္းပါး ေၾကာက္ရတဲ့ ျမက္ဖုတ္ထူထူ မရွိဘူး။ စည္သူသန္း ဂိုးသြင္းလို႔ ေျမာင္းထဲအေနာက္ကၽြမ္းထိုးခ်တဲ့ ဆိုက္ကားဆရာကိုေအာင္ဘုရဲ႕ ေရစိုစိုေဖာ့ဖိနပ္ေဟာင္းေလးလည္း မရွိဘူး။ မ်က္ေစာင္းထိုး၊ ႏႈတ္ခမ္းဆူတတ္တဲ့ အေခြျပန္အပ္ေနက် လမ္းမေပၚကေကာင္မေလးေတြေတာင္ တစ္ေယာက္မွ မရွိေတာ့ဘူး။
ဒီေတာ့ ညဟာ အဂၤါမစံုဘူး။ တကယ္ေတာ့ ဒီညဟာ ဒုကၡိတပဲ။ မသန္မစြမ္းပဲ။ မိုက္မိုက္မဲမဲ ေမွာင္ေနဦးမယ့္ ညပဲ။ ဒီညကို ညခ်င္းေတာင္ မစာနာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ညအခြင့္အေရးေတြ ညက မေပးစြမ္းႏိုင္ဘူး။ ညဟာ ညဥ့္နက္လာရံုမွတစ္ပါး နက္နဲမႈမရွိဘူး။ ညေရးညတာ ခိုလႈံခြင့္ေလးေတာင္ ညဟာ မေပးစြမ္းႏိုင္ဘူး။ သန္းေခါင္ထက္ညဥ့္နက္ေနသူ တစ္ေယာက္အတြက္ ဒီညဟာ ယႏၱရားညပါပဲ။
ဒါေပမဲ့...
တကယ္ေတာ့ သန္းေခါင္ထက္ညဥ့္နက္ခဲ့သူဟာ ဒီယႏၱရားညေၾကာင့္သာ ဟိုအရင္က ညစစ္စစ္မ်ားရဲ႕ တန္ဖိုးကို သတိျပဳမိခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ယႏၱရားညကို ေက်းဇူးတင္သင့္တယ္ေပါ့။ ဒီထက္ပို ေက်းဇူးပါ ဆပ္ခ်င္ေသးတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူက အဂၤါမစံုလင္တဲ့ ယႏၱရားညကို ညတစ္ခုအျဖစ္သာ လက္ခံေပးရေတာ့မွာေပါ့...။ ဒီလိုသာ ယႏၱရားညနဲ႔ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းေတြ ဖြဲ႕ဆိုၾကရ႐ံု ရွိေတာ့တာေပါ့...။ မဂၤလာပါ ယႏၱရားည.... !
◄ ေတဇာ ►
Comments
Post a Comment